Tja … waar moet je beginnen met het verslag van de wedstrijd VELO A2 - DUNO A1? Er gebeurde weer zoveel vandaag, dat het moeilijk is om een begin aan een verslag te maken. Nou, laat ik dan maar bij het begin beginnen. De wedstrijd werd op een prachtig kunstgrasveld gespeeld, maar niet bepaald onder prachtige weersomstandigheden, af en toe vielen er stevige buien en een woeste westenwind teisterde de spelers en de wederom talrijke toeschouwers. Leuk om te melden is, dat Joey Draaisma vandaag na een polsbreuk opgelopen in de voorbereiding weer zijn rentree maakte.
DUNO maakte het VELO met de wind in de rug al vanaf de aftrap erg moeilijk, de Wateringers wisten eigenlijk niet waar ze het zoeken moesten. Het offensief van DUNO leidde wel tot een aantal kansen, maar nog niet tot doelpunten. Maar na een minuut of achttien belandde de bal voor de voeten van Joey Martina, hij stond nog ruimschoots op eigen speelhelft, maar besloot toch maar op het vijandelijke doel te schieten. Het was een stevig schot en gedragen door de wind kwam de bal ver … erg ver zelfs. Tot verbazing van vriend en vijand -en waarschijnlijk nog het meest tot verbazing van Joey zelf- belandde de bal zelfs in het doel. Een onwaarschijnlijk doelpunt, maar ook onwaarschijnlijke doelpunten tellen gewoon en dus stond het 0-1.
Lang, heel lang geleden, het zal niet ver na het stenen tijdperk zijn geweest, heb ik toen ik nog verzorger van DUNO was de vader van Carlo Pije ook eens zo'n doelpunt zien maken. Dat was in een wedstrijd van DUNO 1 uit tegen Xerxes. De vader van Carlo heeft het nog altijd vaak over dat doelpunt, het was dan ook een hoogtepunt in zijn roemrijke voetbal-carrière. Waarschijnlijk zal Joey later tegen zijn kleinkinderen ook nog veelvuldig opscheppen over zijn doelpunt van vandaag.
Een paar minuten later was het al 0-2 door een treffer van Danny Groot, hij kreeg de bal in zijn bezit en kreeg ook de tijd om de bal nog eens rustig voor zijn sterke been te leggen. De doelman van VELO was absoluut kansloos op het geplaatste schot van de DUNO-aanvaller.
Na die 0-2 had DUNO eigenlijk moeten doordrukken, maar dat deden de godenzonen van leidster Bianca helaas niet. VELO werd sterker en sterker en wist na een hoekschop op 1-2 te komen. Na een volkomen onnodige en erg stevige overtreding vaneen DUNO-spelermocht VELO vervolgens op zo'n meter of twintig van het doel van de opnieuw foutloos keepende Jeffrey Roeleven een vrije trap nemen. De bal werd doorgekopt en belandde vervolgens voor de voeten van een in buitenspelpositie staande aanvaller van VELO, deze wist het net wel te vinden. Ondanks het terechte vlagsignaal van de grensrechter van DUNO, keurde de scheidsrechter het doelpunt toch goed en dat betekende 2-2. Met die stand werd er gerust.
Omdat we op veld 4 van VELO moesten spelen en de kantine van VELO dus een vierdaagse-afstand verwijderd was, zijn de ouders in de rust maar een kopje koffie bij SV Erasmus gaan drinken.
Na de thee was het VELO dat met de wind in de rug heer en meester was op het veld. Overigens kreeg VELO niet alleen de hulp van de wind, maar was er nog een ‘factor' die de Wateringers goedgezind was. Ik heb nog nooit een elftal zoveel vrije trappen zien krijgen vlak buiten het strafschopgebied van de tegenstander. Hoeveel zullen het er vandaag geweest zijn … 30 … 35? Maar ja, als je in de tweede klasse speelt, dan mag je natuurlijk geen eersteklas scheidsrechter verwachten. Bovendien zorgden bepaalde spelers van DUNO er eerlijk gezegd ook wel een beetje voor dat de man in het zwart nou niet bepaald DUNO-vriendelijk liep te fluiten. Sommige spelers hebben toch wel iets last van een kort lontje of van wat vervelende postpuberale gedragingen. Dat kan slimmer mannen, veel slimmer. Een scheidsrechter is als een muziekinstrument en een instrument moet je leren bespelen, dan krijg je er mooie tonen uit. Soms heb je te maken met een eenvoudig instrument als een triangel, maar soms moet je ook de juiste tonen uit een vreemd instrument als een doedelzak zien te krijgen. Waarmee ik de scheidsrechter van vandaag uiteraard niet als doedelzak bestempel, uiteraard niet. Goed, een scheidsrechter moet je dus gewoon een beetje proberen in te pakken en dan helpt zelfbeheersing best wel een beetje. Denk daar nog maar eens goed over na, want er volgen nog veel wedstrijden en er zullen ongetwijfeld nog meer wedstrijden gefloten gaan worden door niet al te geweldige scheidsrechters.
Goed, zo'n vijf minuten voor tijd legde de man in het zwart weer om uitsluitend aan hem bekende redenen op zo'n meter of achttien van het DUNO-doel neer en mocht VELO een vrije trap nemen. Dat deed een speler van VELO overigens perfect en zo werd het 3-2 voor de thuisploeg. DUNO probeerde nog wel iets, maar met 10 man –Joey Martina was even daarvoor na twee keer geel van het veld gestuurd- lukte het de mannen van trainer Benjamin van der Zwan het niet meer om gevaarlijk te worden.
Een onnodige nederlaag en een vervelende wedstrijd, gelukkig hebben we de foto's nog.
Volgende week beter heren en daar heb ik alle vertrouwen in, want er wordt bij vlagen best wel aardig door jullie tegen een balletje getrapt. Maar wel koppie erbij hè! SUCCES!
Daan de Ligt
P.S. Wie schrijft het verslag van de volgende wedstrijd? Je kunt je hiervoor aanmelden bij Bianca.
