Het is The Day After. Gisteravond had ik het verslag al willen schrijven, maar dat kwam er niet meer van. Net toen ik wilde beginnen kreeg ik een verontrustend bericht van de nog van de wedstrijd nagenietende Jort. Hij was Noortje kwijt, wat gelukkig al snel toch niet het geval bleek te zijn. Ze was de derde helft aan het vieren. Over de eerste en tweede helft straks meer.
Ik was alles van de laatste dagen ook gisteravond nog op een rijtje aan het zetten. Ik ben ook nog steeds aangeslagen van de aanslagen. Tijdens iedere training is de aankomende zomervakantie gespreksonderwerp, want waar gaat iedereen heen dit jaar? Alle reisboeken zijn nu echt bijna dicht, en het ooit door het Goede Doel zo mooi bezongen en aanbevolen België lijkt ook al geen optie meer. Evenals een vakantiehuisje in Brabant, tenminste voor ons, wij zijn met vier mannen thuis, en daar schijn je niet met vier mannen in één huis mogen. Ik hoop dat het niet zover komt dat wij straks moeten vluchten in een bootje naar Engeland. Hoewel we ons dan wel met z'n allen de ernst van de situatie beter kunnen voostellen. Eergisteren was het definitieve afscheid van opa Arie, iets waar ik in het vorige verslag nog op zat te wachten. Nu achteraf heb ik een gevoel waar ik ook weer niet op zit te wachten. Weet je het al Paul? Het was mooi, prachtig en leerzaam, hoe verdrietig het ook was.
Nick en trainer Mike hebben al hun tranen opgemaakt, en gaan vol goede moed naar DUNO. Er staat een bekerwedstrijd op het programma, en wel tegen hoofdklasser Lyra. Vooraf is al bekend dat Daniel er helaas niet bij kan zijn, en dat is met name verdedigend een enorme aderlating voor ons. We worden geacht om 18:00 uur aanwezig te zijn. Het team is verder compleet, inclusief veel toeschouwers. Even waan ik me weer in de F3 en de E3, zoveel bekenden staan er langs de lijn. Had ik dinsdag al alle familiebanden aangehaald, vandaag werden alle DUNO-familiebanden aangehaald. Waar een kleine vereniging groot in kan zijn. Op de valreep regelt Ibi Elian om de lege plek van Daniel in te vullen. Elian kan volgens mij van de F1 tot en met de A1 overal meedoen. Goede speler met veel potentie, dat zal ook Lyra vanavond ondervinden.
Zoals inmiddels gebruikelijk tijdens de warming up gaat er weer een bal de sloot in, maar dat wordt sneller opgelost dan de vorige keren. Dan komen de Lyra spelers uit de kleedkamer, de meeste bukkend. Ik sta naast Frank, hij troost mij en ik troost hem, u weet wel, hij is voor PSV. We kijken elkaar aan en besluiten dat we al met 0-3 achter staan. Maar je weet het nooit, wij hebben trainer Mike, en die maakt al het hele seizoen duidelijk het verschil. Hij is er onderhand aan toe de jongens ook tactisch wijzer te maken, afgelopen maandag met pionnen en dopjes uitleggend hoe we een op papier betere tegenstander moeten bestrijden. De jongens hebben goed geluisterd, dat zal tijdens de wedstrijd blijken. Vrolijke papa Mo neemt de fluit en doet dit heel professioneel en met groot gemak. Ik zie voor hem volgend seizoen een rol als vaste grensrechter bij ons team wel zitten. Ayman dan linksback, dan kan Mo lekker met hem meerennen. Dat is maar gekkigheid natuurlijk, alhoewel...
Om half zeven gaat het los, ik voel gezonde spanning en ben heel benieuwd. Jesper in het doel, Cas, Collin en Julian achterin, en Diego, Gradie en Nick in de aanval. Elian en de vooraf zenuwachtige Ayman beginnen als wissel. Het is ook niet niks hoor, zoveel druk al voor die kleine jongens. De eerste minuten oogt Lyra beter, en krijgt een enorme kans. Jesper redt ons bekwaam. Het is aftasten, en de tactische training van maandag helpt ons in de wedstrijd. We zetten hoog druk en maken de ruimtes klein. Dit is voor Tante Cor natuurlijk abracadabra, maar geloof me, het werkt. We geven ze geen schijn van kans. Elian komt erin en neemt de ploeg bij de hand. Collin valt geblesseerd uit, wat een domper. Diego neemt zijn taak centraal achterin over, en krijgt van mij een tien. We komen op voorsprong, een voorzet van Elian wordt ver voorbij de tweede paal door Nick met links knap binnengetikt. Niet veel later een corner van Julian op de krullebol van Gradie en het staat 2-0! De Haagse Dynamiek ontploft, en de Haagse bluf neemt toe. Met voorbedachte rade deelt Frank Haagse hopjes uit. We gaan in ons eigen kunnen geloven, en kort na een tegentreffer overlopen we Lyra compleet. Van het kastje naar de muur, eerst een enorme pegel van Julian, dan een pegel van Gradie, en dan weer Nick die ver voorbij de andere tweede paal knap binnentikt. Voortaan alle wedstrijden 's avonds hoor, in ieder geval voor Gradie, hij is net als iedereen weergaloos. Ayman scoort bijna, helaas teistert hij de lat. Als kleinste speelt ook Cas groots. En dan schiet Elian met grote precisie de zeer comfortabele 6-1 ruststand op het bord.
Vol ongeloof bij vriend en vijand kijken we elkaar aan. In tegenstelling tot afgelopen zaterdag gelukkig nu wel een drankje. Even op adem komen en de juiste instelling vasthouden. De Lyra trainersstemmen slaan namelijk behoorlijk over, en er wordt de tweede helft nogal wat verwacht van hen. Ten opzichte van ons hebben zij twee wissels meer, en zo dus waarschijnlijk meer inhoud. Collin moet helaas voor deze wedstrijd definitief de strijd staken. Met dit tempo moet je namelijk 100% zijn. De tweede helft gaat los, en Gradie scoort zijn hattrick en onze zevende. Lyra komt deze klap niet meer te boven. We kunnen het ons in deze fase zelfs permitteren om opgelegde kansen te missen en nog enkele tegentreffers toe te staan. Een prachtige steekpass van Ayman laat Elian de achtste goal maken. De laatste twee komen ook van zijn voet en maken het tiental compleet. Wat een weelde en wat een voorstelling, ik heb genoten jongens.
De Westlandse druiven zijn zuur voor Lyra. De Lyra-trainer had geen zin in penalty's, dus Mike legt hem uit dat hij er geen hoeft te nemen, maar alleen de kinderen. Het wordt nog een heel penaltyfestijn waar broertjes, zusjes en publiek aan deelnemen. Jesper is ook bij dit onderdeel de beste keeper. Met de opmerking van een Lyra-ouder 'het was maar onze E2' probeert hij mijn feestvreugde enigszins in te dammen. Hier was dus vooraf duidelijk sprake van overschatting van zichzelf en onderschatting van ons. Ik kan het niet laten en fluister à la Philip Freriks met een rollende R zachtjes in zijn oor dat DUNO op gaat naar de volgende ronde! Heerlijk, dat imiteren. Ik denk maar zo, hij staat straks weer met beide benen op de Westlandse grond.
Zo en nu ga ik het verhaaltje uitblazen en u allen een prettig Paasweekend wensen! Paul
