Dat wordt het wel onderhand, je moet vooraf namelijk goed bedenken wat je wel en niet kunt opschrijven. Net als het voetbal moet het vooral leuk zijn. Afgelopen woensdag heb ik overgeslagen, we speelden toen om de Loosduinencup. Die had DUNO in bezit sinds vorig seizoen. Ik ben bijna vijf uur op de club geweest, en heb onze jongens vijf keer tien minuten in actie gezien. Te kort vind ik zulke wedstrijden, bij een blessure blijft er nauwelijks speeltijd over. We wonnen en verloren er twee, en één eindigde gelijk.
Wij zijn geen toernooivoetballers en besloten de cup terug te brengen waar hij thuis hoort. In Loosduinen. Verder met vandaag, de wedstrijd was niet leuk voor onze DUNO-jongens. Het werd een wedstrijd waarbij onze jongens onder de indruk waren. Remo is volgens hun site een multiculturele club. Onderhand is iedere club toch gewoon multicultureel? Ik vind het een onnodige toevoeging, alsof je je daardoor ergens achter kan en mag verschuilen. DUNO E1 is een prachtig voorbeeld van een multiculturele samenleving, en daar hoor je terecht niemand over.
Bij de wedstrijd vandaag wordt veel geroepen, en ik heb zelf ook iets naar de scheidsrechter geroepen. Foei Paul, riep ik mezelf tot de orde. Maar het was zo oneerlijk, u had het moeten zien. We zijn dus bij sportpark De Verademing, dat sinds 2004 de thuishaven van SC Remo is. Het was inderdaad een verademing om er weer weg te gaan. Danny was er op zijn verjaardag vrijwillig om half negen al gaan zitten. Demonstratief had hij een electronische sigaret voor zich staan. Zo een heb ik nog nooit gezien, zelfs Petra niet, en dat is toch een e-sigaretexpert. Ik denk dat je met dit type ook naar de maan kan vliegen. Half tien is de officiële verzameltijd, en iedereen is er, hele families, gezellig! Noortje blijkt ook jarig te zijn en wordt door iedereen gefeliciteerd. Frank komt iets later, hij heeft vannacht nog geschiedenis gestudeerd op televisie. Tenminste, als ik Sharon moet geloven.
Lieve mensen, ik verzin het echt niet allemaal zelf hoor. Justin blijkt inmiddels een andere club gevonden te hebben, eentje waarbij je waarschijnlijk wordt opgehaald en thuisgebracht. Succes daar jongen. Het begint te miezeren en de jongens doen een prima warming-up. Wij staan droog onder de kantineluifel. Tien minuten later dan gepland kunnen we beginnen. Ik heb de Remosite dus bekeken, en inderdaad, daar staat bij de gedragsregels dat de scheidsrechter de baas is. Nou inderdaad, wat een baas. Het is niet leuk, maar als ik opschrijf wat er mis gaat wordt dit artikel waarschijnlijk niet gepubliceerd.
We komen met een ruststand van 4-0 in ieder geval ernstig bedrogen uit. De gang van zaken maakt dat onze jongens elkaar onderling verwijten gaan maken. In het kringetje tijdens de rust worden de jongens toegesproken, vooral dat ze tegen elkaar in ieder geval positief moeten blijven. Hier valt niets meer te halen, behalve eerherstel in de tweede helft. Behalve Remo bevindt ook de Stichting Paard Klep & Co zich op dit uitgestrekte terrein. Ik kan het niet vinden, misschien omdat ik ook niet echt weet waar ik naar zoek. Ik ben wel benieuwd, dus ga dat nog wel een keer googelen.
We kunnen weer verder. Het gezicht van Frank staat op onweer, ook hij wordt er moedeloos van. En het kan zo leuk zijn als het om voetballende kinderen gaat. We trappen af, en al snel is het duidelijk dat we echt wel kunnen voetballen. We domineren de hele tweede helft. Zonder uitzondering strijden al onze jongens voor iedere meter. We zijn dominant en krijgen kansen. We pakken ballen af, en zelfs de scheidsrechter laat voorzichtig een en ander toe. Niet te vaak natuurlijk. Een klap in het gezicht van Nick levert Remo een keepersbal op. Het is bijna lachwekkend. De Remotrainer en Jort roepen iets over een patatje oorlog naar elkaar, tenminste, dat had Noortje zo begrepen.
Nick scoort uit een hoekschop een frommelgoal die alle jongens heel uitbundig vieren. Mooi om het zo te zien. Verdiend is het op dat moment zeker, en de tegenstander is het even kwijt. Uiteindelijk scoort Remo ook nog een keer, nadat hun speler alles en iedereen van zich af heeft geslagen. Het tweede Remodoelpunt van deze helft kan echt niet, de bal was duidelijk een halve meter achter geweest. Ik weiger om deze te tellen, en zo besluiten we de tweede helft van deze vervelende wedstrijd toch nog met een mooie gelijke stand.
De penalty's nemen we veel beter, en dit onderdeel winnen we. Ik kan het allemaal niet posi/sportiever omschrijven, het was zo. Ik hoor de Remocoach binnen een 5-1 eindstand doorgeven, en vind dat op dat moment nog sympathiek ook. Maar helaas staat op voetbal.nl toch 6-1. I rest my case. De rijdende rechter erbij halen heeft geen zin, we moeten door. Met de tweede helft in gedachte ben er van overtuigd dat een overwinning niet ver weg is. Dat is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen. Het is en blijft maar voetbal, stel je voor dat je in Sesamstraat woont, dan heb je ook niets te lachen.
Volgende week spelen we op zondag, tot dan maar weer. Allemaal nog een fijne verjaardag en een prettig weekend.
Paul
