12 oktober 2013 0:00
Pieter Sijbesma
DUNO E1 - Die Haghe E1 8 - 3 Vorige week was ik niet aanwezig bij het doelpuntenfestival tegen BMT, vanwege het lopen van de marathon in Bremen. De vader van Djordy heeft daarom het verslag geschreven, waarvoor mijn hartelijke dank. Afgelopen week kregen we een mail, dat we vandaag na afloop van de wedstrijden van de E1 en de E2 respectievelijk de 2e en de 1e plaats zouden gaan vieren met broodjes en drinken. Dat was nogal voorbarig, want beide teams waren nog niet zeker van hun zaak. Onze helden hadden een lastige thuiswedstrijd voor de boeg tegen Die Haghe. Dit team was dit seizoen vol goede moed in de eerste klasse begonnen, maar had het daar zo zwaar, dat ze een stapje terug had gedaan. Dat ging tot dusver zeker niet slecht, en de tweede plaats was voor Die Haghe nog haalbaar, al weet ik niet zeker of ze de achterstallige wedstrijden nog moeten inhalen. Voor Elian was het een speciale wedstrijd, want bij Die Haghe in de verdediging speelde een klasgenote mee, en daar wilde hij natuurlijk extra graag van winnen. De al eerder genoemde vader van Djordy had vandaag weer een andere taak toebedeeld gekregen, namelijk die van scheidsrechter. Hij werd in het begin van de wedstrijd ook al direct op de proef gesteld, want Elian brak door en werd van achteren onderuit gehaald. In het grote-mensen-voetbal een strafschop en een rode kaart, maar bij de pupillen is de regel anders, en dus werd het een vrije schop. Deze werd door Sem verwoestend hard ingeschoten als ultieme wraak voor het onrecht dat Elian was aangedaan. Een mooie opsteker voor DUNO. Die Haghe was niet onder de indruk, en zocht ook de aanval met een paar handige spelers voorin. Hun eerste kans werd maar half geraakt, maar de tweede was wel raak, en zo was het weer gelijk (1-1). Het bleef niet lang gelijk, want Elian zette DUNO weer op voorsprong (2-1). De eerste helft was een prachtig voetbalgevecht, waarbij DUNO het meeste balbezit had, maar Die Haghe er af en toe gevaarlijk uitkwam. Nu was weer de beurt aan Die Haghe, maar het schot ging naast. Elian kreeg de kans om de score op te voeren, maar de paal stond in de weg. Levi was de volgende die mocht aanleggen, maar de bal ging over het doel. De 3-1 viel toch. Joël speelde Elian aan, en hij scoorde met zijn linkerbeen. Vlak voor rust brak DUNO opnieuw door, en de scheidsrechter was zo geconcentreerd de bal aan het volgen, dat hij ondanks steeds luider roepen vanaf de kant het spel vervolgd werd. Gelukkig ging de bal er niet in, en kon de speler verzorgd worden. Na een korte rustpauze kwam DUNO iets frisser terug dan de tegenstander, want vanaf dat moment ging het hard. Gino gaf prachtig voor, maar het leek toch een prooi voor de keeper te worden. Hij liet echter los, en Elian was er als de kippen bij om zijn derde te maken (4-1). Niet snel daarna was het 5-1. Elian speelde de steeds beter wordende Joël aan, en hij scoorde beheerst. De volgende was voor Sem, met Joël aan de basis (6-1). Levi legde vervolgens aan, maar zijn schot werd door de keeper gekeerd. Als je zo ver voor staat bestaat het gevaar, dat de concentratie verslapt. Iedereen wil dan graag scoren, en dan worden de verdedigende taken nogal eens vergeten. Dit leidde de 6-2 in. Gelukkig scoren onze helden gemakkelijk, en ze pakten de draad ook weer goed op. Sem draaide een corner direct op de paal. Joël voerde de score verder op naar 7-2. Die Haghe sloeg nog één keer terug (7-3), maar het slotakkoord was weer voor DUNO. Joël maakte zijn derde, en DUNO's achtste treffer, en zo werd het uiteindelijk toch nog een grote uitslag. Hiermee werd tevens de tweede plaats veilig gesteld. Gelukkig kon ook op veld 2 gejuicht worden, want ook de E2 won, al was het met het kleinst mogelijke verschil (1-0). Gelukkig had het mailtje van Joey dan toch een voorspellende waarde gehad. Na de douche stonden er inderdaad heerlijke broodjes klaar, en die smaken natuurlijk extra lekker na een overwinning. Ruud Nobel Overige uitslag(en): Celeritas - BMT 11-4
