We worden om half elf verwacht in Poeldijk. Een prachtig complex met een ontvangsthal waar je bijvoorbeeld gemakkelijk een bierfeest in kan organiseren. Kleedkamer 8 en we spelen op veld 1 (gelukkig kunstgras), vertelt de vriendelijke man in de commissiekamer mij. We waaien en druppelen binnen en hebben er allemaal zin in. Vandaag doen Asli en Aswien helaas niet mee, ze zijn een weekendje weg, overigens niet samen hoor :) We kleden ons om en we bespreken het strijdplan. Captain vandaag is keeper Tijs, want Edwin heeft echt heel veel groeipijn en begint voorlopig op de bank. Hij is niet de enige, Floris heeft ook ingepakte knieën. Jullie worden ook zo ontiegelijk lang. Tony heeft ook veel pech en pijntjes. Maar de wil om te voetballen wint het van de verstandige keus. Dat zou een paar weken rust kunnen zijn. Verder spelen de gisteren jarige Iris (van harte gefeliciteerd nog), Luke, Floris en Timo in de verdediging. Vakantieganger Quint, Isaiah, Michelle en Tony op het middenveld, en voorin Dylan, Karim, Edwin, Dominick, Mick, en Nick. Niet allemaal tegelijk natuurlijk, maar dat begrijpt u onderhand wel. Een hele puzzel elke keer weer. Als grensrechter hebben we Derk-Jan, ontzettend bedankt weer!
We warmen op tijdens een heftige bui en de wind waait hard in de lengterichting over het veld. Ik zet toch maar even mijn capuchon op, hoewel ik weet dat ik er dan belachelijk uit zie. Maar ja, het is niet anders. Ik heb ook een oogontsteking en zie eruit alsof ik een fikse ruzie heb gehad. Dat kan natuurlijk niemand zich voorstellen, ik ruzie. We gaan beginnen en Verburch neemt het initiatief, geholpen door de harde wind. We komen niet van onze helft af en vergeten te voetballen, om maar even een cliché te gebruiken. We zijn de bal snel kwijt, en de toch goede uittrappen van Tijs leveren we direct weer in. De oranje Verburchhemden zijn echter niet in staat om het ook uit te spelen. Ze zijn veel te gehaast en schieten de bal vaak te hard naar voren. Àls wij al aan de bal komen wordt er wel veel geduwd door de fysiek veel sterkere tegenstanders. We halen zonder verdere kleerscheuren de rust, en staan nog steeds met één been in de volgende bekerronde. De rust brengen we in de kleedkamer door. Die is deze keer vlakbij, al is ondertussen de zon wel doorgekomen. Strak blauw, maar nog steeds een stevige wind die ons moet gaan helpen de tweede helft. Het is stil in de kleedkamer, alles hebben ze gegeven, de eerste helft heeft duidelijk veel kracht gekost.
De tweede helft lijkt heel even beter te verlopen voor ons, we spelen meer op de helft van Verburch en kunnen zelfs een paar kleine kansen creëren. Maar helaas, de tegenwind is Verburch gunstig gezind en ze komen op 1-0. Het was een snelle uibraak en een onhoudbaar schot. Nu moeten wij ook gaan scoren, en Kenrick en ik hinken op twee gedachten. Alles op de aanval of toch nog even afwachten. We hebben een goal nodig. Net als we besluiten wat het moet worden valt de 2-0. Achterin nu één op één en een extra spits. We krijgen het niet voor elkaar de bal in de ploeg te houden, en hebben het fysiek zwaar te verduren. Vooral onze lichtgewicht aanvallers worden veel tegen het kunstgras geduwd. Meestal fair, maar soms ook net over het randje. We krijgen een corner op rechts. Luke slingert 'm met links loeihard en met hulp van de wind en het puntje van een Verburchschoen direct in het doel.
We leven nog en hebben nog acht minuten. Pompen of verzuipen dus, en het wordt het laatste. Een penalty en een corner doen ons de das om. We verliezen deze wedstrijd met 4-1, maar het zat er tot 8 minuten voor tijd gewoon nog in. Alle meegereisde supporters hebben dus een uur op het puntje van hun stoel gezeten, en hebben net als Kenrick en ik gezien dat alles uit de kast is gehaald. Het was spannend en leuk, en Verburch was over de gehele wedstrijd gezien de terechte winnaar. De onopvallendste man was de scheidsrechter, en dat is een goed teken, mijn complimenten. In de kleedkamer vergeten we het verlies en zingen we voor de uitdelende Iris. En geloof me, die trainer van jullie die kan zingen hoor, de laatste hieperdepiep was echt fenomenaal Kenrick! Op naar volgende week, nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Prettig weekend, Paul
