Op deze vierde februari, de dag waarop exact 228 jaar geleden de eerste president van de Verenigde Staten werd verkozen, toch zeker memorabel dezer dagen zou je denken, stonden de beide teams op veld 2 tegenover elkaar. DUNO met een nagenoeg complete selectie, de langdurig geblesseerde Mert is op de weg terug maar moest de wedstrijd nog vanaf de bank aanschouwen. Tegen sterke teams, waarbij ze niet teveel zelf het spel moeten maken, is het thuisteam doorgaans op zijn sterkst en vandaag was hierop geen uitzondering. Schipluiden bleek een compact spelend team, zonder echte uitblinkers, maar een hecht collectief dat achterin nauwelijks iets weggeeft.
Niet voor niets hadden de Middendelflanders in de voorgaande acht duels nog maar vijf tegentreffers hoeven incasseren. De beginfase ging gelijk op, zonder echt uitgespeelde kansen aan beide kanten, op een na, waarbij DUNO-doelman Max handelend moest optreden. Tot de vijftiende minuut aanbrak , toen de DUNO-defensie even lelijk mistastte en een Schipluiden aanvaller een niet te missen kans bood. Een droog schot door het midden betekende vervolgens de 0-1 achterstand; de opgave van vanochtend zou dus nog een bijzonder zware worden. Maar we hadden nog bijna een hele wedstrijd en er waren best nog wat mogelijkheden: geheel onkwetsbaar leek deze tegenstander bij nader inzien toch ook weer niet.
DUNO was het meest dreigend uit spelhervattingen, die er in de vorm van hoekschoppen en vrije trappen ruimschoots waren, maar het vizier stond op de beslissende momenten net niet op scherp. Met Nassim, Marten en later ook nog Michael in de ploeg zette DUNO in de tweede helft de duimschroeven nog maar eens wat strakker aan. Schipluiden kwam bijna niet meer van de eigen helft af, maar liet zien hoe je een krappe voorsprong met geconcentreerd en gegroepeerd verdedigen over de streep kunt trekken. Lange halen naar voren moesten daarbij opluchting brengen, waarbij de DUNO-verdedigers met veel ruimte in hun rug alert moesten blijven op de tegenstoot. En bijna kwam die warempel ook nog toen een van de spitsen ervandoor ging en maar net voorlangs schoot. Dat had de definitieve beslissing geweest, maar DUNO leefde op dat moment gelukkig nog.
Deze mogelijkheid was eigenlijk ook het laatste echte wapenfeit in dit duel van de bewoners van de Harnaschpolder, die verder in aanvallend opzicht niet veel meer wensten te laten zien. De bus werd zogezegd geparkeerd en de JO17-1 ontbeert dan net even de creativiteit en het gogme om een dergelijke tegenstander in zo'n situatie kapot te kunnen spelen. Toch was het een voor de toeschouwers aantrekkelijk duel, spannend met duels op het scherpst van de snede, zonder ook maar een moment te ontsporen of onsportief te worden. De opnieuw uitstekend fluitende scheids, complimenten na afloop vanuit beide kampen, kon de kaarten in de zak houden en had de wedstrijd prima in de hand. De tijd, met de wegtikkende minuten op het mobiele scorebord, werd steeds meer de vijand van het thuisteam en met opportunistisch en fysiek voetbal werd gepoogd de geelblauwe muur te slechten. Opnieuw veel vrije trappen in kansrijke positie, maar Jani, Jason, Michael en Wesley zochten het doel vaak net te hoog. Als het bij wijze van spreken rugby was geweest hadden we vanmiddag zeker met dubbele cijfers gewonnen.
Marten en Yassir gingen in stevige duels binnen de zestien nog pontificaal tegen het kunstgras, maar de scheids wilde in beide gevallen van geen strafschop weten. Het Schipluiden-bastion bleef piepend en krakend overeind en de ballen vielen op de beslissende momenten steeds maar net niet goed voor DUNO. Een gelijkspel was als eindresultaat zeker verdiend geweest, maar het mocht vandaag helaas niet zo zijn. De gasten hebben met dit knappe resultaat een belangrijke stap naar de titel in de competitiepoule gezet. Maar liefst zes punten zijn ze nu los van de concurrentie, in de wetenschap dat dit degelijke team nog maar heel weinig gaat weggeven. DUNO moet daarentegen voorlopig even genoegen nemen met een rol in de subtop en dat is zeker even slikken als er aan het begin van het seizoen stiekem zelfs ambities te horen waren als mogelijke deelname aan de promotiepoule naar de eerste klasse. Na de afgelopen weken staan we weer met beide benen op de grond en moeten we ons weer even herpakken. Het thuisduel tegen GDA van volgende week lijkt hiervoor de ideale gelegenheid.
Voor de vele foto's van het duel van vandaag
>>> Sjaak Hof
