De rest van de E1 met aanhang verzamelt op het Dunoplein en kletst wat. Bakkerij Segaar levert vandaag ook weer mijn kaasknoop, ovenheerlijk. Voor de rest vang ik hier en daar wat op. Over hondenharen in een frituurpan, en iets waar geen haar op zit, maar dat was dan weer leeftijdsgebonden, en over het werkelijk prachtige nieuwe kapsel van Ibi. Alcoholmisbruik van vroeger onder jongeren. Vooral Jort weet hier veel over te vertellen. Met Frank heb ik het vooral over groot en klein natuurlijk. Het lijken de onderwerpen van een praatprogramma, en bijna zeg ik 'we gaan beginnen'. Justin heeft zijn teen gekneusd, dus hebben we maar weer één wissel vandaag. De jongens moeten weer aan de bak. GDA warmt net als wij op en heeft drie wissels. Jesper wordt opgewarmd door zijn vader en dat ziet er professioneel uit. Trainer Mike moet helaas verstek laten gaan, en ook Jort vindt dit jammer.
Om kwart voor elf is het veld voor ons beschikbaar en kunnen we beginnen. Het is heerlijk weer en er is veel belangstelling. Alle broers en zussen van onze jongens zijn er ook. Het is direct duidelijk, dit wordt een leuke wedstrijd. GDA combineert goed en vindt met hun goed meevoetballende keeper vaak een vrije man. Voor ons zijn het eerste kwartier vooral de verdedigers en Jesper van grote waarde. Iedere doelpoging wordt vakkundig onschadelijk gemaakt. Onze jongens kunnen de bal zelf niet al te lang in de ploeg houden, maar strijden als echte kerels voor iedere meter. Collin, Diego en Daniel vormen een solide verdediging. Julian, Gradie en Nick zijn de rappe aanvallers, en Cas kan op alle posities uit de voeten. Het team krijgt steeds meer vorm.
Eerlijk is eerlijk, GDA komt verdiend op 0-1. Ook ik maak me soms schuldig aan het geven van een aanwijzing, maar van hoe meer kanten deze komen, hoe moeilijker het wordt voor de jongens. Wel of niet naar de bal toe, het maakt dat ze soms een verkeerde keuze maken. Stiekem is het meer dat ik het de jongens zo gun dat hun harde werken beloond gaat worden. Het tweede gedeelte van de eerste helft krijgen we meer lef, en ook wat kleine kansen. De GDA storm gaat een beetje liggen. Een enorme knal van Diego rakelings naast, en een volwassen kopbal van Nick net over zijn de grootste kansen. We krijgen zelfs een paar corners, en uit een daarvan knalt Diego vlak voor rust de gelijkmaker binnen. De ruststand is dus 1-1 in een heerlijke spannende wedstrijd. De drinkpauze met hier en daar een aanwijzing doen we in het welbekende kringetje. Voordat we op gaan stellen, doen de jongens met de trainers een groepsknuffel, of vegen ze allemaal hun handen aan elkaars rug af? Ik begreep van Petra dat de bekers vandaag nogal plakkerig waren.
Na de rust is GDA direct weer de bovenliggende partij, maar we houden stand en komen er ook af en toe gevaarlijk en snel uit. Helaas het gaat een keertje mis, en dat wordt dan door zo'n goede tegenstander genadeloos afgestraft. Nu maar hopen dat we wat geleerd hebben van de partijen die we aan het einde van de wedstrijd steeds dik hebben verloren. Daar lijkt het wel op, want de jongens gaan gewoon vol goede moed verder! We zijn in de aanval als Diego een blessure oploopt, en de jongens kijken vragend naar de scheids. Hij fluit niet en GDA wandelt door onze verbijsterde defensie en rondt af, 1-3. Wat een pech! Jammer dat het wederom zo loopt.
We krijgen nog kansen, Gradie bijvoorbeeld van afstand op de lat. Een schot van Nick wordt door de keeper uit de kruising getikt, geen corner, onbegrijpelijk. Een overduidelijke overtreding op Nick levert in kansrijke positie een vrije trap op, helaas, toch een keeperbal. Ik begrijp er net als de jongens niets van. Het kan raar lopen. Eerst denk je we hebben kans, en zo zijn alle kansen verkeken. Na de 1-4 rent Jort het veld af naar de kantine. Een vooruitdenkende trainer, die het voor de komende wedstrijden van bovenaf wil bestuderen. Slim bedacht, hier was op dit moment toch geen eer meer aan te behalen.
Jongens, hulde voor de manier waarop jullie deze gifbekerronde tot op de bodem hebben leeggedronken, en wederom positief van het veld stappen. We gaan gewoon verder met bouwen aan dit fantastische team, en we zorgen ervoor dat wij binnenkort de langste adem hebben. Tenminste, daar weet trainer Mike wel raad mee. Als er iemand is die jullie kan leren hoe je onverdiende tegenslagen moet verwerken dan is hij het wel. De penalty's worden aan de kant van het uitvak genomen, ook onbegrijpelijk. Omlopen heeft geen zin, als je daar aankomt is het afgelopen. Van een afstand zie ik dat wij dat winnen.
Ik ga naar binnen en snij de taart alvast aan stukken terwijl de jongens zich afspoelen. Petra en Noortje zijn de koffiedames. Alle zusjes nemen alvast plaats. De Familie Jesper moet de taartsessie helaas afzeggen wegens een reis naar het zuiden. Een lange gezellige E1 koffie-met-taart-tafel besluit de voor ons op de zesde plaats eindigende bekerronde. Nummer 1 is Quintus, jullie weten nog wel, die ploeg de we één helft met oogstrelend voetbal op een 3-0 achterstand hebben gezet. Jort zit nog met twee ballen in zijn maag, en de achterlopende kantineklok krijgt daar de schuld van. Een druk baasje, die trainer van jullie.
Jongens, bedankt voor iedere week weer veel tekst en foto's, waar we later een mooie herinnering aan hebben. En geloof me, het eerste dat je je over een paar jaar niet meer herinnert zijn de uitslagen, want die doen er eigenlijk niet toe. Tot slot wil ik Julian feliciteren en een hele leuke verjaardag wensen!
Prettig weekend, Paul
