Het loopt de laatste weken niet erg soepel bij JO11-1. Het heeft vaak niet eens met spelniveau, maar met concentratie te maken. Vorige week nog werd Hercules tot aan 0-4 geen duimbreed in de weg gelegd, voor onze helden begonnen met voetballen.
Als er dan een uitwedstrijd op het programma staat tegen het nog ongeslagen HBS, is de enige manier om te winnen vanaf de eerste tot de laatste minuut voluit strijd leveren.
Dat hadden de mannen goed begrepen. Op deze koude ochtend werden spreekwoordelijk de mouwen opgestroopt. Xander, Ruben en Joey begonnen achterin, Ejin en Thijn vormden het middenveld en Rohit was de spits. Jelmer en Jasper stonden aan de zijlijn te trappelen om ook hun steentje bij te dragen, als het tijd was om te wisselen. DUNO begon sterk, maar toch was de eerste kans voor HBS. Soms heb je dan even dat engeltje nodig, want de paal redde eerst, en daarna was het Joey die de bal van de lijn haalde. Aan de andere kant een mooie kans voor Thijn, die na een mooie aanval via Rohit en Ejin op de keeper stuitte.
DUNO was in die fase zelfs even de betere ploeg, en na een mooie individuele actie schoot Joey op de paal. Er zijn momenten dat hetzelfde engeltje de tegenstander een handje wil helpen. Ejin was de volgende die het mocht proberen na een voorzet van Joey, maar ook hij wist het net niet te vinden. Achterin moesten we ook blijven opletten, maar een uitbraak van HBS ging gelukkig naast het doel. Het was DUNO dat verrassend de voorsprong pakte via Rohit, al was het gezien het spelbeeld niet eens onverdiend (0-1). Zoals al gezegd moet het soms een beetje meezitten, en dan is het niet zo prettig als de scheidsrechter het lot een handje helpt. Ik wil er niet teveel woorden aan vuil maken, maar hij was niet echt op onze hand, en dan druk ik mij nog voorzichtig uit. Het tegendoelpunt viel op een ongelukkig moment vlak voor de rust, en had nooit mogen tellen, aangezien een duidelijke uitbal voor DUNO niet werd gehonoreerd. In plaats van een ingooi voor DUNO, kon HBS opstomen naar het vijandelijke doel, en met een afstandschot raak schieten, tot grote verbijstering van alles en iedereen met een groenzwart hart.
Een pauze zonder limonade. Dat kon er ook nog wel eens bij. De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat HBS in de tweede helft het betere van het spel had, al waren er nog kansen voor Joey, die net over schoot, en Rohit die een voorzet van Jelmer tegen de keeper aanschoot.
Het kaarsje ging langzaam uit, en het werd steeds moeilijker om het achterin dicht te houden. Een moment van onachtzaamheid achterin leidde tot de 2-1 voor HBS. We hadden de stand weer gelijk kunnen trekken, maar Joey wist helaas de keeper niet te passeren. In plaats van de 2-2 werd het direct daarop 3-1 na een snelle uitbraak van HBS. Ejin testte de keeper nog een keer, en ook HBS kreeg nog een kans, maar gescoord werd er niet meer.
Onze helden hadden heel hard gewerkt, en de sterke tegenstander goed partij gegeven. Helaas staan we na drie wedstrijden nog steeds op nul punten, maar als we deze werklust iedere week kunnen opbrengen, komen de punten echt wel. We zullen nooit weten wat er gebeurd zou zijn, als we met een terechte 1-0 voorsprong de rust in waren gegaan, maar het maakte de nederlaag wel extra zuur.
Volgende week gaan we er gewoon weer tegenaan, als SVH bij ons op bezoek komt.
Ruud Nobel
Overige uitslagen:
VELO - SVH 1-2
Quick Steps - ‘s- Gravenzande 4-3
