22 januari 2011 0:00
Henk Ruijl
TAC'90 - F4 2-3, 22 januari 2011
Vandaag stond de wedstrijd tegen TAC'90 op het programma. Het was een beetje wisselvallig weer, maar er kon in elk geval gevoetbald worden, en dat is ook wat waard. Om 8:40 uur (20 minuten voor aanvang van de wedstrijd) werd mij door een vertegenwoordiger van de tegenstander gevraagd of we al compleet waren, maar toen waren er pas twee spelers aanwezig. Bij de uitwedstrijden is het altijd weer spannend of iedereen wel aanwezig is, maar op de valreep komt het eigenlijk altijd weer goed, en inderdaad was ook nu het team weer compleet. Aangezien Tac'90 met 8 spelers was, werd afgesproken 8 tegen 8 te spelen. Het begin van de wedstrijd was niet al te best. Af en toe waanden we ons weer in de tijd van de Mini Pupillen, want regelmatig was de bal omringd door een kluwen spelers, en onze helden vergaten de ruimte te zoeken, en naar elkaar over te spelen. Het niveauverschil tussen de twee teams was niet heel groot, maar DUNO was toch wel de wat betere ploeg. De ban werd gebroken door Yassine. Yassine is als een schaker die lak heeft aan de theorie die in de boekjes beschreven staat. Regelmatig drijft hij Nathan tot wanhoop als hij zich niet aan de teamtactiek wenst te houden, maar aan de andere kant sticht hij toch ook weer veel gevaar, doordat hij heel doelgericht is. Ook nu scoorde hij weer de zo belangrijke openingstreffer. Hij kwam alleen op de keeper af. Er werd nog naar hem geroepen, dat hij rustig aan moest doen, maar Yassine zou Yassine niet zijn als hij het niet op zijn geheel eigen wijze afmaakte. Via de paal werd de bal snoeihard in het doel geschoten. Hierna werd het spel beter, en hierdoor ontstonden er ook meer kansen. De 2-0 voor de rust was dan ook een logisch gevolg van het vertoonde spel. Elian scoorde, al ging de keeper van Tac'90 niet helemaal vrijuit. De prima fluitende scheidsrechter, die ondanks de temperatuur onberispelijk gekleed ging in een korte mouwen shirt en een korte broek, floot voor de rust, en er was voor limonade gezorgd door de tegenstander. De tweede helft begon zoals de eerste helft was geëindigd, want Elian maakte al snel de 3-0. De vader van Yassine maakte nog de grap, dat Ado Den Haag ook altijd goed was in het weggeven van een voorsprong, en dat dit DUNO ook zomaar kon gebeuren. We lachten er allemaal hartelijk om, maar helaas bleek er een behoorlijke kern van waarheid in te zitten, want even later werd het 3-1 en zelfs 3-2. Dat had een aantal oorzaken. Allereerst bleek er bij Tac'90 een hele goede voetballer mee te doen, die het onze verdedigers regelmatig erg lastig maakte. In de eerste helft was hij blijkbaar nog niet wakker geweest, want toen was het niet opgevallen. Dat gold tevens voor hun keeper, die in de eerste helft een heel onzekere indruk maakte, maar in de tweede helft prima zijn doel verdedigde. Tevens vergaten onze verdedigers de bal af en toe maar eens de spreekwoordelijke tribune in te jagen om de bal uit ons doelgebied weg te krijgen. Gelukkig beseften onze helden, dat er wat moest gebeuren, en na de 3-2 werd er onder het mom van "de aanval is de beste verdediging" weer nadrukkelijk de weg naar voren gezocht. Er werd niet meer gescoord, maar op deze manier werd in elk geval voorkomen, dat de tegenstander nog gevaarlijk kon worden. Een zwaarbevochten overwinning dus tegen een team, dat de week ervoor met 6-0 was verslagen door Quick. Dat wordt dus een team om rekening mee te houden. Vandaag hebben onze helden echter duidelijk niet het niveau getoond, waar we de laatste tijd zo mee verwend zijn als publiek. We moeten ons maar vasthouden aan het feit, dat alleen de echte goede teams ook hun mindere wedstrijden winnen. Volgende week is de confrontatie met Quick, dus dan weten we direct hoe we ervoor staan.
Ruud Nobel
