Ik ben benieuwd hoe de vluchtelingen hiernaar kijken. Kort samengevat was het Sinterklaasje bommen bommen bommen. De wereldleiders spraken mij gisteren via de TV toe; ik moet geen angst hebben en me niet uit het veld laten slaan. Dus Paul, schouders eronder, hup naar DUNO en bij thuiskomst een verslag schrijven.
Om tien uur verzamelen, we spelen op veld 2B. Diego en Ibi zijn iets verlaat. Direct begint de Pietendiscussie alweer, een of andere nieuweandersgekleurdeeerstejaarspiet probeerde bij de schoen van Diego te komen, en belandde met boom en al op het balkon. Ouderwetse Pieten gaan gewoon over het dak weet je. Of was het toch de wind? Jort komt ook ietsje later. Noortje is bij hen thuis duidelijk de navigatiedeskundige, en zij is er vandaag helaas niet bij. Verder zijn er ondanks het slechte weer wel lekker veel DUNO toeschouwers.
De Haantjes van Quick zijn er allang, en doen een goed positiespel. De keeper wordt ook nog een kwartiertje onder vuur genomen en dat ziet er heel goed uit. Wij lopen eerst warm, en als de ballen arriveren doen we ook een soort positiespelletje.
We zijn compleet, mèt onze nieuwste aanwinst Ayman. Afgelopen woensdag trainde hij voor het eerst mee, en hij deed dat prima. De tranen van zijn afscheid van de E2 zijn helaas nog niet helemaal gedroogd. En het zijn jammer genoeg geen tranen van ontroering door alle positieve woorden die hij meekreeg. Petra besluit om hem met een welkomstlied binnen een kring van zijn nieuwe teamgenoten welkom te heten. In tegenstelling tot zoals door veel mensen binnen DUNO verkeerd wordt beoordeeld zijn wij wel degelijk een leuk en hecht team.
Ik neem plaats in de dug-out, maar de wind blaast de regen regelrecht in ons gezicht. We hebben dus wind tegen de eerste helft. Raymond, Herman en ik debatteren de gehele eerste helft over de wind. Alle winden komen voorbij; valwind, draaiwind, meewind, rukwind, natte wind, teveel om op te noemen. Dagmara bemoeit zich er soms ook mee, en gilt dan kort maar heel krachtig onze trommelvliezen stuk.
Na de eerste vijf minuten is het twintig minuten Quick wat de klok slaat. Ruststand 0-8. Hoe komt dat? Misschien het slaapfeestje waar Frank onze Collin en Julian vandaan heeft geplukt? De wind? De jongens hopeloos uit vorm? Bij iedere uittrap was Quick haantje de voorste en scoorde er lustig op los. Er gingen wel een paar dingen goed bij ons hoor, maar de Quick doelman pakte elke bal, en een keer lag de lat in de weg. Er belandde ook nog een Quick-pegel bijna in de Waterthor, dus Raymond, Quick had wel degelijk de wind mee.
De rustdrank wordt in een kring genuttigd, en ik vind het knap als je dan als trainer nog iets positiefs weet te melden. De tweede helft hebben wij de wind mee, maar de eerste de beste Quickbal vliegt er alweer in, en een minuut later is het Rotterdam: 0-10. Erger kan niet, we moeten nog twintig minuten, hopen dat het geen Amsterdam wordt, dat zou te gênant zijn.
Ik weet niet hoe, maar de resterende tijd spelen we toch nog redelijk en weten via een solo van Julian en een wonderschone vrije trap van Gradie ook de nul weg te poetsen. Quick scoort tussendoor ook nog twee keer, en zo is de eindstand verklaard. Tegen het einde van de wedstrijd krijgt Cas nog een schoen onder zijn oog, en hij heeft ijs nodig. Sterkte ermee Cas, ik hoop dat het meevalt. Cas is net als alle andere E1 mannen een bikkel, het zal me dan ook niet verbazen als hij er morgen op de training gewoon weer is. Tante Cor, geen paniek hoor, het gaat goedkomen, wanneer weet ik nog niet maar er wordt aan gewerkt. Als we in de wedstrijd een keer het trainingsniveau halen gaan we zeker een keer winnen.
De penalty's zijn tegen de wind in en zijn van beide kanten geen spektakel, maar die van Ayman gaat prachtig de kruising in, leuk voor hem. We feliciteren de tegenstander en spreken onze waardering naar hen uit. Goeie ploeg, maar ook wel makkelijk kiezen met 16 E-teams natuurlijk. We blijven positief en drinken gezellig nog een bakkie. De jongens lachen alweer en hebben het naar hun zin. We moeten gewoon de eerste vijf minuten uitbouwen, en ons niet te snel uit het veld laten slaan bij een tegenslag. Dat zou premier Rutte ook zeggen denk ik, kom op, we staan schouder aan schouder. Het weekend is voorbij, en morgenmiddag staan we nog een minuut stil. Dan moeten we weer verder, want ook de E1 laat zich niet uit het veld slaan.
Sterkte allemaal deze week, Paul
