Het verslag van de vriendschappelijke partij tegen RAS op de website werd door sommigen trouwens node gemist, begreep ik. Sobere twietjes volstaan dan allang niet meer en de tegenwerping, dat het hier slechts om een oefenpotje ging, werd snel gepareerd met het argument dat dit bij Semper Altius ook het geval was. Nou oké dan, in de wetenschap dat we het evenals het eerdere duel bij DH opnieuw zonder fotograaf moesten doen. Die zat vandaag met de JO17-1 in pittoresker oorden. Zonder de nog geblesseerde Jesse en Damian en trainer Jeffry traden we de Ockenburghers tegemoet, die in relatief groten getale naar de Haagsche Dynamiek waren gekomen. Daarmee troffen we het beter dan onze JO15-1 waar Die Haghe had afgebeld, omdat ze daar bij nader inzien helaas te weinig spelers op de been konden brengen. Opmerkelijk, als je een jeugdafdeling met ruim vierhonderd spelende leden hebt, maar goed, gewoon omdat het kan blijkbaar. Een andere speeldatum moet daar de KNVB alsnog een keer uitkomst gaan bieden.
Die Haghe startte als uitgesproken favoriet op het niet eens zo heel erg lang uitgelopen begintijdstip van het duel op veld 2 en leek dat zelf ook wel te vinden. Die zelfverzekerde houding werd ook snel beloond, want na een flinke mispeer in de defensie van DUNO was het voor de gretige spits niet al te ingewikkeld om binnen te tikken. Achteraf gezien misschien geen ongunstig moment voor DUNO: de tegenstander verwachtte nu helemaal een relaxed middagje tegemoet te gaan en bij ons stuurlui langs de kant sloeg de mismoedigheid al een beetje toe. Ach jongens, gaat het vandaag weer zo'n dag worden? Op het veld werden de DUNO-mouwen echter man- en vrouwmoedig opgestroopt, we gingen ze hier blijkbaar nog een onvermoed poepie laten ruiken.
Halverwege de eerste helft een vrije trap op een metertje of twintig van het Die Haghe doel. Centrale verdediger Calvin erachter en een woeste streep tegen het aluminium was het gevolg. Het geluk was met ons, want de bal stuitte keurig terug naar de nemer en dan is het natuurlijk lekker vol op de pantoffel. De keeper heeft hem waarschijnlijk alleen maar langs horen suizen en het stond weer gelijk.
We gingen met deze gelijke stand ook de rust in want een volgend doelpunt van DUNO werd niet toegekend. In het doelgebied liet de keeper de bal los en Calvin, hij weer, wat moest hij daar, frommelde binnen. Een begrijpelijke en te rechtvaardigen beslissing, hoewel je weet dat als ditzelfde je in een uitwedstrijd als DUNO-keeper overkomt, zo'n treffer vrijwel altijd zonder veel omhaal wordt toegekend.
Na rust speelde de wedstrijd zich, het moet in alle eerlijkheid gezegd, voor een groot deel op de speelhelft van DUNO af. Eeuwenoude Chinese krijgslisten moesten uitkomst bieden. Shà ng wÅ« chÅu tÄ« , de 28e van de 36 uit de Chi-dynastie was hier van toepassing: lok de vijand op het dak en haal de ladder weg, we weten het allemaal. Die Haghe stond ver naar voren bij een verre uittrap van doelman Dani en Remzi ging er nog maar eens achteraan. In een versnelling die de verdedigers op onoverbrugbare achterstand zette kwam hij alleen voor de keeper. Laag in de hoek was de afronding en we stonden zomaar op voorsprong. Een voorsprong, die de dekselse Remzi vervolgens nog maar even eigenhandig uitbouwde. Wat geschutter van de DH-doelman bood de kans de bal te ontfutselen en de 3-1 stond in rode koeienletters op het mobiele scorebord.
Aan beide kanten werden de lat en paal nog op de proef gesteld, maandag nog maar even voor de zekerheid checken op slijtage zou ik zeggen, voordat Die Haghe toch nog de aansluitingstreffer realiseerde. Buitenspel, reclameerden enkele pruttelende DUNO-ers nog tegen beter weten in, maar niet gevlagd en niet gefloten, dus 3-2, simpel. Nog meer dan twintig minuten restten de tegenstander om het gaatje te dichten. "Nog maar twee!" werd er optimistisch geroepen van Die Haghe zijde, blijkbaar geloofden ze er daar nog steeds hardnekkig in.
Maar twintig minuten zijn maar kort en de sloot rondom veld 2 dichtbij, konden we vanmiddag af en toe met enige opluchting vaststellen. Die Haghe kreeg nog wel wat kansen maar Dani als keeper getooid met nummer 99, gelukkig hiermee goed te onderscheiden van nummer 98 en 100, we hebben er blijkbaar nog wel een paar bij DUNO, bleef keurig overeind.
Pas op 22 april volgend jaar heeft Die Haghe in de return weer een kans thuis revanche te nemen op deze 3-2 nederlaag. Maar wie dan leeft, wie dan zorgt. Voorlopig hebben we de eerste drie punten in de competitie binnen. Tot enige teleurstelling van onze gasten blijkbaar, want een afvalbak in de kleedkamergang moest het na afloop nog even ontgelden. Bijna aanleiding tot een onderling opstootje, de druiven waren blijkbaar nogal zuur, maar snode intenties aan alle kanten werden uiteindelijk in de kiem gesmoord.
Volgende week gaan we voor het thuisduel tegen SVH JO17-2 naar de zondag . Vertrouwen moet er daarbij genoeg zijn: de laatste drie duels gewonnen met tien voor en drie tegen. We zijn volgend weekend hoe dan ook in ieder geval weer ruim voor donker thuis. Vergeet de wintertijd niet. En nu aan je huiswerk.
Sjaak Hof
