Het was dan ook wel verwonderlijk, dat Lucas zo'n beetje als laatste het veld betrad voor de warming-up, samen met Jelmer en Thijn. Zij zaten nog lekker in de kantine uit het raam te kijken.De warming-up moest dus een beetje ingekort worden, maar achteraf bleek dat niet noodzakelijk, want de wedstrijd begon een kwartier te laat.
De tegenstander bestond uit allemaal tweedejaars E-spelers, van wie er een aantal wel erg groot waren, zeker ten opzichte van onze kleine mannetjes. Wat zou er toch in dat eten worden gedaan in het Westland?
Onze mannen trokken zich echter niets aan van de tegenstander, en namen direct het initiatief in de wedstrijd. We zagen de bal goed rond gaan, en Thijn wist Ejin voor het doel te zetten. Zijn schot ging in het zijnet. Blijkbaar beviel deze samenwerking wel, want even later was het Ejin die Thijn bediende, maar de keeper wist redding te brengen. Het was al snel duidelijk, dat de tegenstander ons fluwelen samenspel maar moeilijk kon verstoren, anders dan door het maken van overtredingen. De scheidsrechter vond vrij veel goed, maar af en toe greep hij toch in. Thijn werd neergelegd, en Joey nam plaats achter de bal. Een harde lage bal leek voor de hand te liggen met zulke grote verdedigers, maar Joey dacht daar anders over. Stijlvol krulde hij de bal over de muur in de uiterste hoek, en de stand was 0-1.
Hierna volgde een fase waarin DUNO weliswaar beter was, maar af en toe wat concentratieverlies kende. Dit leidde tot een paar kansen voor het doel van Ilja, maar verder dan één schot op de paal kwamen ze gelukkig niet.
Onze helden namen het heft weer resoluut in handen. Rohit speelde naar Ejin, en ditmaal was het wel raak (0-2). Even later de omgekeerde volgorde, maar Rohit schoot naast. Toch wist Rohit voor rust nog te scoren. Een verkeerd genomen uittrap kwam voor zijn voeten terecht, en hij aarzelde niet (0-3).
Na de limonade mocht de andere kant op gevoetbald worden met een geruststellende voorsprong in de rugzak. We hebben dit seizoen vaak gezien, dat de gemakzucht dan in de ploeg sluipt, en iedereen voor eigen succes gaat. De wijze lessen van Hans en Marcel beginnen echter te beklijven, en de tweede helft was zo mogelijk nog beter dan de eerste.
Ilja had de keeperstrui aan Thijn afgestaan, en ook de andere nieuwkomer dit jaar, Xander, bleef vandaag moeiteloos overeind. Dat laatste moet wel in figuurlijke zin worden gezien, want hij moest even naar de kant omdat hij een bal van dichtbij in zijn gezicht had gekregen. Hij bleek een echte bikkel te zijn, want even later liep hij weer vrolijk in de wei te huppelen. De kansen bleven zich ook aaneenrijgen. Ejin strooide met mooie steekpassjes, en bediende daarmee Ilja, die niet zo vaak meemaakt bij het vijandelijke doel te staan. Zijn schot ging naast. Ilja gaf even later Ejin de kans, maar hij stuitte op de keeper. Jelmer wordt nogal eens over het hoofd gezien als hij vrij staat, maar ook hij kreeg vandaag de kans zich te onderscheiden. Joey gaf een mooie voorzet, maar Jelmer schoot naast.
Kort daarop ging Lucas op avontuur. Ditmaal wel een individuele actie, maar wie neemt hem dat kwalijk als hij het zo mooi afmaakt. Schijnbaar achteloos schoof hij de bal langs de keeper in de hoek (0-4).
Ejin besloot zijn afstandschot eens te gaan oefenen. In de generale repetitie ging de bal over het doel, maar de tweede keer was het wel raak (0-5).
Jelmer was de volgende die scoorde uit een voorzet van Joey, al had de keeper deze bal wel moeten hebben. Het was hem niet kwalijk te nemen, want steeds weer doken de groenzwarten voor zijn neus op. Jelmer probeerde het nogmaals na voorbereidend werk van Ejin en Rohit, maar ditmaal ging de bal naast. Monster kon in de tweede helft helemaal geen vuist meer maken. Hun nummer 7 vond de DUNO-shirts blijkbaar mooier dan hun eigen shirts, want steeds ging hij eraan hangen. Eén kans kreeg Monster nog uit een corner, maar de langste man van het veld kopte de bal over.
Dat was hun enige en tevens laatste wapenfeit in de tweede helft. DUNO had er nog geen genoeg van, en ging op jacht naar meer. Ejin schoot via de keeper naast, en Joey schoot ook naast. Jelmer kwam zelfs nog iets dichterbij een doelpunt, maar de paal was Monster goed gezind ditmaal. Er viel toch nog een doelpunt, en deze was voor de speler die zoals altijd een degelijke wedstrijd speelde, namelijk Jasper. Hij maakte de zevenklapper compleet.
Het was genieten geweest vandaag, en als dit team zo blijft spelen, hoeft de vierde klasse geen probleem te zijn. Ik durf zonder blikken of blozen te spreken over een galavoorstelling van de E3.
Ruud Nobel
