Na het vrije weekend van vorige week zijn we alweer toe aan de derde competitiewedstrijd op rij die we uit spelen. Die competitie-indeler heeft denk ik elke speelronde afzonderlijk geloot, er is geen enkele logica in te bespeuren. Quick Steps is de tegenstander, die met een derde plaats hoog op de ranglijst staat. Met veel genoegen kijk ik naar deze wedstrijd uit. Onze jongens worden namelijk iedere week fantastisch getraind, en de voetbalvisie van trainer Mike wordt steeds beter zichtbaar. Hoe ziet die visie eruit dan, zult u zich afvragen? Nou, gewoon, lekker met veel plezier voetballen en de kwaliteiten gebruiken die je als individu bezit. Als de conditie dan goed is kan je heel ver komen.
We verzamelen middenin de woonwijk Rustenburg om 09:30 uur. Frank is op tijd, en vraagt mij expliciet om dit in het verslag te melden. Bij deze. Hij woont om de hoek dus het lijkt mij dan geen enkel probleem om op tijd te zijn. Wat opvalt is dat bijna iedereen op de gewone en/of snorfiets komt. Frank komt wel met de auto en legt uit dat hij dit speciaal doet voor als er iemand een zware blessure oploopt. Ik denk dat op dit sportpark tientallen jaren geleden nog wilde dieren leefden, ik kan geen andere verklaring bedenken voor de aanwezige wildroosters. Onze DUNO E2 vrienden spelen hier ook, en wel de wedstrijd voor die van ons. Columniste Irene is ook aanwezig dus wat hun wedstrijd betreft zal ik hier niets maar dan ook niets over verklappen. Wij zijn na lange tijd weer eens compleet, alleen Nick heeft afgelopen week griep gehad en is niet helemaal fit. Het veld ligt er een beetje groenwit bij, maar het aanwezige zonnetje maakt het snel groen. De supporters zijn weer met lekker veel, alleen Monique, Noortje en Miriam zijn er helaas niet bij. Er is weinig plek voor een warming up, en Quick Steps heeft de enige locatie die hiervoor in aanmerking komt al in gebruik. Tijdens de penalty's van de wedstrijd voor ons kunnen we toch nog even kort opwarmen. De ouders bespreken de voorbije skivakantie, en Herman regelt een lekker bakkie koffie. Er wordt opgeschept door de vaders, en de uitkomst is dat Frank het beste was in après ski. Zo in het zonnetje kan er wat mij betreft weinig meer mis gaan.
Een minuut of tien later dan de planning kunnen we gaan beginnen. Jesper weer in het doel, Daniel, Collin en Cas in de verdediging, en Gradie, Diego en Julian voorin. Ayman en Nick beginnen als wissel, en er wordt vandaag gekeken of het zinvol is om maar twee keer te wisselen per wedstrijd. Koppels van twee, en dan allemaal een kwart wedstrijd langs de kant. Het constant wisselen is namelijk best wel een storende factor tijdens de wedstrijd. De laatste twee wedstrijden hadden we geen wissels, en dat kwam het spel ten goede. Verder trainer Jort op links, trainer Ibi op rechts, en trainer Mike helaas verhinderd vandaag. Dat voor wat betreft de trainersopstelling. Vanaf de eerste minuut is het spannend, tenminste, zo ervaren de toeschouwers het. Onze jongens spelen een op het oog makkelijke wedstrijd, en geven Quick Steps geen enkele kans. Hun spits heeft geen schijn van kans tegen Collin, en de rest van de ploeg moet alle zeilen bijzetten om onze jongens van scoren af te houden. We krijgen kansen, maar de Quick Steps keeper is goed en houdt zijn ploeg op de been. We rijgen net als twee weken geleden corners en kansen aaneen, maar een doelpunt valt helaas niet. Ook Jesper doet voetballend goed mee en wordt regelmatig in het spel betrokken. Jongens, voor mijn hart zou het wel beter zijn als de terugspeelballen op Jesper iets harder zijn. Dat ging twee keer maar nèt goed namelijk. En bij een zeldzame vijandelijke uitbraak helpt Collin letterlijk en figuurlijk een handje, maar gelukkig zien alleen Jort en ik dat. Een penalty zou hier op zijn plaats geweest zijn, maar wie maalt hierom. Voor de rest zijn we de eerste helft heer en meester.
In de rust kunnen er alleen maar complimenten en een drankje uitgedeeld worden; het wachten is op doelpunten. Ik zoek voor de tweede helft een plaatsje in de zon, want echt warm is het niet. Even lijkt Quick Steps meer grip te krijgen, maar we verdedigen super, en later zal blijken dat dit het grootste winstpunt van vandaag is. We krijgen kansen, maar weten geen doelpunt te scoren. Vooral de laatste tien minuten hangt er een voor ons in de lucht, maar die blijft daar helaas hangen. Zo eindigt dit voetbalgevecht zoals het begon in 0-0. Een heerlijke spannende wedstrijd, met een DUNO team waar we trots op kunnen zijn. Robbert en Mo praten Frans met elkaar, met mij in de buurt zijn ze denk ik bang dat ik iets van hun gesprek in het verslag vermeld. Ik probeer er chocola van te maken en vergeet zo helemaal naar de penalty-serie te kijken. Dit doet er ook niet echt toe. Die van Ayman krijg ik nog wel mee, want hij schiet een voorbijganger vol op zijn hoofd. Oeps, maar gelukkig loopt de voorbijganger stoïcijns door. Net als twee weken terug hadden we moeten winnen, maar ons spel èn geen tegendoelpunt zijn de winst van vandaag die we mogen vieren. Op naar een nieuwe voetbalweek, met een training op maandag en een heuse bekerwedstrijd op woensdagavond. Ik heb er nu al zin in. VCS E1 is dan net als volgende week zaterdag de tegenstander. Ik zeg een keertje twee keer winnen achter elkaar.
Prettig weekend, Paul
