DUNO JO17-2 moet toch meerdere erkennen in Wilhelmus

22 april 2018 0:00

Henriette de Wilde

Deze zaterdag stond de wedstrijd tegen de nummer twee Wilhelmus in onze poule op het programma, dat beloofde op voorhand een spannende wedstrijd te worden. Vooraf had Ferry niet veel kopzorgen. Damian en Kai (zijn vader zag Abraham en had een gezellig familieweekend voor de boeg, gefeliciteerd met je vader) waren afwezig, maar met dertien spelers begonnen we aan het duel.

DUNO begon goed aan de wedstrijd, ze speelden geconcentreerd en probeerden achterin de boel op slot te houden. Het was jammer dat Damian er niet was om samen met David het slot op de deur te houden. Het moet gezegd, Wilhelmus was technisch de betere ploeg en gaandeweg de eerste helft namen zij de overhand. Dat resulteerde in een 0-1 voorsprong. Maar DUNO liet zich niet kennen en bleef aanvallen, en binnen drie minuten lag de gelijkmaker van Dwight in het net.
Een domper was de kopstoot die Erik moest incasseren. In een duel kreeg hij een kopstoot en als gevolg daarvan zat zijn voortand los. Op de eerste hulp zorgde de tandarts ervoor dat zijn voortand weer in het gareel werd gezet, maar de komende twee weken kan hij niet spelen. Onze eerste uitvaller deze wedstrijd.

Tegen de verwachtingen in kwam DUNO door een fout van de keeper van Wilhelmus op de 2-1 voorsprong. Uit een corner dwarrelde de bal op een zeer onverwachte wijze alsnog in de goal. Alles wat een groen-zwart hart had, leefde op. Helaas hielden we geen stand, en door slap verdedigen vanaf het middenveld kon Wilhelmus gelijk maken 2-2. Verschillende spelers hadden inmiddels aangegeven niet verder te kunnen, een zere enkel, hoofdpijn, een trap tegen het been. Voor trainer Ferry zorgde dit voor de nodige kopzorgen. In de rust had hij zijn team nog opgepept met de woorden dat we vooral stand moesten blijven houden en het gelijkspel binnen moesten slepen. Want wie had nou verwacht dat wij voor zouden komen, dus een gelijkspel zou ons sieren.

Echter in de tweede helft verloren we ons hoofd en lieten we ons uit ons spel brengen. Ramon stond weergaloos te keepen en de verdediging hield dapper stand. Totdat de speldenprikjes van de tegenstander onze spelers teveel werden. De scheidsrechter had zijn handen vol aan de opgewonden standjes aan beide zijden.
Helaas had DUNO moeite om veertig minuten geconcentreerd te voetballen en konden de aanvallers van Wilhelmus ongehinderd door de verdediging heen breken, en de 2-3 was een feit. Als klap op de vuurpijl viel Remco halverwege de tweede helft geblesseerd uit, waardoor de verdediging danig werd verzwakt. En tijdens de wedstrijd waren ook de nodige spelers geblesseerd geraakt. Een aantal spelers in het veld speelden op halve kracht. Iedere keer als een van hen om vervanging vroeg, was het enige antwoord van Ferry: 'helaas dat gaat niet, je moet blijven staan'.

De gemoederen liepen hoog op, ook door het fysieke spel dat beide ploegen lieten zien. En als je dan je hoofd er niet bij houdt en door het wegtrappen van de bal van het veld wordt gestuurd, benadeel je je team enorm. Met 10 man moest DUNO de laatste minuten in, die niet heel lang duurden. Een opstootje waarbij de scheidsrechter een speler van DUNO en Wilhelmus geel gaf, zorgde er direct voordat de scheidsrechter voor het einde floot. Een terechte winst voor Wilhelmus, wij hebben laten zien wat we waard zijn. De komende weken geen wedstrijden. Op 10 mei hebben we een toernooi bij SEV. Even bijkomen dus. Voor de foto's van deze wedstrijd.

Henriette de Wilde