Nou hebben wij bij de C4 een goede trainer en een groepje vaste ouders die nergens te beroerd voor zijn. Dus na wat bellen en appen van alle kanten konden we met elf kinderen richting Schipluiden. Ferry de trainer was er niet bij, die moest werken. De ouders van de kinderen die altijd komen, wisten daar wel raad mee. De vader van Timo haalde de pasjes, de vader van Ingmar was onze vlagger, de moeder van Julian nam kinderen mee en de vader van Erik was leider/lijder. De vaders van Tessa en Shounak hoefden dit keer geen kinderen mee te nemen. Voor we aan onze wedstrijd begonnen stonden met verbazing te kijken hoe een goaltje werd weg gehaald. Bij DUNO gebeurt dit handmatig, bij Schipluiden met een tractor.
Een van onze kinderen speelde met een gebroken sleutelbeen. Verder gelukkig niks gebeurd met hem, behalve dan dat hij het enige doelpunt maakte. Tessa, onze enige meid in het elftal (de andere drie zijn gestopt) was zo fanatiek aan het verdedigen dat menige tegenstander over de zijlijn belandde. Na de rust werd het snel 1-1. Marco, een van onze verdedigers die je nooit hoort mopperen of iets slechts ziet doen, moest bij de scheidsrechter komen. Dus wij als ouders aan de scheidsrechter gevraagd of hij wel het goede kind voor zich had. Hij meende gezien te hebben dat hij had geduwd en getrokken. Gelukkig geen gele kaart. Ingmar had de pech dat hij een bal tegen zijn arm aan kreeg en zo kregen wij een penalty tegen 2-1.
Erik, die in heel zijn leven geloof ik maar vier keer een sliding heeft gemaakt, zag gevaar in het 16 meter gebied en zette een sliding/tackle in boven op de tegenstander zijn enkels, dus die vloog onderuit. Langs de kant waren we al bang voor een kaart en een penalty,maar de scheidsrechter besliste anders en liet doorspelen(weer geluk). Uiteindelijk werd het 3-1 voor Schipluiden, maar het had veel meer kunnen zijn voor hun als wij geen goede keeper in het doel hadden staan. Beste spelers, we hebben nog twee wedstrijden te gaan en dan is de competitie klaar. Ook hebben we in mei twee toernooien, op 7 en 14 mei.
Ze kunnen zeggen wat ze willen, maar we hebben zeven wedstrijden gewonnen. Wie had dat ooit had gedacht, want er zijn al veel kinderen gestopt of ze komen niet zonder af te bellen. Jongens en Tessa wij zijn trots op jullie hoe jullie iedere week weer strijden met 9 of 11 kinderen!
groetjes Evelien
