Toch zagen sommigen stiekem een beetje tegen vanmiddag op: met tegenstanders die vaak hoger speelden en verschillende spelers, die de voorgaande avond als nieuwe B op een toernooi in Leiden mochten ondervinden hoe groot B-spelers gemiddeld kunnen zijn. Maar goed, met een recent meerdaags toernooi in de benen zijn we wel wat gewend. We waren er op tijd, rond 14.00 uur en mochten beginnen met wachten omdat onze eerste wedstrijd pas om 15.30 uur zou zijn. Die tijd werd gedood met onder meer "latje-tik", waarbij we vooraf vrij achteloos lieten zien dat we onze hand hier niet voor omdraaiden. Toen het serieus om de knikkers ging brachten we het er helaas wat magerder vanaf: slechts drie van onze spelers wisten feilloos het aluminium te raken. Tot onze verbazing werden we hiermee uiteindelijk nog winnaar ook. Waren de tegenstanders misschien van toch iets minder niveau dan het op papier leek?
e mochten van start tegen DSO C3, een team dat hoog in de 3e klasse was geëindigd. Na een wat aarzelend begin gooide DUNO alle schroom van zich af en toonde zich minstens gelijkwaardig aan de technisch vaardige Zoetermeerders. We gaven niets weg en met een beetje mazzel hadden we het duel zelfs nog naar ons toe kunnen trekken. De 0-0 was na 25 speelminuten uiteindelijk meer dan waarop we vooraf hadden durven rekenen. In een wat onevenwichtig schema mochten we vervolgens op het bloedhete kunstgras van veld 1 blijven staan. Tegenstander was het thuisteam van Full Speed C1. Hun hoop op een eervol resultaat op het thuistoernooi werd door DUNO snel verijdeld. Onze 1-0 winst was uiteindelijk een vrij magere weergave van de onderlinge krachtsverschillen, een wat warrige arbitrage ten spijt.
Daarna tegen DoCoS C2, de vereniging waar verschillende spelers juist sinds gisteravond vandaan kwamen. Het spel zagen we vooral op de Leidse helft en we kwamen al snel op een 1-0 voorsprong, het was nu wachten op meer. Maar nee, de Leidenaren zagen blijkbaar dat er niet veel te halen was en maakten er een beetje een potje van. Compleet met harde schoten op het eigen doel en een jolig naar voren rennende keeper. De scheids moest het duel onderbreken en de toernooileiding voelde zich genoodzaakt om in te grijpen: serieus voetballen of we kappen ermee. De concentratie was echter weg en DUNO verzuimde deze tegenstander definitief op te rollen. Het bleef dus bij 1-0, maar toch zeven punten uit drie wedstrijden.
De eindklassering hing dus af van het laatste duel tegen Die Haghe C2. Pikant, want van Die Haghe, ook een derdeklasser, hadden we al eerder in een oefenduel verloren en maar liefst drie DUNO C2-spelers gaan volgend seizoen de kleuren van deze vereniging verdedigen. Voor zover je zwart en wit als echte kleuren kunt beschouwen natuurlijk. Ook hier hielden de teams elkaar in evenwicht. Beide teams probeerden het wel, maar echte grote kansen kwamen er niet. Opnieuw een 0-0 resultaat, niet veel gescoord, maar wat belangrijker was: in vier duels van 25 minuten tegen sterke tegenstanders niet een doelpunt tegen. Evenals in de afgelopen competitie bewees de DUNO C2 defensie haar onverzettelijkheid, met de minste doelpunten tegen van alle concurrenten.
Al met al goed voor een tweede plek in een sterk deelnemersveld. DSO ging zoals verwacht met de toernooiwinst aan de haal. De komende weken is het voor de meeste spelers trainen en oefenwedstrijden spelen met hun nieuwe teams. Op 11 juni sluiten we, als inmiddels een beetje een traditie, het seizoen af op het toernooi bij Hellevoetsluis.
Ook een traditie, weer veel foto's
>>>Sjaak Hof
