Gisteren stond de uitwedstrijd tegen Quick op het programma. Inzet was het behoud van de tweede plek. Bovendien hadden we nog een appeltje te schillen met Quick, want in de thuiswedstrijd hadden we ruim verloren. Het weer was slecht, want het regende veel, maar onze helden lieten zich daardoor niet uit het veld slaan. Vanaf het begin werd er prima gecombineerd.
Ons fluwelen samenspel werd bestreden met een wat meer opportunistische speelstijl. Het team van Quick bestond uit louter tweedejaars, en zij waren fysiek iets sterker, en met een paar snelle mannen voorin, zorgden zij regelmatig voor gevaar voor ons doel. Wij hadden duidelijk wat meer moeite om kansen te creëren. De corners van Quick waren levensgevaarlijk, vooral omdat hun centrale verdediger regelmatig mee naar voren kwam. Deze jongen was 10 jaar, maar kon onze trainer Hans al bijna recht in de ogen kijken. Probeer zo iemand maar eens af te stoppen. De eerste corner eindigde gelukkig over het doel.
Aan de andere kant een scrimmage, waarbij vanuit DUNO Thijn en Lucas betrokken waren, maar helaas werd dit ook geen doelpunt.
Het eerste doelpunt viel uit een goed uitgevoerde counter. Ilja was kansloos. Even later mochten we van geluk spreken, dat de achterstand niet groter werd, want een schot van Quick eindigde op de buitenkant van de paal. DUNO had op gelijke hoogte kunnen komen. Een perfecte pass van Ejin, en Rohit ging op weg naar het vijandelijke doel. Helaas speelde hij de bal iets te ver voor zich uit, en de keeper kon redding brengen. Lucas, de altijd noeste arbeider, had vorige wedstrijd een flink deel van de wedstrijd aan de kant doorgebracht wegens een blessure. Ook nu moest hij even naar de kant, maar gelukkig kon hij alweer snel verder. Het zat Quick niet mee, want DUNO bleef in de wedstrijd omdat opnieuw de paal twee keer een doelpunt in de weg stond. DUNO probeerde het via een afstandschot van Jelmer, maar het was een prooi voor de keeper. We gingen dus met een 1-0 achterstand de rust in.
Na de rust eigenlijk hetzelfde spelbeeld. DUNO voetbalde mooier, zonder echt gevaarlijk te worden. Quick probeerde de kleine foutjes achterin af te straffen. Dat gebeurde uiteindelijk ook. Na nog twee keer goed weg te zijn gekomen, was het even prijsschieten, en binnen korte tijd stond er ineens een hopeloze 4-0 achterstand op het bord. Toch bleven onze kleine helden knokken. We hadden nog 8 minuten te gaan, en gekscherend zei ik nog, dat we per 2 minuten een doelpunt moesten maken. Thijn had dit blijkbaar gehoord, want hij besloot verwoestend uit te halen, en het stond 4-1. Het werd zelfs nog 4-2, en het was opnieuw Thijn, die zijn goede spel beloond zag met een treffer.
Na de onvermijdelijke strafschoppen zat het er echt op. De scheidsrechter van DUNO gaf ons nog een compliment voor het vertoonde spel. Daar koop je op dat moment natuurlijk weinig voor, maar zeker is, dat de E3 momenteel veel progressie boekt, en dat kunnen Hans en Marcel toch maar mooi in hun zak steken. Volgende week is er geen competitieprogramma, maar misschien kunnen we nog wel een leuke oefenwedstrijd of training regelen.
Ruud Nobel
Overige uitslagen:
Wilhelmus - Die Haghe 3-0
VELO - WIK 3-1
