Het is al vaak genoeg gezegd, maar DUNO F1 maakt een roerig jaar door. In de tweede klasse regelmatig op grote nederlagen getrakteerd, en door het stoppen van twee spelers al weken spelend als in een krap jasje. Het gaat net, maar er moet niets gebeuren.
Gelukkig zijn er altijd wel spelers die de helpende hand willen bieden. Bij afwezigheid van Thijn en Joey (beiden met vakantie) speelden vandaag Joël (als keeper) en Nick mee.
Na hun zware wedstrijd in hun eigen competitie (zie het verslag van de D1), mochten Luke en Olav fluiten.
In de eerste wedstrijd was Quick Steps de tegenstander. Een gelijkwaardige tegenstander op papier, want in de competitie hadden we gelijk tegen ze gespeeld.
Quick Steps was duidelijk beter opgewarmd dan wij, want zij waren veruit de betere ploeg, en zij wonnen dan ook verdiend met 2-0. Een klein lichtpuntje was een mooi schot van Lucas, dat de keeper van Quick Steps slechts met een uiterste krachtsinspanning uit de hoek kon tikken. Op dat moment stond het pas 0-1, en wie weet had een doelpunt de wedstrijd nog kunnen kantelen.
Na onze wedstrijd zagen we DHC verdiend winnen van SVH met 1-0. KMD was de eerste ronde vrij.
KMD bleek over een prima ploeg te beschikken, want Quick Steps, onze bedwinger uit de eerste wedstrijd, werd eenvoudig met 3-1 over de knie gelegd. Wij konden ternauwernood met 1-1 gelijkspelen tegen SVH, dankzij een vrije schop van Nick, en talloze mooie reddingen van Joël. DHC was de tweede ronde vrij.
Op basis van deze eerste twee wedstrijden realiseerden we ons, dat het zeer moeilijk zou gaan worden voor onze kleine helden, want één punt uit twee wedstrijden en op papier de sterkste ploegen nog als tegenstanders in de laatste twee wedstrijden, gaf niet direct reden tot een jubelstemming.
In de derde ronde mochten we even uitrusten. We zagen KMD met 2-1 winnen van DHC, en Quick Steps met 2-0 van SVH.
In de vierde ronde een verrassing. DUNO had de pauze blijkbaar gebruikt om goed wakker te worden, want er werd met 2-0 gewonnen van DHC door twee doelpunten van Nick. Aan het eerste doelpunt ging nog wel een incidentje vooraf. Twee spelers van DHC botsten op het middenveld tegen elkaar en bleven op de grond liggen. Olav besloot de aanval van DUNO af te laten maken, en uitgerekend deze bal ging in het doel. Dit was blijkbaar het signaal dat de supporters van DHC nodig hadden. Zij meenden blijkbaar zich te kunnen permitteren om op allerlei manieren hun ongenoegen te uiten. Ik zal maar niet herhalen wat ik allemaal gehoord heb, maar het beledigen van jeugdleden van DUNO scheen daar ook bij te horen. Zoals ik al eens in eerder verslag heb aangegeven, schijnt het onlosmakelijk met het voetballen verbonden te zijn, maar ik kan er maar moeilijk aan wennen. Olav was er ook zichtbaar aangeslagen door.
Door deze uitslag deed DUNO ineens weer een beetje mee. KMD ging vrolijk door met winnen, want zij versloegen SVH met 2-1, en waren voor DUNO niet meer in te halen. De tweede plaats was het hoogst haalbare, maar dan moesten Quick Steps en DHC ook meewerken. Dat deden ze, want DHC won met 2-1 van Quick Steps.
Coach Hans, normaal de rust zelve, probeerde zijn ploeg in de laatste wedstrijd op te zwepen om tot grootse daden te komen, en dat lukte. Nick maakte de 1-0. KMD ging op jacht naar de gelijkmaker, en die kwam er. De keeper was kansloos op een schot van KMD, maar de kleine Jelmer kopte de bal van de lijn, of van achter de lijn? Scheidsrechter Luke besliste het laatste, en het was weer gelijk. In de laatste minuut van de wedstrijd nog één aanval, en groot was de ontlading toen Rohit de bal in het uiterste hoekje tikte met zijn uitgestrekte been. DUNO had de koploper verslagen, en was met 7 punten tweede geworden.
Of toch niet…….Groot was de verwarring en de teleurstelling toen we tijdens de prijsuitreiking naar voren werden geroepen om de vierde prijs op te halen. Achteraf bleek, dat de uitslag van de laatste wedstrijd als overwinning voor KMD was genoteerd. Vanuit de organisatie werd aangegeven, dat er niets meer aan veranderd kon worden, en dat was ook begrijpelijk, want je kunt moeilijk aan de bezoekende verenigingen gaan vragen om hun bekers weer in te leveren.
Laten we dus maar zeggen, dat we moreel gezien de tweede plek hebben behaald, en wat doet het er dan toe wat er op de beker staat.
Onze kleine helden hebben vandaag bewezen dat zij na een slecht begin de knop kunnen omzetten, en daarmee tot grote daden kunnen komen. We kunnen trots op ze zijn.
Ruud Nobel
