We begonnen deze middag met een interessante puzzeltocht naar het sportcomplex "De Hoge Bomen", aangeboden door de gemeente Westland. Zo was er de traditionele verrassing van een ogenschijnlijk nogal zinloos geplaatste poller in de richting van de parkeerplaats, die slechts illegale doorgang bood aan een reeks motorvoertuigen uit de compacte categorie. Fraai en luxe uitgevoerd met rode lampjes en al, dat dan weer wel. Financiën zijn in deze contreien vandaag de dag nog steeds duidelijk een nogal relatief probleem.
Na in de wijk een wanhopige colonne draaiende, kerende en zoekende Vredenburchers, KMDers en Semper Altiussers nog even op het goede spoor gezet te hebben konden we onze bescheiden entree maken op de prestigieuze Westlandia accommodatie. Ons team was vrijwel compleet, we misten alleen een keeper die vandaag andere verplichtingen had en een paar jongens die wat later kwamen. We zijn tegenwoordig al snel tevreden. Ook met het veld, hobbelige natuurgrasweide nummer drie was ons vanmiddag toegewezen. De gemiddelde lokale agrariër laat zijn levende have daar wijselijk niet meer los, op straffe van interventie van de Voedsel- en Warenautoriteit, maar voor ons was het vanmiddag zeker goed genoeg. Oude tijden herleefden in deze suffe tijden van synthetische grasmatten.
We begonnen nog net met elf en DUNO stond al snel voor, onze nieuwbakken spits vond al snel het net. Wisten wij op dat moment veel dat er nog bijna een dozijn zouden volgen, we waren er in ieder geval blij mee. Maar onze gastheren lieten zich uiteraard ook niet onbetuigd. Geraffineerd oogde het allemaal bepaald niet, niet voor niets neemt Westlandia een uiterst bescheiden plek op de ranglijst in, maar toch schoten en kopten ze er voor rust nog drie in alvorens DUNO iets terug wist te doen. Bijna kwamen we halverwege nog op gelijke hoogte, maar een veelbelovende DUNO-aanval op slag van rust werd resoluut afgeblazen. Tijd is immers tijd. Waar een enkele optimist nog dacht, dat er in het tweede bedrijf van het moddergevecht nog iets te halen viel kwam die al snel bedrogen uit. Nogal prutserig verdedigen van DUNO-zijde leverde in de korte hoek meteen al de 4-2 achterstand op. Dit gaat 'm vandaag niet meer worden, wisten we inmiddels. Zeker toen het, met alle respect, weinig indrukwekkend voetballende Westlandia ook nog eens de beschamende 5-2 achter onze gelegenheidskeeper legde.
B-speler Michael brachten we nog in en dat betekenden meteen een opleving: 5-3 en we leefden blijkbaar nog. Op weg naar meer liepen we aan tegen op balsportgebied kennelijk nogal breed inzetbare tegenstanders. Zo werd een gevaarlijke DUNO-aanval over rechts onderbroken door een knappe vangbal van de linksback. Keurig en zeker een "uit" als we aan het honkballen waren, maar nu leverde het slechts een povere vrije trap op, meer niet. Dat kan ik beter, dacht vervolgens wellicht de centrale verdediger, die er als een ware rugbyer met de bal uit het naburige veld onder zijn arm vandoor ging. Dat werd natuurlijk snel ontdekt en bood meteen gelegenheid de volgende DUNO-scoringskans te onderbreken met een scheidsrechtersbal toegestuiterd richting het thuisteam. Die vervolgens pardoes tegen een DUNO-er werd aangeschoten, waarna het pandemonium zo'n beetje compleet was. Beslist erg vermakelijk, maar met voetbal had het inmiddels niet veel meer te maken.
Handbal, rugby, honkbal, modderworstelen, we hebben het deze zaterdag allemaal voorbij zien komen uiteindelijk resulterend in een korfbalscore van 7-5, terwijl het in principe toch echt allemaal om een voetbalduel zou moeten gaan. Verre van goed was het vanmiddag dus, tegen een toch wel uiterst povere tegenstander. Dat je er dan vijf inschiet is daarbij niet meer dan logisch. Zelf maar liefst tegentreffers incasseren moet stemmen tot nadenken, dat mag in dit soort omstandigheden natuurlijk nooit gebeuren. Tactisch stond het best aardig, met inbreng van de spelers zelf, maar aan concentratie en scherpte ontbrak het op de beslissende momenten.
We zijn weer een plek gezakt, het kan vanaf nu alleen maar beter. We blijven slechts Quick, vandaag met 13-0 verliezend, nog voor. Volgende week thuis op het polletjesvrije veld 2 opnieuw tegen Sportclub Monster. Het moet toch een keer gaan meezitten zou je denken. En daar gaan we dan maar optimistisch vanuit.
Sjaak Hof
