Maar blijkbaar vond men toch dat ik niet met lege handen langs de lijn kon blijven staan, zodat ik al snel een vlaggetje toegeschoven kreeg. Kon ik tenminste af en toe toch vrolijk naar de scheidsrechter zwaaien. Geen probleem natuurlijk, zeker nu het een ergonomisch verantwoord exemplaar betrof, met zo'n schuimrubberen handvat. Dat zwaait wel zo comfortabel. Met enige vertraging begon het duel, omdat de scheidsrechter meteen na zijn vorige wedstrijd en de daarmee samenhangende administratieve verplichtingen, opnieuw op ons veld moest fluiten. Via een ferme handdruk en een welgemeend "u bent echt een bikkel" was ik er vooraf in ieder geval van verzekerd, dat de collegiale verhoudingen binnen ons arbitrale trio tegen een stootje zouden kunnen.
De wedstrijd was vanaf de aftrap mooi in evenwicht, met twee teams die allebei vol voor de winst gingen. Daarvoor hadden we natuurlijk allereerst een bal nodig, een geschikte bleek niet zomaar voorhanden. Een gave witte van DUNO bracht in eerste instantie uitkomst, ware het niet dat die al vlot in een naburige sloot verdween. Tica bedankt, de rest van de eerste helft was een aanzienlijk deel van het DUNO jeugdledenbestand druk met het er weer uit vissen van het ding. Dat uiteindelijk in de rust onze vicevoorzitter er persoonlijk aan te pas moest komen om de bal definitief veilig te stellen, getuigt er alleen maar van dat we bij DUNO echt zuinig zijn op onze spullen.
Op het veld creëerde DUNO ondertussen toch wel de beste kansen, mogelijk had dat ook te maken met het feit dat we met een viertal dames aantraden. Dat leidde toch wel tot wat hilariteit en onrust bij deze tegenstander. Het was dan ook jammer, dat uitgerekend een inzet van Carmen knalhard op de paal eindigde, die had zeker een beter lot verdiend. Achterin hield DUNO het goed dicht, zodat keeper Dani niet echt op de proef werd gesteld. Onze libero Calvin was vandaag uitgeleend aan de C1, zodat er de nodige aanpassingen in de as noodzakelijk waren. Zowel centrale middenvelder Kevin als spits Yassir schoven een linie terug, terwijl Kasper, Kim en Damian nog niet in staat waren een -volledige- wedstrijd te spelen. Maar gelukkig waren er dan altijd nog de hulptroepen, ditmaal in de personen van Sem en Elian uit de D-pupillen.
De tweede helft dan. BMT leek er langzamerhand fysiek gaandeweg een beetje doorheen te zitten. Maar na rust werd het almaar drukker en drukker met zich aanmeldende wisselspelers, een gemiddelde amateurvereniging zou niet ontevreden zijn met zoveel aandacht langs de lijn. Wissels naar hartenlust, naar verluidt beschikt men hiervoor dan ook over speciale XL-wedstrijdformulieren. Het ging er werkelijk nog om spannen, zeker toen BMT kort na rust aan de leiding kwam. Een in eerste instantie afgeslagen aanval bereikte een BMT-middenvelder die randje zestien verwoestend uithaalde. Onbereikbaar voor Dani verdween de bal in de kruising. Prachtig doelpunt, kan niemand wat van zeggen.
DUNO ging op jacht naar de gelijkmaker en de wedstrijd werd fysieker, emotioneler. Het arbitrale trio kwam soms handen en ogen tekort om het verloop in goede banen te blijven leiden. Even speelden we nog met tien man, vanwege een tijdstraf voor een DUNO-speler.
Hij hing echt in de lucht, die verdiende gelijkmaker, maar hij viel maar niet. De grootste kans was hierbij voor Jason, die zijn vrije kopkans net naast het BMT-doel zag verdwijnen. Maar dan ineens een knappe actie van spits Yassir, hij speelde enkele verdedigers uit en verschafte zich vrije doorgang. De noodrem was voor de BMT-defensie toen nog de enige optie om onheil te voorkomen. De DUNO-aanvaller werd van achteren ruw ten val gebracht en een terechte strafschop was het gevolg. Verdere maatregelen tegen de zondaar bleven achterwege, in ieder geval restte ons de penalty. Oude voetbalwetten negerend posteerde Yassir zich zelf achter de bal en schoot hem onberispelijk aan de linkerkant binnen, de 1-1 was een feit.
DUNO ging voor de winst, maar moest toch op haar tellen blijven passen. In de hectiek lagen er regelmatig kermende BMT-ers pardoes op de grond en moesten we de nodige vrije trappen incasseren. De DUNO-defensie bleef hierbij, evenals de rest van het team, het hoofd bewonderenswaardig koel houden en liet zich niet meeslepen in alle emotie, waarbij schelden, trekken, duwen en soms zelfs spugen niet werd geschuwd. En toen was het ineens afgelopen, nog steeds droog gebleven mocht ik mijn vlaggetje weer inleveren, bedankt en veel succes nog verder. Al met al een 1-1 einduitslag waarmee beide teams vrede mee kunnen hebben. Een spannende pot met voor de spelers in alle opzichten veel leermomenten, we draaien nog steeds lekker mee in de bekerpoule.
Komende week een druk programma, een paar jongens mogen zondag invallen bij de B2, woensdag een oefenwedstrijd bij Quick en komend weekend koploper Hercules op bezoek. We kunnen er lekker tegenaan, waarbij het goed is te weten dat veel geblesseerde spelers op de weg terug zijn!
Ook nog veel foto's van vandaag, zie >>>
Sjaak Hof
