Onder een fraai herfstzonnetje trof de F1 vandaag in Laakkwartier een tegenstander waar we geen al te beste herinneringen aan bewaarden. Iedereen was ruim op tijd present en onze spelers hadden er allemaal zin in om vandaag een goed resultaat neer te zetten. Meteen vanaf het begin zagen we een leuke open wedstrijd die gelijk opging: het spel golfde op en neer en beide ploegen kregen kansen om de score te openen. Danique, Olav en David hielden het achterin goed dicht, terwijl Ali, Basten en Jay voor veel gevaar bij de tegenstander zorgden.
Op het middenveld bikkelde Engin met volle inzet en zorgde Caner met slimme passjes richting de spitsen voor constante dreiging. Halverwege de eerste helft was het toch DUNO, dat de score opende: een goed uitgespeelde aanval werd afgerond door een droog schot van Basten door het midden, onhoudbaar voor de keeper. Laakkwartier ging vervolgens vol voor de gelijkmaker, hun handige spitsen maakten het onze verdedigers soms erg lastig, maar met een sterk keepende Lars leek DUNO het einde van 1e helft ongeschonden te halen. Helaas: vlak voor rust moesten we toch de gelijkmaker incasseren. Een snelle Laakkwartier-aanval door het midden, werd door hun spits nog net met de punt geraakt. Tergend langzaam hobbelde de bal in de uiterste rechterhoek, waardoor Lars er net niet bij kon.
Natuurlijk een flinke domper voor onze spelers, zo'n tegendoelpunt vlak voor rust.In de 2e helft ging DUNO opnieuw op jacht naar de voorsprong. Helaas werd er af en toe wat slordig met de kansen omgesprongen en slaagden we er niet in de op dat moment zeker verdiende voorsprong op het bord te krijgen. Wat dan altijd gebeurt weten we: als je hem zelf niet maakt valt-ie aan de andere kant. Dat gebeurde dus ook deze keer. Doordat DUNO te gehaast op zoek ging naar de gelijkmaker leek het vervolgens helemaal mis te gaan: door te slap verdedigen kwam Laakkwartier zelfs op een schijnbaar beslissende 3 - 1 voorsprong. Helaas, afgelopen, dacht de in groten getale aanwezige DUNO-aanhang op dat moment, volgende keer beter .Een snelle aanval door het midden, koelbloedig afgerond door Caner, bracht de hoop bij DUNO toch weer terug: het kon nog steeds . Onder aanmoediging van de coaches, ouders en oudere DUNO-broers sprak de F1 zijn laatste krachten aan. Alle remmen gingen nu los en de tegenstander kreeg het steeds moeilijker. Vlak voor het eindsignaal knalde Ali de zo verdiende gelijkmaker alsnog hoog in de touwen. Zo eindige de wedstrijd in een al met al terechte 3 - 3 eindstand.
We hebben als team vandaag vooral laten zien te beschikken over een goede dosis strijdlust en inzet. Als we wat beter met de kansen omgaan trekken we een wedstrijd als deze straks ook gewoon naar ons toe. Voor de neutrale toeschouwer was deze wedstrijd echt een feest om naar te kijken, ga zo door jongens !
Sjaak Hof
