Helemaal klaar voor het behalen van de broodnodige eerste puntjes tegen de plaatselijke trots Lyra, dat bleek te beschikken over een hagelnieuwe en fraaie accommodatie. De gastheren waren ook nog puntloos, zodat we onszelf vooraf zeker niet kansloos hoefden te achten. DUNO begon dan ook gretig en geconcentreerd aan het duel tussen de kassen en nam op het patchworkachtige kunstgras al snel het initiatief. Lyra moest zich voornamelijk beperken tot verdedigen, waardoor DUNO zich door de drukte heen moest zien te voetballen. Dat lukte niet altijd even goed, vooral omdat er soms net iets te lang gelopen werd met de bal en we de combinatie niet genoeg zochten om de roodwitte defensie definitief kapot te kunnen spelen. Toch kregen we een handvol schietkansen, waarbij je dan net een beetje geluk moet hebben. Schoten van Remzi, Remco en Damian misten net genoeg kracht en precisie en suisden een paar keer net over de Lierse doellat.
Het thuisteam was inmiddels de eerste schrik te boven en waagde zich met toenemende dreiging op de helft van DUNO. Daar lag natuurlijk wat meer ruimte en onze op een lijn spelende verdediging moest op zijn tellen gaan passen. Ramon moest zelfs een paar keer handelend optreden en juist toen Lyra er steeds meer in begon te geloven namen we dan toch de leiding. Dwight profiteerde slim van een foutje achterin bij het thuisteam en we stonden eindelijk voor. DUNO leek vervolgens wat te twijfelen tussen doordrukken of terugzakken en dat hielp niet bepaald om het spelniveau van tot dan toe vast te kunnen houden. Een verkeerde inschatting van een hoge bal en het even ontbreken van rugdekking betekende meteen een tegentreffer. De spits kon ongehinderd op Ramon af en rustig binnentikken. De rust in met 1-1, waarbij we met een beetje geluk ruim afstand hadden moeten nemen.
Trainers Ferry en Jamie hadden na rust wat omzettingen gedaan en ook Lyra had, ondanks dat de bank daar voor rust leeg was, wat versterking weten in te brengen. De partijen waren nu meer in balans en we leken op een slijtageslag op vooral het middenveld af te stevenen. DUNO werkte daar keihard, met vandaag Angelo, Lars en vooral Remco in een uitblinkende rol. Goed doorgaan vanaf links door Remzi deed Dwight vervolgens koel de 1-2 binnentikken en de drie punten leken binnen bereik. Helaas sloeg het noodlot toe en moest Maurizio met een hardnekkige blessure het veld verlaten. Een aderlating voor DUNO, want verlies van snelheid en dreiging op de vleugel. Dat bleek Lyra juist nog wel te bezitten en een diepe bal bereikte tot overmaat van tegenslag de op volle snelheid liggende linksbuiten. Volgens ons met een luchtje van buitenspel, maar het mocht door. Met als resultaat de gelijkmaker, 2-2, en het kon weer alle kanten op.
Nu was het de beurt aan DUNO om het voor het eerst dit duel echt moeilijk te krijgen. We kwamen er nauwelijks meer uit en de gastheren gingen op zoek naar meer. Ramon bleek nog net een vingertop achter een hard schot te krijgen, waardoor de bal via de onderkant lat en de doellijn terug het veld in stuitte. Doellijn technologie bleek zelfs op deze luxeaccommodatie niet in de begroting meegenomen en ondanks luide claims werd geen doelpunt toegekend. De spanning nam toe, vooral ook toen de Lyra-spits in een duw- en trekduel samen met centrale verdediger David naar de grond ging in de zestien. Ook nu toonde de jeugdige scheids zich ongevoelig voor alle tumult vanuit de omgeving, een compliment waard. Maar toen Ramon en een aanvaller even later samen voor een bal gingen kwam de laatste ten val en toen ging-ie wel op de stip. Een situatie die een beetje deed denken aan de actie van Hans van Breukelen in de EK-finale van 1988. Alleen pakte Hans 'm toen en was Ramon ditmaal kansloos, al zat hij er nog dichtbij. Voor het eerst op achterstand en het leek erop dat we de wedstrijd alsnog uit handen gingen geven.
DUNO gaf zich echter nog niet gewonnen en we pakten het initiatief resoluut en als collectief strijdend terug. Nadat Remzi alleen voor de keeper nog net naast schoot was het even later wel raak, met als doelpuntenmaker opnieuw Dwight. Het duel werd wat "heter" en de onderlinge irritaties op het veld namen toe. Beide teams gingen nu vol voor de winst en het was tot grote ontzetting van de gastheren DUNO, dat per ultimo toch nog met de drie punten naar huis ging. Dwight maakte zijn en DUNO's vierde en het was definitief gedaan.
Een anti climax aan het slot toen een Lyra speler zijn frustratie en teleurstelling niet langer kon beheersen en na een fel duel een DUNO-er met zijn vuisten te lijf ging. Met een massaal opstootje tussen wederzijdse hulptroepen tot gevolg, waarbij de scheids omdat het toch al de laatste minuut was besloot het duel abrupt te beëindigen. Vriendelijk was het allemaal immers allang niet meer. Jammer, maar er waren er maar weinig bij DUNO die er nog echt om maalden. De zwaar bevochten 3-4 winst was, zeker niet onverdiend, binnen via een collectieve prestatie van een team dat opnieuw toonde voor elkaar door het vuur te willen gaan. Bovendien zijn we van de hatelijke nul af, wat weer vertrouwen geeft voor het duel van volgende week tegen oude bekende RAS.
Sjaak Hof
