We spelen de op papier lastige uitwedstrijd tegen Quick pas om 14:00 uur. We hebben met hier en daar een paar afwezigen goed getraind de afgelopen week, en het gevoel van de laatste weken zorgt natuurlijk voor veel optimisme. Ook bij de technische staf, die met de vooral late afmelding van Shounak wel weer effe gauw een nieuwe opstelling moet puzzelen. Er verdwijnen zo heel wat blaadjes in de prullenbak. Shounak had een festivalletje over het hoofd gezien, kan gebeuren. Asli is dit weekend weg, en Daphne tel ik op voorhand al niet meer mee. Dan gaat het wel snel met het aantal wissels, maar gezien de 5 graden die de thermometer aangeeft wel lekker voor de spelers.
Aangekomen op Sportpark Nieuw Hanenburg krijg ik eindelijk een keer een kleedkamer inclusief sleutel, zodat alle spullen gewoon in de kleedkamer kunnen blijven. We spelen op echt gras. Aan het veld te zien is de grasmeester deze week vrij geweest. De wedstrijd voor ons is ruim op tijd afgelopen, en zodoende kunnen we een goede warming-up doen. De rondo zie je wekelijks beter gaan, leuk om te zien. Captain Chloë is gelukkig eindelijk hersteld van haar handblessure en gaat het doel weer verdedigen. Dit gaat dan helaas wel weer ten koste van een voortreffelijke centrale verdediger. Maar het is niet anders, dus zijn het Laurentia, Britt, Lars en Floris die deze keer de achterhoede vormen. Daan, Ryan en Zuleyha op het middenveld, en Melvin, Gino en Luke staan voorin. Chemene is als eerste even wissel en neemt in het uiterst kleine dug-outje plaats. Tussen de twee dug-outjes staan een paar aan vervanging toezijnde zegmaar parkbankjes. Hier nemen alle meegereisde moeders voorzichtig op plaats. De vaders blijven staan, zitten en klimmen. We hebben toppubliek, en dat vind ik ook omdat Mike en ik gewoon kunnen en mogen verliezen. Ik zwaai vandaag vanwege mijn verkouden neus nog het meest zelf met een witte zakdoek.
Als de hele jonge maar professioneel uitziende scheids de pasjes heeft gecontroleerd kunnen we op tijd beginnen. De bal hobbelt meer dan hij rolt, en doet dat het overgrote deel van de eerste helft vooral op onze helft. Quick heeft een paar aardige spelers in het team, die het onze verdediging knap lastig maken. Voorin kunnen we de bal maar moeilijk in de ploeg houden, dus staan we constant onder druk. De kansen van Quick zijn niet echt groot, maar Chloë laat bij de spaarzame doelpogingen weer zien een prima keepster te zijn. Met hangen en wurgen halen we de rust met 0-0, en hebben we slechts eenmaal op het vijandelijke doel kunnen schieten. Ook hebben veel spelers bij ons last. Vooral enkels hebben het op de toch wel zware ondergrond zwaar te verduren. Die kinderen worden ook met de week langer en groeipijnen zijn er natuurlijk ook hier en daar. Eén wissel hebben we maar, en het is voor Mike en mij snel schakelen; de opstelling blijft veranderen.
De in de tiende minuut al afgeleverde Quick-pauzelimonade nemen we mee naar de catacomben. Mooie kantine met even mooie kleedkamers eronder, maar je zou die gang ieder weekend moeten vegen zeg, kruiwagens klei liggen er. Onze dames en heren zitten er duidelijk doorheen. De eerste helft heeft tegen de veel betere tegenstander ontzettend veel kracht gekost, maar ik benadruk nog maar eens dat we nog steeds een punt in handen hebben. Als de scheids ons komt halen is al besloten dat de enkel van Floris de meeste rust verdient. Hopen op een wonder, of een eigenwijze Floris. Het zal het laatste worden. De tweede helft is slecht van onze kant, of is het toch Quick dat gewoon minimaal twee maatjes te groot is? Ik denk het laatste en dit opgeteld bij de kracht die de eerste helft heeft gekost doet dat ons de das om. Het wordt enigszins geflatteerd 6-0, en eigenlijk verdienen jullie dit niet. Ik zit er over na te denken of we in de transferperiode nog een of twee topspelers binnen moeten halen, of dat we gewoon lekker met dit stel toppers doorgaan? Deze vraag beantwoord ik direct zelf, we gaan uiteraard gewoon met dit stel door!
Volgende week komt de koploper op bezoek, die van dit Quick won. Ach, we maken er het beste van, we beginnen toch weer met een punt. We gaan dit seizoen op zeker nog doelpunten maken en punten pakken. Verder is het door Kubilay gehaalde C-zwemdiploma natuurlijk het allerbelangrijkste, en zo zie je maar, er is altijd ook wat te vieren. Morgen heb ik nog een ingewikkelde dag, in de ochtend ben ik tégen HBS, en in de middag vóor. Ik hoop dat er ook dan nog wat te vieren valt.
Prettig weekend, Paul
