6 april 2014 0:00
Henk Ruijl
DUNO F3 tegen Houtwijk 4 tegen 4
Op deze naar het schijnt zeer vruchtbare dag - de verjaardagen waren niet te tellen - spelen we tegen een concurrent voor de bovenste plaatsen. Eén van de jarigen is Vince, hij is vandaag 8 jaar geworden. Ook onze teammanager en tevens wisseldeskundige Irene is jarig, en dus weer iets ouder geworden.
Ook vandaag is er lekker veel publiek; ik mis alleen Tamara, maar die zal wel taarten aan het bakken zijn voor al die jarigen. Bekende en minder bekende gezichten bij de tegenstander. Bij hen zijn we dit seizoen namelijk al voor de beker èn de competitie op bezoek geweest, en we hebben daar twee overwinningen geboekt. Marina regelt een bakkie. Even dacht ik dat ze de campagne van de PvdA uit het slop wilde trekken, maar het was een Citroënjas. Irene vertelt onder het genot van een peuk en een bakkie over haar hamstringblessure. Deze heeft ze in haar achtertuin opgelopen, toen ze een sliding oefende met Rob, die op zijn beurt daardoor weer een voetblessure heeft. Arme Rob moet bijna altijd werken, maar hij heeft haar vandaag wel telefonisch lang zal ze leven toegezongen. Dennis heeft een Gammavrij weekend, en dat komt best uit want morgen is er uitverkoop volgens Hans. Die heeft trouwens gisteravond bukkend zijn rookpijp gebroken bij het darten, toen zijn pijl uit de triple twintig viel. Marco heeft voor aanvang van de wedstrijd de foto van de week al geschoten, toen hij mij als een heuse paparazzi gapend op een bankje snapte. Ik ben benieuwd. Meer nutteloze feiten waren er volgens mij niet.
Op naar de bij voorbaat al spannende wedstrijd. Zij geen en wij twee wissels. Ruben keept de hele wedstrijd. We gaan beginnen, en vanaf de aftrap zijn we al direct in de problemen. We worden door Houtwijk SV overrompeld, en binnen twee minuten kijken we tegen een achterstand aan. Maxwel of niet kegelt hem er keihard in. Hem kon ik nog niet, of wel? Valentino is ook in alle opzichten iets gegroeid, en blijft gevaarlijk voorin de spits hangen. Wij trekken eindelijk ten aanval, en Bas krijgt als spits een paar goede kansen. Hun keeper blijkt net als Ruben ook heel goed. De gelijkmaker hangt in de lucht, maar een nog diepere spits dan vorige week scoort de 0-2. Binnen en buiten het veld lijken we verslagen. Ze maken er nog een, maar gelukkig weet Lucas een mooie pass van Nick af te ronden, en zo de stand iets draaglijker te maken. Het is rust en we staan met 1-3 achter. En nou Hans, kijkt iedereen hem vragend aan. Tijdens het rustdrankje spreekt Hans de jongens toe. De scheidsrechter die prima floot overigens, komt ineens te voorschijn. We waren hem even kwijt.
De tweede helft begint, en vanaf het begin daarvan ontspint zich een waar voetbalgevecht. Er worden harde tackles uitgedeeld, en vooral Vince, Thijn en Jasper moeten het ontgelden. Raoul en Jelmer zijn klein en behendig en ontwijken het makkelijker. Blessures te over, wisselen wordt steeds lastiger. Lucas weet zich aan het begin van de tweede helft letterlijk door de verdediging heen te vechten en scoort de aansluitingstreffer. Er volgen kansen voor beide doelen, en het is gelukkig voor ons Nick die beheerst weet te scoren. Wat een spanning, en na een blessure en een onoplettendheidje bij onze jongens komt de tegenstander toch weer op voorsprong. We proberen het nog, maar het gaat denk ik niet meer lukken. Totdat Bas alvast aan morgen denkt en een afgeslagen bal met een zondagsschot inclusief stuit erin ziet vliegen. Wat een ontlading, de terechte 4-4 eindstand staat op het bord.
Het was echt bikkelen jongens! Voetballend waren we beter, maar ook de harde duels gingen jullie niet uit de weg. Er werden keiharde slidings ingezet, maar jullie raakten niet van de wijs. Dus Irene, zoals die Houtwijkverdediger het deed moet het ongeveer. Dan kan je je hamstrings volgens mij niet blesseren. De penalty's werden deze keer ook vanaf het balkon gadegeslagen en bekritiseerd. Na zo'n slopende strijd is het leuk maar niet echt belangrijk of je wel of niet scoort. Ik heb het niet bijgehouden.
Na afloop heeft Vince nog een heerlijk zakje chips voor iedereen, en we besluiten nog een bakkie te nemen. Koffie is denk ik schaars op dit moment, want het gaat op de bon, of toch niet? Irene maakt een eind aan de welofgeenkoffiebon en de welofnietcontant discussie. Zij is jarig dus zij deelt uit. We vinden het een goed plan, en de bonnen gaan weer terug de tas in. Gezellig kletsen we over van alles en nog wat. De jongens zijn duidelijk geslacht en kijken rustig vanuit de skybox nog een wedstrijdje op veld twee. Meestal voetballen ze voor de kantine gewoon verder. We gaan weer naar huis, veel verjaardagen in het verschiet voor sommigen, en wij hebben vanmiddag nog een wedstrijd op het programma staan. Ik bedenk me wel dat het volgende week alweer de laatste thuiswedstrijd van deze competitie is, en dat het dan alweer bijna het einde van ons geweldige team is. Volgende week tegen de kampioen WIK, laten we er een fantastisch feest van maken!
Prettig weekend, Paul
