1 februari 2014 0:00
Henk Ruijl
VELO F9 - DUNO F3 2-3
Wat een weer is het buiten, als dat maar doorgaat? Terwijl ik dit denk krijg ik binnen een paar minuten 15 WhatsApp berichten. Irene belt graag en ja hoor, het gaat door. Echt een team dat DUNO F3, zowel binnen als buiten het veld. Alles tot in de puntjes geregeld, alleen waren er waarschijnlijk niet genoeg parkeerkaarten besteld. Thijn komt iets te laat, de parkeerplaats was denk ik vol. In de enorme aankomst- en vertrekhal bij de kleedkamers lijkt het erop of we met spanning naar de beeldschermen op een vliegveld staan te kijken. Steeds meer wedstrijden worden ter plekke afgelast, het verschijnt op het bord alsof het vliegtuigen zijn die net zijn geland.
Nog vijf minuten, onze wedstrijd staat nog steeds op doorgaan. Door weer en wind vertrekken we naar veld 6B. Een jeugdige scheidsrechter begrijpt goed waar het met dit weer om gaat en verspilt geen minuut. Snel beginnen. Regen en wind bepalen het spel. De jongens en één meisje, allemaal in het groen, rennen over het veld. Langs de lijn worden er met veel moeite paraplu's omhoog gehouden. Het spel is moeilijk te volgen, maar van grote afstand zie ik dat kleine Lucas de score wederom opent. We zijn beter, alleen de twee wissels steeds komen het spel niet ten goede. Veel spelertjes die van positie wisselen.
Toch is het Jelmer die onze tweede maakt, en er lijkt behalve de regen geen vuiltje aan de lucht. De goed keepende Ruben kan een afstandsschot helaas niet stoppen en het wordt weer spannend. We gaan weer in de aanval en uit een corner van Vince weet Jasper met een prachtige knal het doelpuntenverschil weer op twee te brengen. Met een echte knieschuiver viert hij zijn doelpuntje. Bas en Raoul heersen over het middenveld, Nick knalt op het doel; onderkant lat, jammer. Rust, een hele korte dit keer en binnen vijf minuten beginnen we alweer. Goed gezien scheids, die alles trouwens goed zag, petje af. Thijn gaat keepen, Hans ziet door de regendruppels op zijn bril het veld niet meer, het is ronduit rommelig. Het spel speelt zich de tweede helft veelal voor ons doel af, maar echt gevaarlijk wordt het niet. Bij snelle uitvallen van ons zijn er nog kansen genoeg, maar twee maal paal en eenmaal nèt naast staan nog meer doelpunten in de weg. Het veld is zó glad dat er een bal door Thijn z'n benen glijdt. Tegen de verhouding in scoort Velo, o jee, het zal toch niet... Met kunst en vliegwerk en door keihard werken slepen we na een laatste prachtige redding van Thijn de drie punten uit het vuur.
Tijdens de penalty's wordt het langzaam droog. Vince en Jelmer mikken volgens mij het best in de hoek. Mooie doelpunten jongens. Opgelucht gaan we naar binnen, een korte nabespreking in de kleedkamer onder het genot van een drankje, en hup, snel naar de kantine. Vince rent naar binnen, en roept 'de laatste is een appelflap'. Sorry Hans, maar je was echt de laatste. Koffie, thee, snoep, chips en een vroeg patatje maken het nog even gezellig. Marina is gek op de Velo-suikerzakjes, en denkt eraan hoe het zal zijn om nog een keertje moeder te worden. Ze kijkt verliefd naar Marco met een heus Velo-slabbetje uit de fanshop in haar hand. Ja, ze hebben hier een fanshop, Irene vraagt waarom ze dat bij DUNO niet hebben? De tafelvoetbalwedstrijd winnen de jongens ook. Daar is Cody de scheidsrechter. We gaan naar huis, ik loop in meerdere opzichten opgelucht over de goede afloop het sportpark af. Verdiende overwinning op zak, nu lekker weekend vieren.
Prettig weekend, Paul
