Ernesto had dat op de maandag, de belangrijke afspraken stonden in zijn agenda, maar dan moet je daar natuurlijk wel in kijken! Hij kon daardoor de training niet doen, maar gelukkig was Vincent bereid deze over te nemen. Er waren vier afmeldingen, helaas maar het was prima weer dus konden ze los. Vincent gooide zijn gele stokken in de strijd en had een leuk parcourtje bedacht. Dat de jongens deze trainer en zijn fanatieke wijze met bijbehorend volume niet gewend zijn gaf ook wat ruis. Of waren die gele stokken als bananen in hun oren? Die ene die wel zou moeten luisteren, luisterde niet, de andere luisterde juist te goed waardoor stoom uit de oren en de gemoederen op het einde ietwat hoog opliepen. Het beste is om dan gewoon rustig te blijven. De woensdag was Ernesto weer van de partij. Vincent was er ook en besloot Ernesto een voetje te helpen. Alle jongens waren er dus konden er goede oefeningen worden gedaan. Niet dat het nou erg hard waaide hoor, maar het begon weer wat te ruisen. Uiteindelijke doel is deze ruis uit de wereld te helpen. Dankzij alle hoofdrolspelers is dat gelukkig gelukt. Het is de bedoeling om er met elkaar en voor elkaar te staan. En dan vooral voor de jongens van de E2. Volwassen opgeruist!
Dan de wedstrijd van vandaag. Want het draait natuurlijk om het voetbal en plezier. Op deze toch nog wat koude ochtend mochten wij op een prima tijd naar Laakkwartier. Als ik dat zeg moet ik altijd nog aan het "monster" denken maar die kan al een tijdje niet meer worden gespot. Wie ik wel zag bij aankomst was Ellen, de moeder van Maurits die extra vroeg van huis was vertrokken. Ronald had natuurlijk precies uitgelegd waar zij rechtdoor moest, maar zij vetrouwde niet geheel op haar richtinggevoel. Gelukkig bracht de navigatie op de telefoon uitkomst en was zij echt ruimschoots op tijd! Zo volgen alle jongens met aanhang. Gelukkig zag ik Destino en Daan ook. En goed wakker ook. Zij waren gisteravond namelijk op pad geweest met de moeders op de Laan van Poot om de padden veilig over te zetten, en tot gisteravond laat geen pad kunnen vinden. Ik was even bang dat ze de hele nacht hadden doorgezocht. Het wachten was op de jarige Regino, wij hadden een verjaardagsliedje ingestudeerd. Als je 11 jaar wordt is dat iets teveel van het goede, ouders die zingen! In ieder geval, hartelijk gefeliciteerd. Jonathan kwam nog net op tijd, op de fiets, dat dan weer wel.
In de kleedkamer moest ook deze week weer een opstelling bedacht worden. Quinten kon nog niet onder de lat. De naam van Jona werd direct gescandeerd maar Jona wilde vandaag dolgraag spelen. De vrijwilliger voor de eerste helft is Bas, die hiermee een dapper voorbeeld gaf. De laatste keer dat hij keepte was in de F3, en dat is toch anders. Snel nog wat tips van Vincent en Daan ging hem inschieten. Top hoor. Destino, Daan en Ruben achterin. Maurits, Jonathan en Regino voorin. Quinten en Nino als eerste wissels. De jongens beginnen goed. Binnen vijf minuten een corner, mooi door Regino genomen. De vrijstaande Maurits schiet de bal er werkelijk prachtig in! Hij schrok er zelf van. Zijn moeder vond het prachtig! Een paar minuten later een mooie rush van Jonathan die de bal er mooi hard inschoot. 0-2. Hoewel het zonnetje niet scheen, werden wij, als toeschouwers hier toch iets warmer van. Waar we niet warm van werden was de scheids. Dit liet hulpcoach Rob vanaf het begin goed blijken waardoor hij toch wat inbond en de juiste beslissingen begon te nemen. Na twintig minuten spelen kwam de ruis in het team. Posities werden niet meer gevonden, ballen lukraak weggeschopt. Hierdoor kon de sterspeler van Laak tot twee keer toe prijsschieten. Keeper Bas, die zich keurig staande hield, kon deze ballen niet houden. Bij rust gelijke stand.
Bas trok snel zijn keepershirt uit en gaf deze aan Jona, die de tweede helft zou keepen. In de tweede helft draaiden de rollen om. Nu was het Laakkwartier dat binnen vijf minuten twee keer wist te scoren. Dan staan we toch ineens met de mond vol tanden. 4-2. Tamara kon het niet meer aanzien en besloot om samen met Vincent voor ons allemaal een lekker bakkie te halen. Al was het maar om weer warm te worden. De 5-2 had eigenlijk niet gemogen. Jonathan was bij de vierde goal van Laak geblesseerd geraakt, maar bikkelde gewoon door. Hij kon de bal niet goed uitschieten waardoor deze per ongeluk op een presenteerblaadje bij de op negen meter staande sterspeler van Laak terecht kwam die daardoor met gemak kon scoren. Jona's blessurebehandeling kwam van de kant van Nino, die het keepershirt van hem overnam. Klasse Nino! Even twijffel of dit doelpunt wel telde... Maar toch. Helaas kreeg Nino kort daarna zelf een doelpunt tegen. 6-2.
Op de app vroeg Mery nog of wij wel voldoende aanmoedigden... Alsof zij door de telefoon heen kon kijken, scoorde Jona direct daarna zijn tweede en voor ons derde doelpunt. Ja dus, wij moedigden aan! Al had deze wedstrijd op mij een hartritme verhogend effect. Bij de penaltyserie had Nino er nog een paar mooi te pakken, al vond hij het zelf maar "zozo". Het is toch een kunst hoor dat keepen. Quinten, ik hoop dat je gauw weer hersteld bent. Want ik ben een fan en jij bent echt een keeper die het verschil kan maken in een wedstrijd! Met alle respect voor de invalkeepers van de afgelopen weken!
Na afloop in de kleedkamer had coach Ernesto best wel wat op te merken. Zorg dat je in beweging blijft, blijf op je positie, show mentaliteit, focus en krijg je een trap? sta op en wees een man! Is er teveel respect voor de tegenstander? Na de serieuze woorden is er ook tijd voor een grap, en het aangeven van de dingen die wel goed gaan. Dat laatste is net zo belangrijk! De E2 speler van de week beker gaat deze week mee met Regino. Nee, niet omdat hij jarig is maar vanwege zijn werklust, mentaliteit, assists en zijn gevaarlijke acties voorin. Gefeliciteerd!
Dan gaan we lekker naar huis met de chips van jarige Regino. Voor sommigen nog even een bakkie en een broodje en een cracker voor Tamara in de kantine, dat wat we normaal gesproken alleen maar bij DUNO doen. Volgend weekend geen competitiewedstrijd voor de E2. Wel een heus toernooi op 2e paasdag in Zoetermeer. Gaan we fijn eieren zoeken! Tot dan!
Irene Schouten
