Thuis hadden we in de laatste minuut van deze tegenstander gewonnen en we achtten onszelf dus vooraf zeker niet kansloos. Niet ten onrechte want de teams toonden zich in de openingsfase aardig met elkaar in balans. De aanvallers van het thuisteam hadden blijkbaar niet erg veel opgestoken van de eerdere wedstrijd, want ze liepen ook nu weer geregeld buitenspel. Dachten we tenminste, maar de wedstrijdleiding bleek helaas verre van eendrachtig. Sterker nog, men leek vast van plan een soort van eigen onderlinge wedstrijd te willen spelen. Waar de DUNO-grensrechter een hoekschop zag, kende de scheids steevast een doeltrap toe en omgekeerd en tenminste vijfmaal op rij werd een vlagsignaal voor buitenspel pontificaal genegeerd.
Wie er in welk geval gelijk had, blijf ik maar wijselijk buiten, maar vreemd was het wel om de wedstrijdleiding elkaar voortdurend zo driftig en openlijk in de wielen te zien rijden. Consequent was het zeker, maar op deze manier wellicht niet de bedoeling van de uitvinder van het spelletje. De spelers maakten er onderling maar het beste van, de twijfel sloop wel in het spel van vooral de DUNO-ers. Het vertrouwen was al niet te groot en dan heeft een leidsman die vooral zelf graag zijn eigen wedstrijd wil spelen toch de nodige uitwerking. En zo kwam het, dat uit een van de omstreden situaties Monster de leiding wist te nemen. Niet eens onverdiend op dat moment, omdat Sergio eerder al meer dan eens handelend moest optreden om een dreigende achterstand te voorkomen. De gastheren putten uiteraard vertrouwen uit de situatie en wisten nog voor rust hun voorsprong te verdubbelen. Met 2-0 achter halverwege dus, met hopelijk nog wat herstel inde tweede helft.
Die hoop werd helaas al snel de grond ingeboord, doordat Monster de wedstrijd al snel via twee effectieve counters in het slot gooide. Teije was inmiddels gearriveerd, waardoor de DUNO dug-out gelukkig ook een beetje vulling kreeg. Een grappig contrast overigens met die van de gastheren, waar een bont gezelschap van spelers, familieleden en luidruchtige aanhang had plaatsgenomen. De tweede helft speelde zich grotendeels op de helft van Monster af. Of DUNO nu een paar tandjes bij schakelde of dat het thuisteam het verder wel geloofde, we weten het niet. Feit was wel dat de eerdere animositeit binnen het arbitrale trio ondertussen blijkbaar als sneeuw voor de zon verdwenen was. Vlagsignalen werden nu wel gewoon opgevolgd en het randgebeuren was minder bepalend.
DUNO had een flink veldoverwicht en zeker een doelpuntje verdiend. Kansen werden echter niet benut en ook een overtalsituatie vanwege een gele kaart voor de keeper was niet aan de groenzwarten besteed. Aan de andere kant was het aan onze keeper te danken, dat de score bij enkele Monster-uitvallen niet nog hoger opliep. Het bleef bij een afgetekende 4-0 zege voor Sportclub Monster. Een uitslag, die deze mensen dit seizoen waarschijnlijk ook nog niet eerder meegemaakt hebben.
Nog twee thuisduels resten ons, tegen 's Gravenzanders en Naaldwijkers, om nog wat extra puntjes bij elkaar te sprokkelen. Met goede moed gaan we er tegenaan, Ben Hur of The Sound of Music draaien toch allang niet meer !
Voor meer facebook foto's van vandaag
>>>Sjaak Hof
