22 september 2012 0:00
Henk Ruijl
DUNOA1 - Die Haghe A1 0 - 8 (0-4)
Ja, u leest het goed! ACHT NUL!
Zucht, zucht, zucht en nog maar een zucht, nog een keertje adem halen, en weer een hele diepe zzzzzuuuuucht. En als ons zuurstof toevoer weer normaal is, komt er als eerste mij bij op: zucht, Phoephoe, dat zit er weer op. Een belachelijke vertoning op zaterdagmiddag 14:00 op DUNO veld 2. Heeeeeel snel vergeten wordt er dan geroepen. Hmm, ik ben het daar deels mee eens.
Maar moeten we dat dan ook doen? Ik, als supporter van A1 kan dat helaas niet. Ik moet het van mij afschrijven, zie het maar als een soort therapie. En dan ben ik alleen nog maar een toeschouwer. Hoe moeten de spelers en begeleiding zich gevoeld hebben? Weggespeeld worden in 2e klasse jeugdvoetbal is niet niks, dat gaat in je voetzolen zitten, in je achillespees, dat voel je in je dijen, maar ook vooral tussen de oren ga je dat voelen. En dat laatste gebeurde al in een 15e minuut van de eerste helft. Als de betrouwbare, rots in branding, onze kuifje, onze kartcoureur Jeffrey één van de weinige fouten in zijn hele voetballeven beging, 0 -1. Die Haghe strafte al onze individuele fouten direct af, en dat deden zij met doelpunten, acht stuks wel te verstaan! Een zeer effectieve ploeg dat als een hecht team in en op het veld stond. Respect voor deze A1 van Die Haghe.
En, eerlijk is eerlijk, ik heb als jeugdtrainer in het verleden hele slechte herinneringen aan Die Haghe als wij uit bij ze speelden. Op de één of andere manier klikte het niet. Teveel verschil van voetbalinzicht zal het wel zijn geweest, ik weet het niet. Maar dit jaar heeft Die Haghe een goed spelende A1 opgezet, de begeleiding van Die Haghe waren de ruste zelf, compliment.
Wat ons als toeschouwers, en wij als ouders zeer beschamend vonden, was dat onze spelers geen beleving hadden, doelloos, futloos, geen ideeën en er werden geen initiatieven genomen om de wedstrijd te kantelen, om de wedstrijd een beetje, al was het maar heel klein beetje naar je toe te trekken, zodat je daar zelf ook een leuke middag aan over zou kunnen houden. Vergeet niet mannen, ondanks dit dikke verlies stonden er toch weer zo'n vijftig mensen te kijken. En tuurlijk, het kan wel eens een dag zijn dat het niet lukt, maar stroop dan je mouwen op, en ga de strijd aan. En zelfs dat gebeurde helaas niet. En als Jeffrey noodgedwongen geblesseerd achter blijft in de kleedkamer, dan moeten jullie mannen toch denken, we gaan er als een Maori strijder tegen aan! We gaan voor een goed resultaat, we gaan onze mouwen opstropen voor Jeffrey, we gaan een tandje hoger, sneller, feller spelen voor onze trainer en leider! Maar nee, niets, maar dan ook niets van dat gezien in de tweede helft.
Mannen van DUNO A1: vergeet niet dat de meesten van jullie 3e divisie en hoofdklasse gespeeld hebben. En, tuurlijk dat was absoluut niet makkelijk, maar jullie hebben wel heel veel ervaring opgedaan op dat hoge voetbalniveau. En als je dan vandaag zo afgedroogd wordt, zo in je nakie gezet wordt in de 2e klasse dan moet je maar eens goed in de spiegel kijken. Zuuuuuuuuucht, phoephoe. Zo ik denk dat ik nu wel zo'n beetje klaar ben. Ik ben het kwijt…pfffff.
Mannen van DUNO A1; jullie zijn stuk voor stuk prima ventjes, misschien iets te lief. Maar kom op, de volgende wedstrijd komt er al weer aan. Aankomende week goed en geconcentreerd trainen, goed luisteren, de oefeningen trainen met passie! Want je staat meer op het trainingsveld dan dat je wedstrijden speelt, denk daar maar eens over na……
So, clear your head, make a clean sheet and play football with your hart.
The Best Of The Match: DUNO supporters en Dimitri de grensrechter
HSV Duno The Reporter
