Al snel nam het thuisteam de leiding door een fraaie treffer van Ayoub. Dat gaf vertrouwen en DUNO veroverde in deze beginfase dan ook een flink veldoverwicht. Een lekkere steekpass zette Ayoub opnieuw alleen voor de keeper. De sluitpost van Die Haghe verdiende vandaag trouwens absoluut de prijs voor de meest weelderige haardos van het veld, maar hij kon een tweede treffer toch niet voorkomen. Alweer een goal van Ayoub dus, wiens coiffure met haarbandje er overigens ook mocht wezen. Die Haghe bleef via snelle tegenstoten over links toch regelmatig gevaarlijk en ze slaagden er daarbij zelfs in een tegentreffer te produceren. Niet geheel onverdiend in deze fase van het duel. Rechtsback Zion (door zijn medespelers steevast "Ulli" genoemd vanwege zijn gelijkenis met het spel van ex-Feyenoord speler Ulrich van Gobbel, zo begreep ik) had regelmatig zijn handen vol aan zijn directe tegenstander. Maar wij hadden ook nog Remzi, waarvan we weten dat hij soms dynamiet in zijn schoenen heeft. Twee keer liet hij het voor rust nog oorverdovend knallen en ook Dwight had er nog eentje in petto, zodat we met een comfortabele 5-1 voorsprong de warme kleedkamers opzochten.
De tweede helft kwam maar moeizaam op gang, het werd almaar donkerder en uitgaande nachtkaarsen werden langs de kant steeds meer onderwerp van gesprek. Die Haghe bleef ondanks de stand dapper tegenstand bieden en wilde van geen opgeven weten. Even dachten we nog dat ze als verrassende tactiek opeens met veertien man in het veld stonden, maar de reserves waren in de consternatie even vergeten hesjes of trainingsjackies aan te doen. Een klein opstootje resulterend in een gele kaart voor beide kemphanen was kennelijk het vonkje dat nodig was om de wedstrijd opnieuw te laten ontbranden.
Thierry raakte onder meer de paal, hij lijkt daar een persoonlijk abonnementje op te hebben, en lobde alleen voor de keeper iets te enthousiast over het verlaten doel. Toch werd hij uiteindelijk beloond met een treffer, waarna alle remmen bij DUNO nog even los gingen. Dwight en Remzi voerden de score nog verder op en in de feestvreugde gooiden we de opstelling nog eens duchtig door elkaar. Shounak en Angelo vielen goed in op het middenveld en centrale verdediger David ging nog even lekker in de spits spelen. Met succes, want hij prikte er nog twee in, waarna de scheids wijselijk voor het einde floot, want de hele week sterke verhalen over een hattrick moeten aanhoren legt een wat te zware druk op de familieverhoudingen. Klein dompertje was nog even de hamstringblessure van Mauricio, we hopen dat het meevalt, beterschap man!
Zo sloten we af met een 10-1 tegen een sportief en moedig Die Haghe, dat er ondanks het scoreverloop voor bleef gaan. Een klein feestje met hapje en drankje volgde in de kleedkamer ter afsluiting van een mooie eerste seizoenshelft. Vijf keer gewonnen en even zoveel keer verloren, met een doelsaldo van plus drie geëindigd precies in het midden van de poule, op de zesde plek. Compliment aan trainers Ferry en Jamie, die een hecht team hebben gesmeed en ze bovendien aan het voetballen hebben gekregen. Maar ook natuurlijk aan Ramon voor het goede keeperswerk, we hebben je echt zien groeien, de noeste verdedigers Timo, Zion, Remco, David, Erik en Kai, nijvere middenvelders Lars, Thierry, Ingmar(sfeermaker "Slakkie"), Nick, Angelo, Remzi en Shounak en altijd dreigende spitsen Dwight, Ayoub en Mauricio, top gedaan mannen!
Rest ons woensdag, mits het doorgaat, nog een vriendschappelijke pot bij Quick en dan zit het voetbaljaar 2017 er alweer op. Voor nu nog
eenmaal de foto's
