Quick bleek nogal schaars in zijn wisselspelers te zitten en stond zodoende al snel met tien. Bij een actie langs de zijlijn kwam een aanvaller ongelukkig ten val en blesseerde zich. Zelfs de goede zorgen van verzorger Kees Buis konden niet voorkomen dat hij de strijd moest staken, beterschap gewenst. Het Quick team toont zich toch al weinig gelukkig op de Haagsche Dynamiek, want bij ook al een lelijke tuimelpartij in de eerdere wedstrijd moest er zelfs een ambulance aan te pas komen. Zover kwam het nu gelukkig niet.
Het bleek vervolgens een ongelijke strijd. Quick bleef dapper zijn best doen, maar kon het met een mannetje minder in de hitte toch steeds moeilijker belopen. DUNO, dat vanwege examens en blessures traditioneel ook veel afwezigen kende, had steeds meer de overhand maar had ook weer veel kansen nodig. Het was invaller Michael, broer van keeper Ramon, die de ban met een hard schot brak. Toen ging het snel en bereikten we de rust met een ruime 4-0 voorsprong, zodat er van een echt spannend duel geen sprake meer was.
Gelukkig voor de wedstrijd waren er in allerijl in de rust nog een tweetal Quick-ers ingevlogen, zodat de teams getalsmatig weer elkaars gelijke waren. DUNO probeerde de score verder op de voeren, testte een paar keer het aluminium, en liep na de laatste drinkpauze uiteindelijk uit naar een afgetekende 8-0. Een waardige afsluiting van het seizoen, hoewel wellicht wat teleurstellend voor de neutrale toeschouwer, die gezien de veronderstelde krachtsverhoudingen vooraf op een wat spannender pot gehoopt had.
We kunnen dus verder kort zijn over deze wedstrijd en in dit laatste verslag overgaan tot een kleine terugblik op het afgelopen seizen. Er waren er, die bij de start toch wel wat bedenkelijk keken. Een grote groep, bestaande uit vogels van uiteenlopende pluimage. Toch hebben trainers Ferry en Jamie er een hechte groep van weten te smeden. Een groep, die gaandeweg het seizoen danig versterkt werd met de komst van jongens als Lars, Remzi, Damian en Dwight uit andere DUNO-teams. We zagen veel plezier en een goede trainingsopkomst, al vroor het of regende het dat het goot. Excuses nog aan Benjamin van der Zwan en zijn selectie; meermalen moesten zij wachten totdat het fanatieke partijtje via de winnende goal op veld 1 was uitgespeeld.
We herinneren ons ook tumultueuze momenten aan het einde van de uitwedstrijden bij Toofan, ODB en Lyra. Gelukkig bleef dit verder zonder gevolgen, maar biedt het ook weer leermomenten, zeker in deze leeftijdscategorie. We hebben spelers in hun ontwikkeling zien groeien, waarbij ik bijvoorbeeld onze keeper Ramon wil noemen. Meermalen heeft hij ons er op beslissende momenten doorheen gesleept. Ik hoorde dat ze bij Liverpool nog op zoek zijn... Een bedankje ook aan de trouwe supporters, het rijden naar de uitwedstrijden en het verzorgen van de wastas. Het vlaggen werd doorgaans voor rekening genomen van Arie, ga er maar aanstaan, zeker met twee in verschillende DUNO-teams voetballende zoons. Twee keer geëindigd in de middenmoot van niet de lichtste poules, ik denk dat daarmee het maximale resultaat uit de groep gehaald is. Het was dan ook een plezier jullie verrichtingen op foto's en in verslagen vast te mogen leggen. Deze zondag sluiten we het seizoen 2017-2018 echt af met een toernooi bij SV Leidschenveen. Iedereen een fijne vakantie toegewenst en hopelijk weer tot ziens in augustus.
Voor de foto's 