Het was ruim op tijd verzamelen, want er viel vooraf blijkbaar nog het nodige te bespreken. Sommige supporters brachten de aanloop door in de warme huiskamer, die volgens de bebording in de gang na tien jaar inmiddels weer gewoon "Kantine" is gaan heten. Nu nog een stoffige prijzenkast langs de kant, geruite kleedjes met asbakken op de tafels en een flipperkast in de hoek en we hebben op DUNO de vertrouwd rokerige omgeving die ook voor de oudgedienden onder ons weer een ouderwetse voetbalsfeer zal ademen. De uitkomsten van de eerdere bespreking werden bij het beginsignaal al snel zichtbaar: in de opstelling waren door de technische staf een paar ingrijpende omzettingen gedaan.
Wouter en Niels vormden het centrale verdedigingsduo en Remzi was twee linies naar achteren gezet en speelde rechtsback. Calvin speelde centraal op het middenveld en de vleugels werden bezet door Nick en Jimmy. De vooraf gemaakte afspraken en goede voornemens waren in de openingsfase duidelijk waarneembaar, DUNO nam het initiatief en KMD werd op de eigen helft vastgezet.
Vooral vanaf de rechterkant was er veel dreiging, maar op het middenveld ontbrak het soms helaas af en toe nog aan de nodige balvastheid en duurde het te lang voordat de vlotte combinatie met de spitsen gezocht werd. Het stugge en hardwerkende KMD kon hierdoor voorlopig, soms met kunst en vliegwerk, overeind blijven en hun doel schoonhouden. Het was daarbij bepaald niet de dag van de Wateringse keeper, tot tweemaal toe kwam hij bij heroïsche reddingen met zijn hoofd onzacht in aanraking met zowel mede- als tegenstanders. Uit het goede hout gesneden bleef hij, na te zijn opgelapt, klein maar dapper zijn doel verdedigen. Andere KMD-ers kwamen er minder goed vanaf en moesten de strijd staken, waardoor men zachtjesaan door de wissels heen dreigde te geraken en de coach noodgedwongen hoogstpersoonlijk de grensrechtersvlag ter hand moest nemen. De rode lantaarndrager, tot nu toe in het bezit van een schamel puntje behaald in het thuisduel tegen, jawel, DUNO leek ieder moment te gaan bezwijken onder de druk. Maar de DUNO-voorwaartsen gingen nogal slordig met de kansen om en verzuimden om ruim afstand te nemen. De gasten putten hier uiteraard vertrouwen uit en keeper Dani moest af en toe de handen uit de mouwen steken. Een vrije trap van een metertje of twintig kon zodoende nog juist onschadelijk gemaakt worden.
Toch gingen we met een kleine voorsprong de rust in: Yassir werd vrij voor de keeper gezet en tikte beheerst binnen. Donkere wolken pakten zich vervolgens samen boven ons complex en het werd er voor het handjevol toeschouwers allemaal niet sfeervoller op. We konden het de tweede helft nog net zonder veldverlichting af en gingen op zoek naar een ruimere voorsprong. Maar ook KMD had zich duidelijk voorgenomen de punten niet zomaar cadeau te doen en kende nu zijn beste periode. De groenzwarte verdediging toonde zich echter solide en echte kansen werden niet weggegeven. De 2-0 door -opnieuw- Yassir betekende in deze fase het breekpunt en de wedstrijd leek beslist. DUNO trok het initiatief definitief naar zich toe en het was wachten op meer. Dat kwam dan ook en de derde van Yazz mocht er ook wel zijn: randje zestien legde hij hem keurig geplaatst in de uiterste hoek. Ondanks de ruime voorsprong dreigde DUNO vervolgens vooral tegen zichzelf te gaan voetballen; irritaties over arbitrale beslissingen kregen soms de overhand en dat had helaas geen positieve invloed op het spel en het verder opvoeren van de score. Een op het oog glaszuiver doelpunt werd vanwege buitenspel geannuleerd en een geclaimde strafschop niet toegekend.
Spike, Mo en Rens versterkten ondertussen de DUNO-gelederen, terwijl Jesse al eerder was ingevallen. Jitesh, David en Jimmy konden zodoende hun rust pakken evenals Yassir, maar niet nadat hij met een intikker na een fraaie voorzet van rechts alsnog zijn derde van vanmiddag liet aantekenen. Reden genoeg voor een heuse applauswissel. Al met al een ruime 4-0 thuiszege op een tevergeefs knokkend KMD, een tegentreffer zat er voor hen vandaag niet in.
Trainer Jamie ging nog even geheimzinnig aan de haal met wat bierkratten, maar ja, JO17 en dan mag het nog niet, weten we allemaal. Na afloop de hoekvlaggen opruimend vond ik bij een van de doelen nog een sleutel voorzien van het label "Vitesse Delft". Als een stille en tastbare herinnering aan een lange en doelpuntrijke voetbalzaterdag. Uiteraard proberen we hem zo spoedig mogelijk terug te bezorgen bij de rechtmatige eigenaar.
Maandag niet trainen maar oefenen, om 20.00 uur thuis tegen WIK, dus dat wordt weer lekker laat naar bed. Zaterdag dan weer om het echie naar GSC ESDO voor de inhaalwedstrijd van het eerder afgekeurde duel. Dat zal volgens de kenners tegen deze titelpretendent zeker "another cup of tea" ten opzichte van vanmiddag gaan worden. In de buurt van hun complex wonend kan ik ze daar nu al zachtjes horen grommen, we kunnen onze borst dus natmaken of verbeeld ik me dat alleen maar? We gaan het zien, eerst nog maar even nagenieten van vandaag...!
Daarbij helpen hopelijk nog een beetje deze foto's van het duel van vanmiddag
>>>
Sjaak Hof
