Ruim in het personeel zaten we traditiegetrouw niet: Damian (knie) en Kasper (enkel) waren geblesseerd en Jay (C1) en Kim (C3) vulden onze collega-teams op de belendende velden aan. Geen wissels dus, in het openingsduel tegen de gastheren en -dame van Hellevoetsluis. Vijfentwintig minuten duurden de wedstrijdjes, dus het was vooral zaak snel iets te forceren.
Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, want de Hellevoetsluizenaren waren natuurlijk niet van plan op hun eigen toernooi de punten zomaar cadeau te doen. De teams waren aardig aan elkaar gewaagd en er werd fysiek op het scherpst van de snede gestreden. Toch was het DUNO dat het duel naar zich toetrok. Goed doorgaan en afleggen van Yassir stelde Carmen in staat vrij eenvoudig binnen te tikken. Die 1-0 gaven we natuurlijk niet meer weg en de eerste drie punten van vanmiddag zaten in de tas.
Een uurtje wachten vervolgens, een goede gelegenheid om nog eens terug te blikken, te bedanken en mooie woorden te spreken. Cadeaus waren er, van ouders en spelers voor de teamleiding, en lekkers, van de spelers, die onze club gaan verlaten. Het zal vreemd zijn, komend seizoen zonder het markante meidenaandeel, waar we als team de afgelopen jaren zo aan gewend waren. Erg jammer, dat DUNO ze op deze leeftijd geen passend onderdak meer kan bieden.
Net als de Tour wacht een toernooi nooit, dus verder ging het tegen alweer een tegenstander met een nogal lange naam. De Oud-Beijerlanders van OSV troffen we ditmaal, voor de afwisseling vanaf de andere speelhelft spelend. Die hielpen ons al snel een handje. Een doeltrap werd door de keeper kort ingespeeld op een centrale verdediger, die hem met een keurige lob over de keeper net onder de lat retourneerde. Hoefden we verder niets aan te doen. OSV kwam hierna nog langszij, maar bleek uiteindelijk toch een maatje te klein. De uiteindelijke 3-1 voor DUNO, treffers van Carmen en Kevin, was zelfs nog een wat magere afspiegeling van de kansenverhoudingen. Kim hadden we er ditmaal weer bij, dus we hadden ook weer een wisselmogelijkheid.
De laatste tegenstander was gehuld in fel oranjewit en dat zal er zeker ook mee te maken hebben dat zij als clubnaam ook, weinig verrassend, Oranje-Wit voeren. Ze deden me qua outfit een beetje denken aan een team uit Kerkrade waar we recentelijk een pittige wedstrijd in Drenthe tegen speelden. Dit team kwam echter niet uit Limburg, maar uit het op dit toernooi nabijgelegen Dordrecht. Zelfs zonder zachte G konden ze aardig doorgaan voor tweelingbroers van de toenmalige tegenstanders: groot, snel en fysiek heel sterk.
Toch kwamen we uit een snelle counter nog op voorsprong via Yassir. Winst was nodig omdat het doelsaldo van de tegenstander, die beide voorgaande wedstrijden ruim had gewonnen, beter was dan het onze. Een afscheid met toernooiwinst zat er uiteindelijk helaas niet in, simpelweg omdat de oranjewitten vanmiddag de bovenliggende partij waren en de DUNO-defensie wel eens sterkere wedstrijden heeft gespeeld. Drie moesten we er uiteindelijk nog incasseren, waardoor we de winst in de poule terecht aan de Dordtenaren moesten laten. Die waren wel gewend aan winnen, in de competitie waren ze al kampioen geworden, een klasse hoger spelend dan wij.
Met de tweede plek, dezelfde als vorig jaar bij Hellevoetsluis, konden we dus ook wel vrede hebben. Onze mannen en vrouwen hebben vandaag weer gepresteerd naar vermogen, een pluim waard. En toen was het echt afgelopen, de beker werd opgehaald door onze aanvoerder en de prijzen van het afgelopen seizoen verdeeld. Het doek is hiermee gevallen voor DUNO C2 jaargang 2015-2016 en de mooie herinneringen resten. Voor verschillende spelers zijn er komende week nog oefenwedstrijden met hun nieuwe B-team en voor anderen begint de zomerstop.
Als verslaggever rest mij jullie te bedanken voor de spannende wedstrijden en de inspiratie, die jullie mij leverden om hiervan verslag te doen. Hopelijk leuk om ooit nog eens terug te lezen. Iedereen een fijne vakantie en volgend seizoen en mooi nieuw begin bij je nieuwe team, sport of vereniging!
Voor de laatste 100 foto's van dit seizoen
>>>
Sjaak Hof
