Na deze gesprekken besloot ik mij toch te storten op het B1 avontuur, want dat was het voor mij, een avontuur, een reis met goed gezinde voetballers over de mooie voetbalvelden van Zuid-Holland. De zomer passeert en de voorbereidingen begonnen voor ons in augustus. We mochten meedoen met SVC 08 visserij toernooi waar wij goed speelde.
De competitie begon en al snel zagen wij wel dat de tegenstanders groot en sterk waren. Technisch gezien konden wij wel mee, maar fysiek en conditioneel kwamen wij tekort. De training intensiteit moest opgeschroefd worden naar drie keer per week. Het aantal balcontacten moest vertienvoudigd worden. Hoe meer balcontact, hoe meer keuzes en beslissingen een speler moet maken. Veel van de spelers konden gelukkig mee in het drie keer per week, maar helaas niet iedereen. We gelasten ook oefenwedstrijden in. Maar ook in deze wedstrijden konden we niet altijd onze vuist maken. (lees hieronder verder)
Na wat gesprekken met Ruud Schaap pasten wij bij elk nieuwe wedstrijd de opstelling aan. Schaven en slijpen tot dat het zou kloppen.
Alle spelers moesten enorm wennen aan het niveau, en noodgedwongen moesten dus veel spelers op andere/voor hen op nieuwe posities gaan spelen. Deze rigoureuze aanpassing had tijd nodig. Door veel met de groep te praten, en trainingen aan te passen konden wij gaande weg steeds meer weerstand bieden. Dit resulteerde niet direct in winst, in tegendeel. We verloren nog steeds de wedstrijden maar de tegenstanders kregen de punten absoluut niet cadeau. Inmiddels stonden wij onderaan. We kregen complimenten van trainers en leiders, alleen hadden onze jongens daar geen boodschap aan. En dan gebeurt het; verkeerde inschatting en beslissing van de scheidsrechter en onze keeper Justin moest een aantal wedstrijden aan de kant toe kijken. Naar enig commotie in deze wedstrijd moest ook Shaddy naar de kant, en hij moest ook een aantal wedstrijden toekijken. De K.N.V.B. had begin van het seizoen al via reclame campagne aangeven om strenger en langere straffen uit te delen. Ons keepers probleem moesten we oplossen met Martijn Schot, Boris van der Berg en zelfs Aron van der Slot.
We maken noodgedwongen een sprong in de tijd. Want wat er allemaal tussen de uitsluiting van Justin en Shaddy (hierboven vermeld) en het einde van het seizoen is misschien een boek schrijven waard, wie weet. Al met al hebben we zaterdag 05 mei 2012 onze laatste competitie wedstrijd gespeeld in de hoofdklasse. De laatste wedstrijd was thuis tegen Vitesse Delft, met trainer Benjamin van der Zwan, goeie kerel. Na een 3-0 achterstand kwamen wij terug tot 3-4. Met iets wat meer scherpte had de wedstrijd zomaar 4-4 kunnen eindigen. Helaas, Benjamin en zijn mannen wonnen de wedstrijd 3-5. DUNO B1 is gedegradeerd naar de eerste klasse. En speelt wellicht volgend jaar in de tweede klasse.
Als afsluiting wil ik vanuit de grond van mijn hart nog een aantal personen bedanken. Zonder deze personen had ik het absoluut niet kunnen volmaken. Zo zijn Rene Schot, Jim Grant en Dimitri Groenewoud in het bijzonder zeer belangrijk geweest, voor mij maar zeker ook voor het elftal. Een aantal ouders die trouw aanwezig waren bij de uitwedstrijden. Deze ouders namen zonder mopperen altijd spelers mee die nooit of geen vervoer konden organiseren. Onze dank gaat ook uit naar Hein Rurup van garage Laurier. Garage Laurier heeft een groot aandeel bijgedragen als het om de aankleding gaat. En natuurlijk zijn er nog spelers die wij willen bedanken. Zo hebben we enorme steun gehad aan David van der Slot, Boris van der Berg, Dick van Schaaik en Shiva Jahgroep. Zonder deze spelers hadden we een aantal wedstrijden met 10 man moeten starten. Gelukkig waren zij bereid om mee te doen, waardoor wij gemiddeld met dertien spelers naar een wedstrijd konden gaan. Mannen, enorm bedankt!
Voetbalgroeten,
Dave
