De ziekenboeg is nog steeds gevuld, maar gelukkig kon Ferry dertien man op het wedstrijdformulier zetten en had hij twee wissels op de bank. Geen overbodige luxe. Ferry drukte de jongens vooraf nog op het hart dat ze zich gedeisd moesten houden en dat alleen de aanvoerder zijn zegje mocht doen tegenover de scheidsrechter.
Vanaf het allereerste moment zette DUNO druk op de tegenstander. De linies sloten goed op elkaar aan en iedereen deed wat er vooraf aan hen was opgedragen. Vanaf het middenveld werden de spitsen goed gevonden en de keeper van Toofan moest een paar keer reddend optreden. Na een paar minuten spelen, kreeg DUNO een vrije trap. De bal wordt goed ingeschoten, maar spat af op de lat of waren het de handen van de keeper, en komt terug in het spel voor de voeten van een DUNO-speler die hem strak inschiet. Lekker we staan op 0-1 ....maar wij hadden buiten de grensrechter gerekend die voor buitenspel vlagde. Volgens alles wat DUNO was, was dat onterecht maar goed het blijft een spelletje. En wat kun je dan in je vuistje lachen als Dwight nog geen halve minuut later alsnog de 0-1 in het net schiet.
DUNO bleef druk zetten en het middenveld deed dit keer wel goed mee. De enkele Toofan-speler die er toch door kwam, kreeg te maken met onze sterke verdediging. Zij bikkelden achterin en samen met sluitpost Ramon hielden zij het slot op de deur. Na ongeveer een kwartier spelen, maakte Ayoub een overtreding op een Toofan-speler en de scheidsrechter kon niet anders dan hem er met geel afsturen. Tien minuten verder met tien man. Dat betekende dat Ferry de nodige omzettingen deed en Angelo die erin kwam voor Timo op het hart drukte dat hij goed moest verdedigen. Gelukkig voor DUNO werd Toofan niet echt gevaarlijk.
Het werd nog wel even hachelijk toen ook Dwight er met geel af werd gestuurd. Hij had kritiek op de leiding en mocht voor tien minuten naar de kant, gelukkig zat de tijdstraf van Ayoub erop en bleven we met tien man staan. DUNO hield knap stand en voorkwam dat Toofan gelijk maakte. Nadat ook Dwight weer het veld in mocht, kon DUNO weer meer druk naar voren zetten. Dit zorgde kort voor rust nog voor een grote kans, maar met een 0-1 stand gingen we rusten.
Voorzien van een heerlijk bakje 'slow'coffee (of-te-wel een heerlijk bakje verse filterkoffie) begonnen we aan de tweede helft. Deze zou een heel ander verloop krijgen. DUNO ging verder op de manier waarop ze al de hele wedstrijd speelde en Toofan probeerde via snelle uitvallen de gelijkmaker te maken. De wedstrijd ging gelijk op al was DUNO bij vlagen sterker. Gewoon een lekkere pot om naar te kijken.
Ongeveer vijf minuten in de tweede helft moest Zion handelend optreden volgens de omstanders net buiten de zestien. Echter de scheidsrechter besliste anders en legde de bal resoluut op de stip. En je raadt het al de bal werd strak in het net geschoten en de gelijkmaker was gemaakt. Je zou denken dat DUNO hierdoor van slag raakte, maar niets was minder waar. Direct vanaf de aftrap zette het weer druk naar voren en of het zo moest zijn, werd Dwight in de zestien onderuit gehaald en de scheidsrechter kon niets anders doen dan opnieuw een penalty geven. Dwight ging zelf achter de bal staan en zorgde voor de 1-2!
Zowel Toofan als DUNO bleef knokken voor de winst en het spel golfde op en neer. De beide trainers hadden naast het veld een kort onderonsje over het lerend vermogen van hun spelers. Ze vroegen zich af hoe het toch kon dat ze steeds opnieuw dezelfde aanwijzingen moeten geven zodat de spelers eindelijk een keer hun positie goed blijven houden. En doen wat je ze op de trainingen leert. Ondanks de miezerregen was het best wel gezellig aan de kant van de dug-outs.
Maar ja dan hebben we ook nog de wedstrijd. Toofan bleef bij vlagen gevaarlijk en DUNO moest alle zeilen bijzetten om te voorkomen dat ze gelijk zouden maken. Op een bepaald moment leidde dat ertoe dat Zion opnieuw snoeihard ingreep en zijn tegenstander met bal en al onderuit haalde. De scheidsrechter besloot om direct rood te geven. En Zion mocht in de dug-out plaatsnemen.
Daarna werd het toch wel heel tumultueus met een hele temperamentvolle Toofan-trainer die zijn ballen plus netje keihard de kleedkamer inschopte. De scheidsrechter besloot om voor het einde van de wedstrijd te fluiten. Met een 1-2 stand mocht DUNO heel snel het terrein verlaten. De spelers waren zelfs niet welkom in de kantine. Aan dat verzoek hebben we maar voldaan.
Volgende week om 15.00 uur spelen we thuis tegen SVH JO17-2 dat van HBS heeft gewonnen en nu derde staat. We kunnen onze borst dus opnieuw nat maken.
Voor de foto's
>>>