25 april 2011 0:00
Henk Ruijl
F4 speelt toernooi bij Zoetermeer, 24 april 2011
Het competitieseizoen zit erop, dus is het tijd voor de toernooien. Vandaag stond het toernooi in Zoetermeer op het programma, bij de plaatselijke FC. Ondanks de vakantie, ontbraken alleen Julian en Lars, en dus hadden we in elk geval één reserve.
Het programmaboekje zag er heel mooi uit, maar dat was wel wat bedrieglijk, want de organisatie rammelde wel een beetje. Onze helden moesten oorspronkelijk om 9:25 uur spelen, maar gingen pas om 10:00 van start, waarbij ook lang onduidelijk bleef op welk veld we moesten spelen, en tegen welke tegenstander.
Het bleek FC Zoetermeer F6 te zijn, en dat was meteen een geduchte tegenstander. Gelukkig was het toch Duno dat won, dankzij een doelpunt van Yassine. Daarna was het de beurt aan DWO. Er was geen scheidsrechter en geen fluit, en dus mocht ik als scheidsrechter optreden. Dat werd geen groot succes, want de wedstrijd werd met 1-0 verloren, ondanks een aantal grote kansen, die helaas werden gemist.
De derde wedstrijd was tegen de F7 van Zoetermeer. Al voor de wedstrijd zagen we dat in dit team wel erg kleine spelers zaten, dus een grote overwinning lag in de lijn der verwachting. Dat klopte ook wel, want al snel stond het 2-0 door twee doelpunten van Elian. Er volgde nog een penalty, die door de keeper Romano prima werd ingeschoten. Elian maakte er nog 4-0 van, maar daarna was de concentratie een beetje weg, en kreeg Zoetermeer de kans om de eer te redden. Het werd 4-1 en zelfs 4-2, maar daarna stelde Sem gelukkig orde op zaken door met een mooie hooggeplaatste bal de 5-2 aan te tekenen. Yassine raakte de bal nog aan met het hoofd, maar volgens Sem was de bal de doellijn al gepasseerd.
De laatste wedstrijd was tegen Oosterheem. In dit team liepen een paar goede voetballers rond. Toch waren de ploegen goed tegen elkaar opgewassen. Helaas kwam Oosterheem met 2-0 voor, en we hadden ons aan de kant al enigszins verzoend met de tweede nederlaag.
Onze helden zouden onze helden echter niet zijn, als ze niet met leeuwenmoed toch nog op jacht gingen naar de aansluitingstreffer. Deze kwam er van de voet van Elian, en toen geloofde iedereen er ineens weer in, al wisten we dat de wedstrijd elk moment afgelopen kon zijn. Er volgde nog een aanval aan de rechterkant. Elian hield goed het overzicht een gaf een voorzet op maat aan Levi, die niet aarzelde, en de bal koelbloedig langs de keeper schoot. Het werd daarmee 2-2, en kort daarna floot de scheidsrechter inderdaad voor het einde.
Twee overwinningen, één gelijkspel en één nederlaag , en dat was voldoende voor een mooie tweede plek. Iedereen kreeg een mooie medaille, en het team kreeg een beker, die de komende weken gaat rouleren onder het team. Elian was de eerste gelukkige, die de beker mee mocht nemen.
Ruud Nobel
