20 april 2014 0:00
Henk Ruijl
Vandaag staat er voor ons een toernooi bij H.V.V. Laakkwartier op het programma. We zijn vanaf 13:00 uur aan de beurt. De hoofdsponsor is Megastores Den Haag. Dat klinkt wel stoer, een hoofdsponsor voor een F-toernooi. Het weer klaart 's ochtends langzaam op, dat belooft een heerlijke middag te worden. Vlakbij het sportpark vinden we in een zijstraat een parkeerplaats. Een harde dreun van muziek komt vanaf het sportpark onze kant op. Het lijkt of er ook een dance festival aan de gang is. We verzamelen op het horecaplein in het midden van het festivalterrein. Daar komen we de jongens van DUNO F1 tegen, zij hebben zojuist de eerste prijs gepakt in hun toernooi. Hartstikke knap jongens, gefeliciteerd! Behalve Raoul is iedereen er vandaag. Zusje Solange is jarig, en dat is voor Raoul natuurlijk een belangrijke gebeurtenis. We gaan het zonder hem proberen. Irene regelt natuurlijk zoals een vakbekwame teammanager dat doet een programmaboekje. Ze heeft vooraf wel last van een beetje wisselstress. Hoe moet dat bij die korte wedstrijdjes, vraagt ze zich af. Laten we eerst kijken of er überhaupt wel gewisseld dient te worden, merkt Hans terecht op. Hij is net als de meesten van ons met iets frisser weer van huis gegaan, en heeft een enorme dikke jas aan. Wat opvalt zijn alle vaders die aanwezig zijn op deze pa's zaterdag.
Zelfs Rob is er, dat komt door het tijdstip. Marco heeft er al een hele werkdag opzitten, en halverwege komt Tamara ook nog rechtstreeks van haar werk. Rob schatte de temperatuur nog kouder in en heeft zelfs een sjaal om. Ik denk dat hij die vorige week in Londen heeft geruild voor zijn sokken. Sylvia was gisteren jarig en regelt behalve een bakkie ook nog een ovenheerlijk cakeje erbij. Onze eerste wedstrijd vandaag is tegen een oude bekende, Houtwijk F2. Nou ja, dat is wat er in het programmaboekje staat. We missen een paar bekende gezichten bij onze tegenstander, en deze lege plekken zijn maar weer eens opgevuld met F1 spelers. We verliezen de wedstrijd met 1-3. Ons doelpunt wordt eigenlijk door Houtwijk zelf in eigen doel gefrommeld. Marco heeft het zwaar en gaat een beetje uit de wind staan. Marco en onrecht gaan echt niet samen. Na een kwartiertje voetballen moeten we weer drie kwartier wachten. Slimme meegenomen boterhammen en hier en daar een ander broodje of tosti vervangen de uitgestelde lunch. Sommigen denken 'een biertje staat ook voor twee boterhammen, dus waarom niet'. Onverminderd dendert de openlucht disco door, en we schreeuwen de hele middag tegen elkaar. Tijdens de tweede wedstrijd, tegen Barendrecht F12, komen de aanwijzingen ook niet aan, en verliezen we een beetje tegen de verhouding in met 0-3. Vooral de 0-1 was een beetje belachelijk. Deze kwam uit een strafschop, omdat er hands was geconstateerd.
Volgens Ruud was er nog een onterecht doelpunt, maar in de herrie en de hectiek was me dat even ontschoten. Dit was overigens de enige wedstrijd met een wissel, dus Irene, geen paniek. Nu hoeven we maar een half uurtje te wachten op de volgende wedstrijd. De jongens hebben het zwaar, en dat komt niet alleen door de nederlagen. Het veld heeft het ook zwaar, en het lijkt soms alsof de wedstrijd op een springkussen wordt gespeeld. Hans praat de jongens weer positieve moed in, en DHC F6 moet eraan gaan geloven. De trainer van DHC ziet het na twee nederlagen ook somber in en probeert zichzelf met een biertje langs de lijn moed in te drinken. Dit kan dus echt niet. In een spierwit trainingspak met een biertje in je hand F-spelers coachen. Oké, het was na twaalf uur 's middags, maar toch. We spelen weer zoals we gewend zijn, dus Ruben in het doel. Jasper staat deze keer voor in plaats van achter. Het blijkt een gouden greep, want na de 1-0 van Nick weet Jasper de toch hele korte wedstrijd ruim voor tijd met een mooi schot in het slot te gooien. DHC probeert het nog, maar heeft grote moeite met onze kleine dribbelaars, en het is Nick die van afstand mooi de 3-0 erin knalt. Lekker, eindelijk weer blije gezichten, en de laatste plaats laten we achter ons. De volgende (nog steeds muzikale) onderbreking in het heerlijke zonnetje is nu voor iedereen stukken beter te verteren. We spelen de laatste wedstrijd tegen de gastheren van Laakkwartier, en we zijn benieuwd. We zijn sterker, maar de bal wil er maar niet in.
De keeper van hen wisselt steeds, en dit doen ze door alleen de keepershandschoenen te wisselen. De shirts zijn allemaal hetzelfde. Heel verwarrend is het, want onze jongens vragen zich af wie nou de keeper is. Tegen de verhouding in komen we achter, en we gaan met z'n allen op jacht naar de gelijkmaker. In de allerlaatste minuut krijgen we nog een corner, en het is Vince die ons met een prachtige knal een verdiend punt bezorgt. Het blijkt een belangrijk punt, want deze brengt ons naar de mooie derde plaats op een lawaaierig maar leuk toernooi. De jongens voetballen nog wat, in afwachting van de prijsuitreiking. Ruben mag als aanvoerder de prijs ophalen, en er is voor iedere speler een vaantje. Toch is dat leuk, ik denk dat ik in mijn eigen collectie ook nog wel een vaantje van Laakkwartier heb, alleen dan van een jaar of veertig geleden. Waar blijft de tijd?
Op naar nog meer toernooien èn de laatste competitiewedstrijd. Veel succes allemaal dit weekend als je nog eieren moet zoeken.
Prettig Pasen!
Paul
