De eerste helft was het aanzien meer dan waard, hoewel sommige persoonlijke duels op het randje van wat in sportief opzicht nog acceptabel was werden uitgevochten. DUNO kwam er af en toe dreigend uit, maar slaagde er niet in om de Monsterse doelman echt in de problemen te brengen. Nogal onverwacht kwamen we aan de leiding; een goed genomen hoekschop werd door Calvin bij de tweede paal binnengeknikt en het was zomaar 0-1. Opmerkelijk, alweer een doelpunt van onze laatste man en inmiddels onbetwist topscorer. Dat was voor even het goede nieuws, het slechte nieuws was dat aanvoerder Niels na een stevig duel op het middenveld niet meer verder kon spelen. Zelfs het lopen ging nauwelijks meer en we zullen hem waarschijnlijk tot de winterstop moeten missen, aldus de eerste medische diagnose.
We leken met de krappe voorsprong de rust in te gaan, maar een nogal discutabele en achteraf cruciale beslissing van de scheids wees anders uit. Een Monster aanvaller probeerde een doorgeschoten bal binnen te houden, maar via de onderkant van zijn schoen ging hij echter nabij de hoekvlag alsnog over de achterlijn. De assistent-scheidsrechter van DUNO, die er pal bovenop stond gaf een achterbal aan, maar de scheids overrulede vanaf de overkant van het veld eigenstandig dit advies. Volgens zijn waarneming zou de bal bij de uiterste poging van de aanvaller al over de achterlijn zijn geweest en daaraan voorafgaand een DUNO-been hebben geraakt. Een hoekschop in de blessuretijd van de eerste helft was hierdoor het gevolg.
Discussie en irritatie vanuit de DUNO-gelederen, maar de scheids bleef onvermurwbaar. Hij had het vanuit zijn positie nu eenmaal zo gezien en beoordeeld. De lezer voelt hem al aankomen: tot overmaat van ramp werd de hoekschop in alle commotie strak binnengekopt, direct gevolgd door het rustsignaal. Met een 1-1 stand, terwijl de onderlinge verstandhouding binnen de wedstrijdleiding tot het nulpunt was gedaald. Dat beloofde niet veel goeds voor het tweede bedrijf.
DUNO oogde na de wedstrijdhervatting timide en geïmponeerd, terwijl het thuisteam feilloos aanvoelde dat de omstandigheden zich in hun voordeel ontwikkelden. De imposante spits, door zijn medespelers even merkwaardig als begrijpelijk met "Beer" aangeduid, werd bij een actie door verschrikte verdedigers weinig in de weg gelegd. Te weinig in ieder geval om te voorkomen dat hij het thuisteam met een hard en onhoudbaar schot op voorsprong kon brengen. Niet onverdiend op dat moment, gezien het spelbeeld. Inmiddels was Yassir bij DUNO in de ploeg gebracht, waar hij de spitspositie ging invullen. Samen met de eerder ingevallen Marten en Jimmy kon hij voorin in ieder geval het nodige fysieke weerwerk bieden aan de robuuste Monster-verdedigers. Dat leidde meteen tot de nodige onderlinge aanvaringen en onrust rondom de zestien van de gastheren. In dat gebied werd de DUNO-spits in een duel hardhandig neergehaald, waarna de scheids niets anders restte dan de bal op de stip te leggen. Calvin weer natuurlijk, en hoewel de keeper er nog dichtbij zat stonden we weer op gelijke hoogte: 2-2. Nu was het ineens DUNO dat toch weer vertrouwen kreeg en de tegenstander deed wankelen.
Monster had nu letterlijk handen en voeten nodig om overeind te blijven. Opzettelijke handsballen haalden kansrijke DUNO-aanvallen eruit en een DUNO-speler werd na een gewonnen duel van achteren opzichtig nagetrapt terwijl de bal allang weg was. Interventie van de arbitrage was dringend noodzakelijk om de zaak niet te laten escaleren, maar dat bleef helaas om onduidelijke redenen achterwege.
Terwijl de aandacht langzaam steeds meer verschoof van het spel naar het randgebeuren was het Monster dat van de situatie profiteerde en weer op voorsprong kwam. DUNO had de hoop op een aanvaardbaar resultaat nog niet opgegeven, maar hoopte ook verdere fysieke schade te voorkomen en de ledematen verder heel te houden. Voetbal blijft immers uiteindelijk ook maar een hobby. DUNO wist niettemin druk te blijven zetten en enkele hoekschoppen te forceren. Bij een van die situaties moest Yassir in het gedrang binnen de zestien van een verdediger een kopstoot vol in zijn gezicht incasseren. Persoonlijke tussenkomst op het veld van trainers Jamie en Jeffry voorkwam dat de vlam op dat moment volledig in de pan sloeg. In een tumultueuze en uiterst grimmige sfeer ging het duel vervolgens gewoon weer verder. Monster wist daarbij nog bijna de beslissing te forceren, maar het schot eindigde boven Dani op de lat.
We doen Jazz tekort als we hier zijn prachtige hoekschop niet vermelden: in een keer krulde hij binnen en weer stonden we op gelijke hoogte. Als je het mij vroeg mocht het op dat moment meteen afgelopen zijn, in deze omstandigheden was plezierige vrijetijdsbesteding in mijn beleving niet echt meer mogelijk. Maar de gifbeker bleek nog niet leeg. Bij het uitverdedigen werd linksback David met gestrekt been meedogenloos getorpedeerd door een tegenstander. Verder spelen en normaal lopen bleek ook in dit geval niet meer mogelijk. Een onderlinge botsing, zo werd nogal flegmatiek geoordeeld. Uiteindelijk ging het slechts om een gesneuvelde scheendekker, het onderbeen bleek paarsblauw, maar gelukkig niet gebroken.
En zo eindigde dit duel, dat vooral in de tweede helft niet heel veel meer met voetbal te maken had. Maar weer snel vergeten en vooruit kijken, het spelletje kan immers vaak ook gewoon leuk zijn. Maandag pepernoten en gedichten in plaats van trainen, zondag de laatste wedstrijd voor de winterstop. Thuis tegen het altijd lastige HBS gaan we er vast weer eens wat aardigs van maken!
Voor wie nog wil, de foto's
>>>Sjaak Hof
