31 oktober 2012 0:00
Henk Ruijl
Afgelopen zaterdag was de eerste competitiewedstrijd tegen RKDEO niet doorgegaan. Het toernooi wat vandaag op het programma stond bij Houtwijk, was dan ook zeer nuttig om het wedstrijdritme een beetje op peil te houden.
Na een flink aantal regendagen, was het vandaag gelukkig droog en dus mooi voetbalweer.
De eerste wedstrijd stond al om 16:00 uur op het programma, en de tegenstander was Loosduinen, een bekende van de E2 uit de beker. De E1 speelde verzorgd voetbal, en was duidelijk de betere ploeg, maar in een korte wedstrijd is het belangrijk direct op scherp te staan. Duno kreeg wel mogelijkheden, maar echt uitgespeelde kansen kwamen er niet, al probeerde Danique een paar keer van afstand te scoren, maar helaas leverde dat geen doelpunten op, en dus moest berust worden in een 0-0 gelijkspel. Twee punten verloren mogen we concluderen, want Loosduinen was nauwelijks over de middellijn geweest.
Gelukkig bestaat een toernooi uit meerdere wedstrijden, en dus genoeg kansen om de opgelopen schade te herstellen. Ras moest dus maar over de knie gelegd worden.
Ook nu was Duno de bovenliggende partij, maar het verschil met de eerste wedstrijd was, dat er nu ook heel veel kansen werden gecreëerd. Allereerst was er een schot van Olav, dat door de keeper werd gestopt. Elian kreeg een kans uit een afgeslagen vrije schop van Luke. Elian en Jay gingen gezamenlijk in de aanval, maar de bal ging naast. Een schot van Luke ging net over. Een mooi driehoekje tussen Olav, Jay en Elian werd door de keeper gekeerd, en ook Jay stuitte op de keeper.
Na zo'n uiteenzetting verwacht je, dat Duno uiteindelijk dan toch wel het welverdiende doelpunt zal scoren, maar in de voetballerij is 1 + 1 niet altijd 2, want de eerste aanval van Ras eindigde in het doel, en dus was het Ras dat een 1-0 voorsprong nam.
Gelukkig zijn lieten onze helden de kopjes niet hangen, en de druk werd nog verder opgevoerd, en eindelijk was het Jay die de verlossende treffer maakte. Nu werd er natuurlijk bloed geroken, en nog fanatieker werd de weg naar het doel gezocht. Olav schoot naast, maar Jay was trefzeker, en gelukkig werd deze wedstrijd, waar onze helden zoveel beter waren dan de tegenstander, dan toch gewonnen. Twee wedstrijden en vier punten met nog drie wedstrijden te gaan.
In de derde wedstrijd was gastheer Houtwijk de tegenstander. Duno speelde wederom een prima wedstrijd, maar deze tegenstander was ook echt een maatje te klein. Sem zag zijn afstandschot nog mis gaan, en ook een kopbal van Jay ging over uit een vrije schop van Danique, maar gelukkig hoefden we ditmaal niet zo lang in spanning te zitten, dankzij een doelpunt van Youri. Het tweede doelpunt was een fraaie kopbal van Luke uit een voorzet van Youri. Luke kreeg hier blijkbaar zoveel zelfvertrouwen van, dat hij de volgende bal van dichtbij probeerde snoeihard in het doel te schieten. Dat mislukte, en ik begreep, dat ze bij Houtwijk nog steeds naar deze bal op zoek zijn.
Toch werd het 3-0, en ditmaal was het Olav, die attent was toen een door Sem opgezette aanval strandde, en de bal voor zijn voeten rolde. Youri kreeg nog een kans, maar uiteindelijk was het Luke, die de vierde van Duno en zijn tweede maakte.
Drie wedstrijden en zeven punten. De hoofdprijs lonkte, maar de twee sterkste tegenstanders moesten nog komen. Allereerst was daar ODB, die we in de competitie ook nog twee keer gaan tegenkomen. Het werd een levendige en spannende wedstrijd, met twee vrijwel gelijkwaardige partijen, maar ditmaal was het Duno dat heel efficiënt met de kansen omsprong. Bovendien kreeg Romano nu voor het eerst de kans zich te onderscheiden, en dat deed hij dan ook. Het werd een ietwat geflatteerde 4-1 overwinning, met een prachtig doelpunt van Olav, en maar liefst 3 van Elian, die tot dan toe vooral opgevallen was vanwege zijn assists. Zijn laatste was met het hoofd, en daar was hij zelf nog het meest verbaasd over, want hij begon pas te juichen, toen hij nog eens goed had gekeken, of de bal er wel in was gegaan.
Nog één wedstrijd te gaan tegen het nog ongeslagen GDA, maar eerst moesten er patatjes worden gegeten, en de E2 aangemoedigd, die ook nog uitzicht had op de eerste plaats.
Eindelijk was het zover. Na nog wat gepluk en getrek aan elkaar om de verveling te verdrijven, mochten ze dan eindelijk de wei in voor de allesbeslissende finale.
Harry was inmiddels vertrokken, niet omdat hij de spanning niet aankon, maar om een cursus te gaan volgen. Rob (vader van Luke) nam de honneurs waar, en deed dat vol overgave.
GDA speelt hoger dan Duno, maar daar was in het veld toch weinig van te merken. Duno had geen ontzag voor de tegenstander, en ging het gevecht geïnspireerd aan. Het was dan ook wel jammer, dat GDA een doelpunt maakte, die voor de toeschouwers, al geef ik toe dat deze een groen-zwarte bril ophadden, een beetje als ‘lucky' bestempeld kon worden.
Even was Duno van slag, en dan zie je de kwaliteit van een team als GDA, die profiteerde en snel de 2-0 maakte. Beide teams wisten daarna nog eenmaal het houtwerk te raken, maar verder dan 2-0 kwam het niet.
GDA dus eerste, maar voor onze helden een prachtige tweede plaats, maar vooral hebben ze vandaag bewezen goed voetbal te kunnen spelen, en dat belooft veel voor de competitie.
De E2 verloor de laatste wedstrijd helaas ook van GDA, en zij behaalden daarmee ook de tweede plaats.
Na een lekker warme douche, want de temperatuur was inmiddels behoorlijk gedaald, was het tijd voor de prijsuitreiking.
Luid zingend bejubelden de GDA'ers hun dubbele overwinning. Dat wil je als ploeg die de tweede plaats behaald heeft natuurlijk liever niet horen, maar ik denk dat de spelers van Duno, de begeleiders en de ouders trots mogen zijn op het goede spel en de mooie prestaties van vandaag.
Ruud Nobel
