15 februari 2014 0:00
Henk Ruijl
DUNO F3 - VELO 3-2, zaterdag 15 februari
Was het twee weken geleden de regen die het spelbeeld bepaalde, vandaag was het de wind. Met de vorige wedstrijd nog vers in het geheugen kon dit nog wel eens spannend gaan worden! Een grote supportersschare van DUNO fans langs de lijn. Alleen Rob en Marco waren aan het werk. De Velo ouders moeten gedacht hebben 'wat jullie kunnen, kunnen wij ook', en ze veroverden tijdig de dug-out. Ze zaten heerlijk uit de wind. Velo had de eerste helft hulp van Beaufort met nummer 9. Met Nick in de goal, twee wissels en een hoop van positie wisselende spelers werden we door Velo terug geblazen op onze eigen helft. We kwamen er met een enkele verre uittrap van Nick als uitzondering niet vanaf, zoals dat bij voetbal heet. Velo werd wel vooral door Raoul uit zijn spel gehaald, en kon weinig gevaar stichten. De spanning won het van het voetbal. Wisselen is niet onze sterkste kant, Irene hielp Hans daarmee. Jas aan jas uit, beetje rommelig, net als het spel. Na toch sterk verdedigen en prima reddingen van onze keeper was het een enorme knal uit de drukte waardoor Velo uiteindelijk op voorsprong kwam.
Beaufort wisselde in de rust van shirt en ging de tweede helft met ons meespelen. Ruben ging keepen, en vol goede moed gingen we er tegenaan. Het was de eerste de beste mooie aanval waar Bas als eindstation kon binnen schieten, en zo de stand weer gelijk kon trekken. Velo liet zich niet echt terugblazen, en kon gewoon tegen de wind in ons doel bereiken. Ze kwamen zelfs weer op voorsprong. Onze jongens rechtten hun ruggetjes en trokken massaal ten aanval. Het werd met nog maar een paar minuten te spelen bijna uitzichtloos, maar als een duveltje uit een doosje prikte Nick de gelijkmaker binnen. Velo was even aangeslagen en kreeg in de volgende aanval gelijk een tegendoelpunt van Lucas te verwerken. Deze klap kwamen ze niet meer te boven, het enige meisje op het veld (misschien voetbalde ze wel het best van iedereen) kreeg nog een kans, maar de bal zeilde net naast. Het eindsignaal van de prima leidende scheidsrechter Ruud kwam als geroepen.
Wat een spanning, klotsende oksels kreeg Ruben's moeder ervan. Bijzondere ervaring lijkt me dat op een voetbalveld, ik heb dat wel eens gehad toen ik in de branding bij de zee lag. Hans was weer vijf jaar ouder geworden, als dat zo door gaat met die spannende wedstrijden ben je wel lekker snel met pensioen! Jongens, prima gedaan, misschien was een gelijkspel eerlijker geweest, maar een beetje geluk moet je hebben als je kampioen wilt worden. Lucky Ajax is niet voor niets een begrip. De penalty's werden met de wind mee genomen, en waren dus allemaal vooral hard. Na afloop deed de wind er nog een schepje bovenop en we waaiden met z'n allen de kantine in. Gezellig; de kinderen haalden de snoepkast leeg, en wij deden een bakkie.
Prettig weekend! Paul
