28 november 2009 0:00
Steve de Jong
DUNO F2 - Oranjeplein /postduiven F1 uitslag 4 - 3
Vol verwachting klopt ons hart. Nu effe niet voor Sinterklaas, maar eerst voor de kampioenswedstrijd. En dat gold niet alleen voor de spelers zelf, maar ook voor de aanverwante artikelen, zoals, trainers,ouders,opa's en oma's, noem maar op.Promotie zat er waarschijnlijk toch al aan te komen, maar kampioen worden is toch de slagroom op de taart.
Om er zeker van te zijn dat de boys met een gevulde maag aan de wedstrijd begonnen had Erwin voor de zekerheid en gezelligheid maar een ontbijtje op DUNO geregeld. Nou even, volgens mij was hij om half 6 opgestaan op zijn vrije dag. Om half 8 konden onze sterren aanschuiven aan de best wel uitgebreide ontbijttafel. Er werd mondjesmaat gegeten, wel verstandig om niet te grote happen te nemen, en al spoedig werden de spelers steeds onrustiger. Zou het de wedstrijdspanning zijn? Het werd nu langzamerhand echt tijd om de spanning eruit te gooien op het veld, lekker inspelen en er werden ook nog wat corners geoefend.
Oranjeplein, de nummer 2 op 1 punt achterstand, moest winnen. Ga er maar aan staan, in het hol van de leeuw, met supporters van de tegenpartij die alles uit de kast hadden gehaald om hun spelers aan te moedigen. Toeters waarvan je trommelvliezen bijna scheurden, voorgespannen spandoeken (borden) met de tekst F2 kampioen (aan zelfvertrouwen geen gebrek), en natuurlijk het ouderwetse zo hard mogelijk schreeuwen. Onze jongens wisten natuurlijk ook wel dat dit veruit de moeilijkste wedstrijd uit deze poule zou worden gezien de vergelijkbare uitslagen van Oranjeplein tegen de rest. Dus van onderschatting kon geen sprake zijn. Maar je moet natuurlijk altijd van je eigen kracht uit gaan. Voor vandaag was snelle Daryl uitgekozen als uitwisselspeler van de F1. Olav de hele wedstrijd op doel, iedereen was uiteraard aanwezig.
Na de aftrap bleek al snel dat dit geen makkie zou worden, de verdedigers hadden de handen vol aan de goede aanvallers van Oranjeplein, maar deden hun werk vol overgave en door middel van goed uitverdedigen kwamen er van onze kant ook de nodige aanvallen op hun doel. Met diverse scoringskansen aan beide kanten was het toch wel regelmatig billen knijpen langs de kant. Totdat wij op een gegeven moment een hoekschop konden nemen. Deze werd meteen op de ingestudeerde manier genomen. En hoe, Basten bevrijde in één keer iedereen aan de kant van de te sterk aangespannen bilpartij, door de bal over de keeper strak onder de lat te jagen. De DUNO-fans langs de kant explodeerden van opluchting en waren door het dolle heen. Zo, Oranjeplein moest nu 2 keer scoren. Niet lang daarna werd er door hun ook gescoord, de spanning was weer terug. Maar onze jongens bleven fel en het was Jimmy die met zijn linker de bal met een mooie krul rechts in de uiterste hoek deponeerde.Yesssssssssssss. 2-1 weer op voorsprong. De tegenstander raakte niet van de kook door deze achterstand en bleef zo goed voetballen dat je dacht, shit, dadelijk maken ze weer gelijk. Gebeurde dus ook. 2-2 de rust in.
Het seikregende trouwens vanaf het begin en dat deed het nog steeds en onze spelers gingen even naar de kleedkamer, waarschijnlijk even voor een peptokki van trainer Omar. De tegenstander vond de pauze iets te lang duren, maarja, 10 man maseren doe je niet binnen 3 minuten. In de tweede helft zorgde een scorende Caner weer voor een 3-2 voorsprong, dus de tijdsdruk voor de tegenstander werd ook steeds groter. Ze slaagden er nietemin wederom in om de gelijkmaker te scoren, dus de druk op ons was ook weer terug. Het bleef zo een boeiende en spannende wedstrijd totdat niet lang voor het eindsignaal de keeper van Oranjeplein op een hard schot van, ik zou echt niet meer weten welke speler, de bal uit zijn handen liet glippen, en deze minimaal 5 centimeter over de doellijn stuiterde. Dit zeg ik er expres bij omdat de tegenpartij fel protesteerde bij de scheidsrechter over dit in hun ogen onterechte doelpunt. Echt mensen, ik stond er bovenop, dit was de beslissende. Terecht gewonnen. Misschien kwam het ook een beetje omdat de homescheids best wel snel naar de middenstip wees, maar dat was gewoon een goede vooruitziende blik. Niet snel daarna klonk het bevrijdende eindsignaal. Kampioenuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu. Op naar de kleedkamer en feesten maar. Zie DUNO-TV. Daarna naar de kantine voor de champagne en taart. De uitreiking van F2 Topper T-shirts, DUNO-ooorkonde en de wisselbeker die door een loting het eerst bij Lars op de schoorsteen staat te pronken, of hadden jullie nou centrale verwarming. Het bleef nog lang rumoerig door alle feestende kampioensteams.
Conclusies na de eerste competitiehelft: -steeds beter teamwork -te sterk voor deze poule -meer tegenstand nodig om nog beter te worden -indeling waarschijnlijk een paar klassen hoger,de tijd van de 13-ééntjes en 11-nulletjes is voorbij.
Complimenten aan de tegenstander, die constant de druk op de ketel hielden. Daryl bedankt voor het vooral sublieme verdedigende werk. Bedankje aan textieldrukkerij Screenwork voor het bedrukken van de F2 Topper T-shirts. Omar en Erik voor de training en begeleiding van deze kanjers. De supporters voor de steun langs de kant. Uiteraard ook nog de felicitaties aan alle andere kampioentjes En natuurlijk ode aan onze F2-spelers: Olav, Jay, Lars, Jimmy, Toni, Engin, Basten, Antonio en Caner
Jan
