23 februari 2013 0:00
Pieter Sijbesma
Scheveningen E1 - DUNO E1 2 - 2 Vandaag stond de wedstrijd tegen hekkensluiter Scheveningen op het programma. Op papier was dit natuurlijk de mogelijkheid om eens flink uit te halen. In het nieuwe jaar lijkt er echter wat zand in de DUNO-motor te zijn gekomen. Ondanks de twee overwinningen tegen RKDEO en HBS, loopt het spel wat minder vloeiend dan voorheen. Het was ijzig koud, maar DUNO startte voortvarend. Scheveningen moest duidelijk nog een beetje warm worden, want in het begin zat er weinig dynamiek in deze ploeg, zodat DUNO vrijuit kon aanvallen. Dat leidde ook tot kansen. Elian was de eerste die het mocht proberen, maar de keeper stond in de weg. Even later wist ook Youri de keeper niet te verschalken. Luke was de volgende, maar zijn schot ging over. Sem probeerde het ook van afstand na een voorzet van Elian, maar ook hij dacht dat de lat hoger lag dan daadwerkelijk het geval was. Eindelijk wist DUNO de score te openen. Elian legde terug op Sem, en hij haalde verwoestend uit. De keeper was kansloos. In plaats van dat dit wat lucht gaf, leek DUNO moeite te hebben om te gaan met de luxe van een voorsprong. Dat was wel te begrijpen, want meestal beginnen onze helden met een achterstand. In plaats van druk te blijven zetten, kreeg Scheveningen wat meer ruimte om te voetballen. Helaas duurde het niet lang voordat zij hiervan profiteerden, en de eerste kans die Scheveningen kreeg, ging er direct in (1-1). Dit had een goede waarschuwing moeten zijn, maar het spel van DUNO bleef mager. Scheveningen kreeg weer een kans, maar het schot ging over het doel van Romano. Even later ging het toch mis, en wist Scheveningen zelfs een voorsprong te pakken (2-1). Dit was ook de tussenstand toen de scheidsrechter, die een uitstekende wedstrijd floot, het rustsignaal gaf. In deze pauze stelde Harry zijn spelers de retorische vraag, of ze de indruk hadden, dat ze aan het voetballen waren. De vraag stellen was tevens de vraag beantwoorden, want onze helden moesten toegeven, dat ze voetballend wat tekort geschoten waren na de 0-1. Gelukkig hadden we nog een helft te gaan. Het openingsoffensief was echter voor Scheveningen, en er ontstond wat paniek in de verdediging, zodat we van geluk mochten spreken, dat de achterstand niet verder opliep. Als het spel niet goed is, moet dat gecompenseerd worden met strijd. We kunnen de spelers van DUNO gelukkig nooit verwijten, dat ze niet hun uiterste best doen. Ook nu voerden ze de druk op, om te proberen alsnog een goed resultaat weg te slepen. Dat leidde tot kansen. Elian raakte de buitenkant van de paal, na een voorzet van Olav. De keeper van Scheveningen leek de held van de dag te gaan worden, want hij stopte maar liefst drie keer een inzet van respectievelijk Jay, Youri en Luke. Jay kreeg nog een kans uit een corner van Luke, maar de bal ging naast. Gelukkig konden de inmiddels bijna bevroren toeschouwers toch juichen voor de gelijkmaker. Olav gaf voor, en Elian tikte in (2-2).
Het DUNO publiek probeerde nog eenmaal de spelers naar voren te schreeuwen om de verlossende treffer te maken, maar kansen kwamen er niet meer. Onze helden moesten dus berusten in een gelijkspel. Dit was gezien het spelbeeld een terechte uitslag, al had DUNO in het begin van de eerste helft veel meer uit de kansen moeten halen, en dan hadden we wellicht een heel ander wedstrijdbeeld gekregen. Volgende week is er vooralsnog geen wedstrijd. Over twee weken is de thuiswedstrijd tegen HMC.
Ruud Nobel
