Een grote vereniging met een groots opgezet toernooi, er zullen vandaag 18 teams in verschillende poules gaan strijden om de felbegeerde eerste plaats. Wij spelen in de hoogste poule tegen DHC Delft, Quintus en SC Monster. Gisteravond op de afsluitende training voor dit toernooi werd al bekend dat we de eerste wedstrijd pas om 9:30 uur gaan spelen, vandaar dat de verzameltijd iets ruimer was geworden. Toen ik vriend Frank aan zag komen lopen dacht ik dat hij zo uit de Bevrijdingsdaghelikopter was komen stappen, als een soort Roel van Velzen die alle festivals vandaag langs gaat.
Er is gezellig veel DUNO-publiek meegekomen om de jongens aan te moedigen. Het ideale zonnige weer maakt het extra aantrekkelijk om vandaag lekker buiten te zijn. De afwezigen zijn Jesper (op vakantie), en arme Collin (nog steeds geblesseerd). De trainersstaf is wel geheel compleet. We hebben geen wissels dus alle jongens zijn hard nodig, en ze moeten vooral fit blijven.Als de Monsterse dorpsomroeper onze wedstrijd aankondigt zoeken we als legioen een plaatsje in de zon. Cas is de keeper, Daniel, Julian en Ayman vormen de achterhoede, en Nick, Gradie en Diego de voorhoede. Het DHC sterrenensemble, tenminste, zo doen de namen en kapsels vermoeden, hebben wel wissels. Of het gouden wissels zijn moet blijken, de rugnummers zijn in ieder geval wel mooi van bladgoud.
Een wedstrijd duurt twee keer twaalf en een halve minuut, dus gelijk er bovenop is het devies. We mogen van SC Monster hesjes lenen, anders lijken we teveel op elkaar. Qua tenue dan. We spelen een beetje voorzichtig en moeten nog een beetje wakker worden. Het ziet er met de oranje hesjes uit als een trainingspartijtje. Vlak voordat de eerste helft erop zit, is het Gradie die ons lekker op 1-0 voor schiet. Het tweede helftje is het vooral een fysieke strijd, en kleine blessures na enkele dubieuze tackles doen de tijd snel verstrijken. Gradie is op stoom, en twee mooie aanvallen maken aan alle spanning een einde. Het wordt overtuigend 3-0, en na de eerste ronde gaan we glorieus aan de leiding.We kunnen rustig achteroverleunend onder het genot van het zonnetje en het volgende rondje koffie even uitrusten. Boterhammen, bananen, komkommers, stroopwafels, koffieleutjes en nog meer moeten onze jongens genoeg energie geven om de volgende twee wedstrijden achter elkaar te kunnen spelen. Als eerste tegen de gastheren uit Monster. We beginnen flitsend, en de ene na de andere mogelijkheid dient zich aan. Diego rondt een aanval knap af, en een minuut later schiet Gradie alweer de 0-2 binnen. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Maar dan komt de volgens Frank Monsterse Valderrama opzetten en schiet de bal verwoestend en onhoudbaar langs Cas. Gelukkig pakken we snel de aanvalsdraad weer op, en hup via via naar Diego, 1-3. Wisselen van helft, en Valderrama weer, hij scoort de 2-3.
Het is leuk en spannend, en de 2-4 van alweer Diego na een fantastische aanval is nog steeds geen garantie voor de overwinning. Mo brult als een leeuw en houdt vooral Gradie wakker. Dat is nodig, want Valderrama zorgt voor de derde keer voor de aansluitingstreffer. Het is en blijft spannend, en als de scheids eindelijk fluit voor het einde, is de tweede overwinning met 3-4 binnen.We hebben precies drie minuten pauze om de jongens een beetje bij te vullen en bij te praten. Quintus is onze laatste horde naar de eerste prijs. De jongens laten er geen kunstgras over groeien en leggen een paar schittende aanvallen op de mat. Het enige nadeel is dat geen enkele tot doelpunt wordt gepromoveerd. De meest kansrijke situaties voor ons eindigen in het voordeel van de Quintus doelman. Geheel tegen de verhouding in komt Quintus op een 0-2 voorsprong. Het zal toch niet dat we dit laten lopen. Trainer Mike moet eigenlijk aan het werk, maar deze laatste twaalf en een halve minuut blijft hij toch staan. Het worden de leukste minuten van het toernooi. Twee maal topscoorder van de dag Diego, een prachtige kopbal van Gradie, en een heerlijke vrije trap vanaf de zijlijn van Nick in de verre kruising maken het DUNO-feest compleet. Ondanks een op het oog nare blessure voor Julian (die achteraf gelukkig mee bleek te vallen) en dankzij Ayman en Daniel als sloten op de deur voor de opnieuw uitstekend keepende Cas slepen we toch nog een haast ondenkbare overwinning met 2-4 binnen.
Drie gespeeld, negen punten en daarmee de eerste plaats, fantastisch gedaan jongens!We gaan met z'n allen samen met Herman in de zon op een terras zitten, en Petra regelt een spotgoedkoop rondje koffie en thee. Ze heeft het geluk aan haar zijde de laatste tijd, en denkt er serieus over na om een staatslot te gaan kopen. Het wachten op de prijsuitreiking is geen straf, en een tosti, een broodje, het zonnetje en een hoop onzin en blabla maken het ouderwets gezellig. Als dan eindelijk de prijsuitreiking begint zijn we als achttiende en laatste pas aan de beurt, maar het is het wachten meer dan waard. Wat heerlijk om deze jongens als vriendenploeg zo vrolijk te zien.Aankomende week de trainingen voor het volgende seizoen, ik zeg blijf bij elkaar. Maar ook ik weet dat het zo niet werkt.
Ik heb nu drie fantastische DUNO jaren meegemaakt, en ik kan niet kiezen welke de leukste was. Het is iedere keer weer een hele belevenis, zo'n seizoen. Met een diepe buiging voor Jort (Splendid), Ibi (Brilliant) en Mike (Magnificent), jullie bedankt voor al het moois! Ook het E1 legioen bedankt voor de gezelligheid en de teksten die jullie mij allemaal bedoeld en onbedoeld toespeelden. Diego, Gradie, Julian, Collin, Jesper, Cas, Daniel, Ayman en Nick, jullie zijn stuk voor stuk kanjers van goud! En zonder verder namen te noemen vond ik jullie allemaal, zonder uitzondering, na Julian de beste! Nu gaan langzaam tranen ontstaan, dus tijd om er mee op te houden, of zijn ze vlak naast me uien aan het snijden?
Prettige zomer, Paul
