DUNO E1 thuistoernooi: Weer geen nat pak voor Nathan

25 mei 2014 0:00

DUNO-thuistoernooi E1, 24 mei 2014

Na de oorwassing tegen Wilhelmus, was het vandaag tijd voor eerherstel. Hiervoor was het toernooi thuis bij DUNO de uitgelezen mogelijkheid. De tegenstanders waren niet kinderachtig. Allereerst Scheveningen, dat ongeslagen kampioen was geworden in onze poule. Daarnaast VUC, waar we in de competitie weliswaar twee keer van hadden gewonnen, maar dat waren beide keren spannende wedstrijden geweest. De laatste tegenstander was Verburch, ook geen onbekende, want zij hadden ons een flink pak slaag gegeven in een oefenwedstrijd.
Nathan moest werken en was dus wat later, dus werden de voorbereidingstaken verdeeld, zodat het team toch scherp aan het toernooi kon beginnen.
In de ochtend was er nog een flinke bui geweest, maar gelukkig was de zon weer teruggekeerd, zodat de omstandigheden voor de spelers en het publiek prima waren.
VUC was de eerste tegenstander, en zij hadden nog een appeltje met ons te schillen. Zij hadden daarvoor naast de spelers nog een uitgebreide technische staf meegenomen. Zij namen hun taak zeer serieus, en voor, tijdens en na de wedstrijd werden er aanwijzingen gegeven aan de spelers. Zij waren niet snel tevreden over de prestaties van hun helden, en de kritiek was dan ook niet altijd opbouwend.
Eerlijkheidshalve moeten we toegeven, dat VUC de betere ploeg was, en DUNO wist nauwelijks onder de druk van de tegenstander uit te komen. Het was dan ook tegen de verhouding in, dat we op voorsprong kwamen. Sem gaf voor, en Elian wist de bal na twee pogingen langs de keeper te krijgen (1-0). Ondanks de voorsprong, bleef de DUNO-ploeg een beetje als los zand aan elkaar hangen. Gelukkig had VUC veel kansen nodig. Krakend en piepend bleef de verdediging van DUNO overeind, en de bal moest zelfs een keer van de doellijn worden gehaald. Dat kon natuurlijk niet goed blijven gaan, en VUC scoorde uiteindelijk verdiend de gelijkmaker na een mooie solo, al kun je je afvragen, of de betreffende speler niet teveel ruimte geboden werd om zijn actie te maken.
Verder kwam het niet. Rob, de vader van Djordi, die de fluit weer hanteerde vandaag, wilde zich netjes aan de tijd houden, maar werd vanuit de organisatie gesommeerd een einde aan de wedstrijd te maken. Toen hij uiteindelijk aan deze oproep gehoor gaf, leverde hem dat weer commentaar op van de VUC-staf. Als scheidsrechter doe je het eigenlijk nooit goed. We zullen nooit weten of VUC het veldoverwicht in meer doelpunten had kunnen omzetten, als de wedstrijd nog langer door was gegaan.
Tijd voor rust. Levi vond een kroket een goede energiebron voor de tweede wedstrijd, en ondertussen speelden Scheveningen en Verburch hun eerste wedstrijd. Scheveningen werd overklast door een fris voetballend Verburch, en de doelpunten van Verburch waren oogstrelend. Een halve omhaal, en de mooie actie waarmee de keeper het bos in gestuurd werd, leverde terecht applaus op van de (neutrale) toeschouwers. Het werd zelfs nog erger voor Scheveningen, alvorens ze zelf iets terug konden doen. Een even verrassende als verdiende overwinning voor ‘het andere oranje'.
Verburch mocht gelijk door tegen DUNO. Onze helden hadden blijkbaar wel geleerd van hun eerste wedstrijd, want de concentratie was een stuk beter. Verburch kreeg wel wat kansjes, maar ook DUNO liet nu zijn tanden zien, en het was ook niet onverdiend, dat DUNO opnieuw het eerste doelpunt wist te maken. Issam was het eindstation van een aanval over drie schijven, waar ook Elian en Sem bij betrokken waren.
Verburch probeerde het nog wel, maar echt grote kansen kregen ze niet meer. DUNO wist de voorsprong ook niet meer uit te bouwen, al stuitte Djordi nog een keer op de keeper, en mikte Elian naast uit een corner van Sem.
Een mooie overwinning van DUNO, en de rekenmachines werden tevoorschijn gehaald, want de nummers 1 en 2 uit de poule zouden na afloop van de poule in de finale gaan spelen. Met vier punten uit twee wedstrijden waren we in elk geval op de goede weg.
Scheveningen leek zijn nederlaag uit de eerste wedstrijd recht te gaan zetten, want zij kwamen soepeltjes op 2-0. Hierbij hadden ze echter buiten de vechtlust van VUC gerekend. Toen de rookwolken waren opgetrokken, stond er een eindstand van 3-2 voor VUC op het scorebord.
Nu kwam het speculeren pas echt op gang. VUC en DUNO gingen aan kop, en Verburch volgde op één punt. Het favoriete Scheveningen was al uitgeschakeld voor een plaats in de finale. Een gelijkspel voor DUNO tegen Scheveningen was voldoende voor een finaleplaats.
Er volgde een spannende wedstrijd waarin van alles gebeurde. Scheveningen wilde zich niet opnieuw laten afslachten, en zij maakte er samen met DUNO een mooi voetbalgevecht van. Dat leverde kansen over en weer op, waarbij ook het houtwerk door beide ploegen werd geteisterd. Het was Issam die ondanks een lichte blessure, opnieuw trefzeker was. Uit een op maat gegeven corner van Elian nam hij de bal ineens op zijn pantoffel, en de keeper van Scheveningen was kansloos. Scheveningen kwam langszij, en in het laatste deel van de wedstrijd moest DUNO zich beperken tot verdedigen, maar gescoord werd er niet meer. DUNO was de eerste finalist.
VUC en Verburch moesten samen uitmaken wie de andere finalist zou worden. VUC kwam verdiend op voorsprong, maar Verburch gaf zich niet zomaar gewonnen, en na de 1-1 kon het weer alle kanten op. VUC wist de gelijke stand vast te houden, en zich te plaatsen voor de finale. Voor deze apotheose moest er eerst nog om de derde en vierde plaats gespeeld worden. In een wat matte wedstrijd wist Scheveningen nog wat van de dag te maken. Voor ons was er maar één ding belangrijk, en dat was de finale, en opnieuw de mogelijkheid om Nathan een nat pak te bezorgen.
Tijd voor de finale en bij een dergelijke wedstrijd hoort ook een topscheidsrechter. Rob werd opnieuw aangewezen, al mag hij van geluk spreken, dat Björn Kuipers vanavond in Lissabon een potje moet fluiten.
VUC was opnieuw de betere ploeg. Hoewel DUNO wel een paar kansjes kreeg via Elian en Levi, waren de echte kansen voor VUC, en in tegenstelling tot de eerste wedstrijd, waren ze nu wel effectief, en de 2-0 overwinning was een eerlijke afspiegeling van het krachtsverschil.
Na afloop volgde de prijsuitreiking. Zoals ook in eerdere toernooien, werd de beker verloot onder de spelers, die nog niet eerder een beker hadden gewonnen. Ditmaal was Gino de gelukkige. Nathan was opnieuw een nat pak bespaard gebleven, maar een tweede plaats was met dit deelnemersveld geen slechte prestatie.
Er werd nog even nagepraat over dit toernooi, en het evenement in Landgraaf werd alvast voorbeschouwd, en daarbij ging het niet alleen om de voetbalactiviteiten, maar vooral ook om de derde helft.
Het is echter nog niet zover, want dinsdag en woensdag komen respectievelijk de nieuwe E en de nieuwe D nog in actie, en donderdag is er nog een toernooi in Benthuizen. Het seizoen zit er nog niet op!
Ruud Nobel