23 januari 2010 0:00
Steve de Jong
Duno E1 - VUC E1 uitslag 2 - 2 (0 - 2)
Beste dames en heren,
Van harte welkom bij de 2e helft van het seizoen. Na een korte periode van rust en een drukke laatste week van het jaar, voetbal in Spakenburg (ja u leest het goed Spakenburg), voetballen op het oliebollentoernooi en vuurwerk afsteken, traden onze mannen afgelopen zaterdag weer aan op het veld om te voetballen. Helaas was Gerard er voor de eerste wedstrijd niet bij en moesten onze mannen het doen zonder wissel. Niet getreurd dat wordt de volgende keer natuurlijk wel geregeld. Op Veld 2B werd het eerst duel van het jaar gespeld.
Onze mannen waren er klaar voor, hadden er zin an en gingen met frisse koppies aan het voetballen beginnen. Ze zaten meteen goed in de wedstrijd, er werd goed geluisterd naar de trainers en elkaar en de ouders stonden goed aan te moedigen. Het doelpunt voor Duno hing ergens in de lucht, maar bleef er heel lang hangen. Ondanks dat onze jongens ten volste erin gingen, goed overspeelden, voorzetten gaven die niet mooier konden worden geplaatst, wilde die vervelende bal er niet in.
Bij een ruststand van 0-0 overlegden de mannen weer met Stephan en Niek (ik moest even nadenken of ik het goed schreef) en gingen er weer tegenaan.
Maar wat gebeurde er nu binnen enkele minuten vielen er doelpunten, alleen niet aan de kant van Duno. Het was verschrikkelijk om aan te zien, Duno was duidelijk de betere ploeg, maar de latten, palen en dergelijke zaten gewoon consequent in de weg. Het was echt niet te geloven, 3 maal counteren achter elkaar en nog wil die bal er niet in. De ouders begonnen eigenlijk eerlijk gezegd al een beetje de moed te verliezen. Maar niet de jongens van de E1, die lieten het er niet bij zitten. Ze bleven aanvallen en het doel van de tegenpartij opzoeken. Ennnnnnnnnn, ja hoor in de laatste 5 minuten zat hij er in, er werd gejuicht alsof ze kampioen waren gewonnen. Het doelpunt was eindelijk uit de lucht komen zetten en wat was het mooi. Door goed samenspel van het gehele team bleven de jongens koel en rustig en kon Joel het erin schieten. Nou zouden we het nog redden om in ieder geval er nog een gelijkspel van te maken, want de tijd begon echt te dringen??????? Lezers u wilt niet weten wat wij hebben meegemaakt aan de zijlijn. De mannen zetten in een keer 5 tandjes erbij en de versnelling werd heel snel beloond met een doelpunt door Danny. Tot het laatste moment werden er tanden geknarst, nagels gebeten en dat alles alleen voor onze jongens natuurlijk. Het was net alsof ze hadden overwonnen, nou jullie hebben ondanks de achterstand consequent en prima gespeeld en het resultaat mag er daadwerkelijk zijn.
Nu nog een aantal straftrainingen voor schieten op het doel, ja ja we willen gewoon de ballen in het net zien achter de keeper van de tegenpartijen. Nee hoor grapje, er komen geen straftrainingen. Maar toch willen we wel de ballen erin zien gaan, jullie verdienen het echt.
Volgende week Haaglandia op spreekuur en laten we dan alle ballen verzamelen achter de doelman in het net.
Tot zaterdag,
Francisca
