Afgelopen week waren de trainingen en de stemming aldaar weer opperbest. Wel jammer dat Daphne was verhinderd, en dat Lars en Gino de gehele week ziek waren, en zo een kostbare trainingsweek helaas aan zich voorbij moesten laten gaan. Vandaag zijn ze er gelukkig alledrie weer bij en is ons team met 15 jongens en meiden compleet. Dat vergt van Mike en mij nog wel wat denkwerk vooraf. Vier wissels ineens is best veel. De fantastische supporters zijn er ook weer in grote aantallen, en het weer laat ons nog steeds niet in de steek. Zonovergoten is het, vooral de dug-out. We hebben kleedkamertje 16, maar deze kan helaas niet op slot. Alle spullen dus mee naar de dug-out op veld 3. Op het vrije gedeelte van veld 4 doen we een korte maar felle warming-up, en tot slot nog twee rondo's op het inmiddels vrijgekomen veld 3.
De scheidsrechter is gekleed in prachtig zwart en controleert de pasjes. Als deze bij beide teams blijken te kloppen kunnen we gaan beginnen. Waarom de tegenstander als O15-4G wordt aangeduid is mij een raadsel, misschien hebben ze een snelle verbinding? Als het staat voor gemengd hebben wij veel meer recht op de G, want wij hebben toevallig maar liefst zes dames meer dan zij. Als eerste verrassing staat Floris vandaag in het doel. Omdat Chloë geblesseerd is aan haar vinger kan ze niet keepen, vandaar. Wel gaat ze voetballen, en ook dat doet ze vandaag als captain op rechtsback. Britt, Ryan en Asli zijn de andere verdedigers. Op het middenveld beginnen Laurentia, Daan en Zuleyha, en voorin spelen Melvin, Shounak en Luke. Lars, Gino, Chemene en Daphne zijn de eerste wissels.
De wisselcarrousel zorgt ervoor dat bijna iedereen even veel speeltijd krijgt. De hele opstelling schijf ik iedere week zo uitgebreid op, zodat ik dan weet dat ik geen van onze sterren vergeet te noemen, vandaar. We kunnen beginnen, hoewel Mike nog even de grote afwezige is. Hij kan op zaterdag pas na half 11 aanwezig zijn. Gelukkig is vriend Arjan er weer om te vlaggen, weer heel erg bedankt. Kubilay, het kleine broertje van Zuleyha, houdt met een gevangen sprinkhaan de gemoederen van de wissels in de dug-out aardig bezig. Ondertussen geniet ik van het weer en van het spel. Het lijkt gelijk op te gaan, en daar zijn we echt een keer aan toe. We komen zelfs net zo vaak op hun helft als zij op die van ons. We krijgen ook kansen, maar er blijken gaandeweg de eerste helft toch weer een paar betere spelers bij de tegenstander te voetballen. Nummer 62 scoort, en nog een keer. Wij missen de scherpte voorin, en het zit ons niet mee. Weer eentje voor Honselersdijk, en Floris, je keept tussen de onhoudbare doelpunten door fantastisch. Van ver buiten de zestien schiet die jongen met groot gemak de bal in de kruising, onhoudbaar, en de vierde van hen is prachtig uitgespeeld en een applaus waard. Onze volgende aanval, mooie voorzet van Luke, springt enkele centimeters te ver van Gino zijn schoen, en is alweer een prooi voor de doelman. Het zit echt niet mee, een doelpunt was wel minimaal verdiend geweest.
Het is rust en we lopen naar kleedkamer 16. Onderweg hoor ik van Mariska dat ze 4-5 ook goed vindt. Als dat zou kunnen, het zou wel een keer verdiend zijn zeg! Mike en ik zijn supertrots op het team, en iedere week zien we op de training dat het beter gaat. Dus de stemming blijft zoals die vanaf de eerste training is: positief. We krijgen een drankje, en intussen is Mike gearriveerd voor de peptalk in de rust. Vol goede moed wandelen we terug, en wat ons betreft kunnen we beginnen. Het spelbeeld blijft de tweede helft hetzelfde, alleen de kansen voor ons nemen toe. Prachtige aanvallen heb ik gezien, met als hoogtepunt een aanval uit het boekje. Na een paar mooie passes komt de bal bij Daan, die 'm prachtig voorgeeft, en Chemene volleert de bal in één beweging vol op de lat. Heerlijk om te zien. Ook Luke en Melvin zijn nog dichtbij een treffer, maar het is ons weer niet gegund. Dat Honselersdijk er nog drie bij prikt mag geen naam hebben, wij waren ook goed en hadden zeker meer verdiend. Na het laatste fluitsignaal verzamelen we nog een keer in kleedkamer 16, we passen er maar net in met z'n allen. We hebben gelukkig toch nog iets te vieren, en zingen bijna allemaal uit volle borst Shounak toe die gisteren jarig was. Gefeliciteerd nog jongen, en bedankt voor de traktatie! Je kan het je bijna niet voorstellen, maar ik heb er weer met volle teugen van genoten, en ga vol goede moed verder met dit fantastische team!
Prettig weekend nog, Paul
