De laatste overwinning van JO11-1 dateert alweer van 24 september, dus het werd tijd om weer eens 3 punten te gaan pakken. Dat was mogelijk, want SVH had nog maar 3 punten behaald in deze competitie. DUNO stond weliswaar nog op nul, maar we hebben er steeds heel dichtbij gezeten.
Hans en Marcel hadden voor een wat defensieve opstelling gekozen, maar het weerhield SVH er niet van de eerste kans van de wedstrijd te creëren. Gelukkig troffen ze geen doel. De eerste kans van DUNO was wel raak. Jelmer nam de corner, en heel beheerst kopte Ejin de bal onhoudbaar in het doel (0-1). Dat was een mooie opsteker, maar veel rust gaf dit blijkbaar niet, want SVH nam het heft in handen. Ilja moest er twee keer aan te pas komen om een doelpunt te voorkomen. Een keer ging de bal naast. We hebben de laatste weken vaak pech gehad, maar nu zat het ineens mee, want een curieuze terugspeelbal rolde zomaar het doel in voorbij de verbouwereerde keeper, en plotseling stonden we bij de rust op een comfortabele 0-2 voorsprong.
We mochten niet lang genieten van deze onverwachte meevaller, want vlak na rust werd de aansluitingstreffer gescoord, omdat niemand het nodig vond om te verdedigen (1-2). Even later had het zelfs al 2-2 kunnen staan, maar het schot van SVH spatte op de lat uiteen. DUNO liet de tegenstander iets te veel voetballen, maar af en toe kregen ook wij kansen. Rohit stuurde Thijn weg, maar de keeper van SVH was attent. SVH ging op jacht naar de gelijkmaker, maar de schoten misten precisie, en bovendien hadden wij Ilja, die zijn goede vorm van vorige week mee naar Wateringen had genomen. Het is een oude voetbalwet, dat als je zelf de kansen niet verzilvert, het doelpunt aan de andere kant kan vallen. Dat gebeurde ook. Jelmer werd vandaag de assist-koning, want hij stuurde Thijn weg, die bekwaam afrondde (1-3). We hadden de wedstrijd daarna in het slot kunnen gooien, want een mooie aanval met Thijn, Jelmer en Ejin eindigde via laatstgenoemde naast het doel. DUNO leverde strijd, en dat leverde ook slachtoffers op. Joey en Ruben botsten tegen elkaar op, en Jasper kreeg last van zijn lies. Het spel werd minder en minder, en het onheil tekende zich als een donkere onweerswolk boven ons af. Het zou toch niet weer fout gaan lopen.....
Uit een gewonnen opstuitbal kreeg SVH de kans om te schieten, en de aansluitingstreffer was een feit (2-3). Rohit stuitte aan de andere kant nog op de keeper, en kort daarop werd de gelijkmaker gescoord. Ilja wist daarna een achterstand te voorkomen, maar bij een uitbraak viel de treffer alsnog (4-3). Jasper stak met de bal het hele veld over. Het leek een heilloze missie, en het doelpunt viel ook niet, maar zo ver naast was het eigenlijk niet. Het was zijn laatste wapenfeit, want zijn blessure zorgde ervoor dat hij niet voluit kon gaan.
Vreemd genoeg kreeg SVH nog een penalty, al staat dat volgens mij niet in de spelregels voor deze leeftijdsklasse. Gelukkig won Ilja dit 1-op-1-duel. Hans klaagde na afloop nog dat het laatste doelpunt ruim na de 25e minuut was gevallen, maar ergens viel de beslissing van de scheidsrechter nog wel te billijken, want er hadden wat spelers van ons op het kunstgras gelegen.
We kunnen concluderen, dat onze helden het winnen een beetje verleerd zijn, en voor de tweede keer deze competitie niet in staat zijn gebleken een ruime voorsprong over de streep te trekken tegen een mindere tegenstander. Hierdoor moeten we de last van de rode lantaarn dragen, in plaats van ergens in de middenmoot te staan. We houden moed, en gaan deze week gewoon weer hard aan de slag. Volgende week treffen we een oude bekende, als Quick Steps op bezoek komt.
Ruud Nobel
Overige uitslagen:
Hercules - Quick 4-3
FC 's-Gravenzande 3 - Quick Steps 3-2
HBS - GSC Esdo 8-1
