In het nogal desolate decor van veld 1 aan het einde van een sombere speelzaterdag in november traden de beide teams dus al voor de derde maal dit seizoen tegen elkaar aan. Een handvol in de kou bibberende toeschouwers zag DUNO fel van start gaan tegen een tegenstander, die het vandaag kennelijk ook wel op halve kracht dacht af te kunnen.
Hoogmoed kwam ook hier voor de val, want het voetballend vermogen van de Westlandse koploper is nou ook weer niet zodanig dat mindere tegenstanders zonder bovenmatige inspanning simpel van de mat geveegd kunnen worden. Waar we in de uitwedstrijd al vlot op achterstand stonden was het Casper die in de beginfase DUNO aan de leiding bracht. Niet meer dan verdiend op dat moment, want de eerstejaars van DUNO leken er veel meer zin in te hebben dan hun tweedejaars opponenten van vandaag. FC 's Gravenzande had het groenzwarte thuisteam duidelijk zwaar onderschat, was slap begonnen en dan is het altijd lastig schakelen om toch weer in de wedstrijd te komen. DUNO was gevaarlijker in snelle tegenstoten en de 2-0 leek dichterbij dan de 1-1. Die 2-0 kwam er ook daadwerkelijk, een goedgenomen hoekschap van Sinan werd door centrale verdediger Marten mooi bij de tweede paal binnengekopt en de tegenstander begon zich eens achter de oren te krabben. De punten zouden vandaag op de Haagsche Dynamiek weleens een keer niet zomaar kunnen komen binnenwaaien.
Maar de beste kans was voorlopig opnieuw voor DUNO: helaas rondde Leonardo in vrije positie met zijn verkeerde been af, zodat de keeper nog kon redden en de 3-0 nog even uitbleef. Dat DUNO-spits Casper na een forse schop het strijdtoneel voorlopig moest verlaten was een eerste teken dat de tegenstander toch nog maar eens een keer de mouwen ging opstropen. Kort voor rust realiseerde de FC daarna ook nog eens de aansluitingstreffer, waardoor we na een nogal korte eerste helft met een 2-1 voorsprong de kleedkamer mochten opzoeken. Een terechte stand gezien het spelbeeld, maar de strijd was zeker nog niet gestreden. Zowel DUNO als de tegenstander bracht een aantal wissels in, terwijl de schemer, de motregen en de inmiddels ontstoken veldverlichting het decor er ondertussen niet echt vrolijker op maakten.
Over de tweede helft kunnen we verder kort zijn. FC 's Gravenzande was inmiddels wakker geworden, bracht een paar versterkingen in en stelde orde op zaken. Korte metten, zonder hiervoor overigens tot op de bodem te hoeven gaan. Uiteraard oogde onze laatste lijn niet in alle gevallen even solide, maar de strijd ging vooral verloren in de omschakeling, in het positiespel op het middenveld en in het als collectief druk zetten bij balverlies, ook in de voorste linie. Onvoldoende compact spelend ging DUNO in de tweede helft volledig kopje onder, tot zichtbaar en hoorbaar afgrijzen van trainer Rudy. Het enige wat we konden terugdoen kwam uit een wonderlijke carambole uit een corner van Luciano. Via de keeper en de paal stuiterde de bal op curieuze wijze binnen, maar daarmee zijn de wapenfeiten van DUNO uit de tweede helft dan ook wel grotendeels genoemd.
Een uitstekende eerste helft, gevolgd door een wanprestatie in de tweede, anders kun je een 2-1 voorsprong bij rust, leidend tot een uiteindelijke 3-8 nederlaag niet noemen. Het was dat Kuba, overigens ook niet een van zijn sterkste wedstrijden keepend, een aantal malen tussenbeide kwam anders waren de smadelijke dubbele cijfers zelfs nog gehaald. Natuurlijk, FC 's Gravenzande zal zo doorgaand waarschijnlijk zo rond de kerst al zonder puntverlies het kampioenschap in de poule kunnen vieren, maar hier had vandaag zeker meer in gezeten. Volgende week ontvangen we Die Haghe, de nummer twee in de poule, het kan dus niet op. Licht in de tunnel is hierbij wellicht de wetenschap, dat we het uitduel in de bekerpoule van deze tegenstander gewonnen hebben. Laten we daar dan maar hoop uit putten!
De foto's van het duel >>>
Sjaak Hof
