DUNO JO17-2 komt net niet langszij bij VELO

24 oktober 2017 0:00

Henriette de Wilde

Een inhaalduel voor de JO17-2 op deze winderige maar gelukkig droge dinsdagavond bij VELO. Een wedstrijd in de onderste krochten van de poule, waarbij de gastheren van vanavond zelfs nog volstrekt puntloos waren. DUNO, dat andermaal een reeks spelers miste, speelde met de inmiddels vaste invallers Daan en Lars uit de JO15. Ook keeper Ramon was niet wedstrijdfit, maar gelukkig bood ook hier onze JO15 uitkomst in de persoon van Romano. Je helpt elkaar als het erop aan komt uit de brand en zo hoort het ook binnen een vereniging, de namen schelen maar een paar letters tenslotte.

De scheids van dienst liet meteen zien, dat hij zijn taak zeer serieus opvatte. Een uitgebreide pasjescontrole en een "shake hands", als betrof het hier de Champions League ging aan de aftrap vooraf. Dat moet blijkbaar tegenwoordig van de Haagse Norm, ook al waren we vanavond in Wateringen. Het thuisteam kwam als een raket uit de startblokken. Niet alert verdedigen van DUNO-zijde betekende toen de wedstrijd nog maar net goed en wel begonnen was al meteen een 1-0 achterstand. Strak tegen de wind in zag het veldspel van onze groenzwarten er daarentegen nogal rommelig uit. Er was nauwelijks rust en overzicht in het spel en ballen werden lukraak naar voren gerost. Voorin slaagden we er vervolgens nauwelijks in enige dreiging te ontwikkelen.

Ook aan het spel van VELO was, met alle respect, de bescheiden positie op de ranglijst af te zien. Doelrijpe kansen waren dan ook schaars, totdat DUNO op enig moment sluw de buitenspelval dacht toe te passen. Op zich best slim, alleen was het jammer dat een speler vergat mee te doen, zodat hij in zijn uppie pardoes tegenover drie aanvallers kwam te staan. Lang verhaal kort, de achterstand werd 2-0 en we vreesden nog een lange en pijnlijke avond tegemoet te gaan. Toch konden de Wateringers verder niet meer echt een vuist maken en DUNO kon het laatste deel van de eerste helft zelfs iets meer naar voren voetballen. Vermeend hands in het strafschopgebied van een VELO-verdediger resulteerde helaas niet in een luidkeels geclaimde penalty, dat zou gezien het spelbeeld wellicht ook wat veel van het goede zijn geweest.

De rust werd voornamelijk doorgebracht met de lange wandeling van veld 6 richting kleedkamer en vice versa. Dat bekwam de thuisploeg blijkbaar het slechtst, want waar voor rust bij VELO het beste er al zo'n beetje af leek te zijn zette die tendens zich na rust onverminderd voort. DUNO kon het initiatief overnemen en werd al snel beloond door de aansluitingstreffer van de linkervoet van Dwight. Met de komst van Mauricio, wat later aangesloten vanwege schoolverplichtingen, kregen we direct ook meer snelheid en dreiging naar voren.

Maar helaas, tot onze spijt zagen we dat DUNO vervolgens in plaats van de score naar zich toe te trekken zichzelf tot grootste tegenstander maakte. Mopperen onder elkaar en zeuren tegen de scheids leverde vrije trappen tegen en zelfs een gele kaart met tijdstraf op. Op het moment dat VELO nadrukkelijk wankelde deed DUNO zichzelf hiermee grotendeels de das om.

Kansen kwamen er desondanks nog wel: een vrije schietkans van Dwight ging net naast en een afstandsschot van Angelo had een beter lot verdiend. Ook nu weer een omstreden moment toen opzichtig hands gemaakt werd in de VELO-zestien. Maar de kans dat er hiervoor vlak voor tijd in een uitwedstrijd gefloten wordt, is nu eenmaal niet zo groot. Zo stonden we na het laatste fluitsignaal binnen een paar dagen met opnieuw een 2-1 nederlaag met lege handen. Jammer, want ook nu weer onnodig. Zaterdag nieuwe ronde, nieuwe kansen in het burentreffen bij RAS. JO15-invallers, bedankt weer.

Sjaak