Terwijl DSO op het aangrenzende veld driftig aan het scoren sloeg, bleken de teams op ons kunstgras aardig aan elkaar gewaagd. Maar een balletje dat op het middenveld geniepig onder de voet van een DUNO-er doorglipte zette ons helaas al vroeg op achterstand. De spits kreeg vrije doortocht en die liet zich dit buitenkansje uiteraard niet ontnemen. Onze spelers rechtten echter de ruggen en brachten de stand gelukkig alweer snel in evenwicht. Een frommelgoal, maar hij telde. Dit zou nog best eens een leuke wedstrijd kunnen worden, zag je iedereen op en rond het veld denken. En inderdaad, dat werd het zeker. DUNO kreeg opgelegde kansen op een voorsprong, maar ballen die er op de trainingen schijnbaar achteloos invliegen gingen nu net over of naast het doel van de gastheren. Net dat beetje mazzel ontbrak soms, het verschil tussen teams die met vertrouwen bovenin meedraaien en degenen die de onderste plekken zo graag willen verlaten. DUNO 1 kan er waarschijnlijk over meepraten.
Als je ze zelf niet maakt, dan doet de tegenstander het wel. Ook vandaag werd op die regel weer geen uitzondering gemaakt. Alvorens een verdwaalde hoge bal richting onze zestien te verwerken liet de DUNO-verdediging de bal eerst nog maar eens lekker stuiteren. Nou is dat sowieso meestal niet echt aan te raden, maar op een keihard kunstgrasveld is het al helemaal spelen met vuur. Met een wat vreemd ploffend geluid verdween de bal net over het hoofd van de centrale verdediger, waar puur toevallig net een gretige 's Gravenzander stond te wachten. Opnieuw een voorsprong voor de gastheren uit opnieuw een onnodig foutje van DUNO. Zonde, maar dat hoefden we de teleurgestelde DUNO-ers op dat moment natuurlijk niet uit te leggen. Waar wel nadere uitleg over noodzakelijk was, was de speelbal. Dat rare ploffende geluid hoorde natuurlijk niet en vroeg om nadere inspectie. Het ding bleek wel erg zacht en voordat we eindelijk een goedgekeurde hadden waren we flink wat reserveballen verder. DUNO zette kort hierop zelf de puntjes op de i van de kwaliteitscontrole door een hoekschop fraai op het voorhoofd van een van onze voorwaartsen te laten landen. Het klonk nu duidelijk anders, tot onze tevredenheid. Grote tevredenheid zelfs want bijkomend voordeel was dat het nieuwe exemplaar gelijk ook mooi achter de FC-doelman in het netje belandde. Die kon er zeker mee door, vonden we unaniem. Een 2-2 gelijke stand bij rust, gezien het spelbeeld niet onterecht, maar toch wel jammer van die onnodige tegengoals. Nu lag alles nog open, terwijl we de wedstrijd al lang en breed in onze zak konden hebben.
Thee voor de spelers, terwijl de verkleumde aanhang zichzelf trakteerde op een warm bekertje koffie, bedankt nog voor de service. DUNO probeerde in de tweede helft snel iets te forceren en zocht de aanval. Waar de gastheren in het gehele duel geen enkele corner toegekend kregen, was er zeker een half dozijn voor DUNO. Doelpunten bleven echter van onze kant uit en het gevaar van deze aanvallende speelwijze was, dat de verdediging genoodzaakt was met veel ruimte in zijn rug te spelen. Dat was aan de achteruit leunende Westlanders wel besteed, want een snelle uitval leverde opnieuw een voorsprong voor het thuisteam op. Tegen de veldverhoudingen op dat moment in, maar dat telt natuurlijk niet. Nogal vreemd was wel, dat hierna een aantal 's Gravenzanders ineens het hoofd dreigde te verliezen. De wedstrijd verliep tot dan toe zeer sportief, maar na een duel ging een FC-er nogal plompverloren een DUNO-er te lijf. De bedoelde, enigszins onbeholpen rechtse hoek miste doel, toch duidelijk een andere tak van sport, maar leverde wel direct rood op. De scheids van vanmiddag wist door kordaat en rustig optreden de opgewonden standjes gelukkig snel tot bedaren te brengen. Een uitstekende trouwens, dat mag ook weleens gezegd en dat zeg ik niet alleen omdat ik hem vandaag met een vlag in mijn hand mocht assisteren. De KNVB gaat eerzame vlaggers zoals ik trouwens stevig aanpakken, was vandaag te horen op het nieuws. Willekeur en partijdigheid bestrijden, door minder mensen te betrekken bij arbitrale beslissingen, je verzint het niet. Persoonlijk vermoed ik dat de scheidsrechter van vorige week hier weleens achter zou kunnen zitten.
Maar terug naar de wedstrijd, we moesten dus opnieuw tegen een achterstand opboksen. Met een mannetje meer, maar helaas liepen we aanvallend te vaak in de fuik. En in het mes, zo bleek bij een spaarzame uitval van de tegenstander. De DUNO-verdediging stapte pas naar voren toen de aanvaller de bal al had toegespeeld gekregen en dat is echt te laat om nog buitenspel te kunnen claimen. De marge van twee doelpunten leek nu toch wel erg groot, maar toch bleven onze mannen het manmoedig proberen. Een woeste vliegende tackle van een aanvaller tegen een DUNO-verdediger leverde nog terecht geel op, zodat we de laatste tien minuten zelfs nog met elf tegen negen kwamen te staan. FC 's Gravenzande parkeerde echter, zoals je tegenwoordig zo treffend zegt, de bus en er was vrijwel geen doorkomen meer aan. DUNO ontbeerde daarbij bovendien de benodigde creativiteit om het thuisteam nog serieus in de problemen te brengen.
Eentje wisten we er uiteindelijk nog te maken en dat was helaas net niet genoeg.
Opnieuw met lege handen, terwijl we met deze 4-3 toch zeker niet de mindere waren. Het geeft hoop voor de komende wedstrijden, waar zeker niet alleen hoogvliegers wachten. Het team verdient zo langzamerhand meer en het kan bijna niet anders dan dat we dat binnenkort ook weer gaan meemaken. Ik zal de eerste zijn, die het de lezer op deze site zal melden!
Met dank aan Anoeska voor de foto's en filmpjes van alle DUNO-doelpunten. Je kunt ze bekijken op de Facebookpagina van DUNO A1.
Sjaak Hof
