De eerste wedstrijd was direct tegen de thuisploeg, waarvan bekend was dat deze nog in de race zijn voor het kampioenschap in de derde klasse. Wij hebben dit seizoen in de vierde klasse gespeeld, maar dat is natuurlijk voor echte helden geen reden om bij voorbaat de handdoek in de ring te gooien. RAS bleek echter toch een maatje te groot. Het ging al bijna direct fout voor DUNO, maar gelukkig voor ons eindigde het schot op de paal. Ejin probeerde het aan de andere kant, maar zonder succes. RAS wist even later wel te scoren, en daar bleef het niet bij. Uiteindelijk werd het een grote nederlaag met 4-0. Het was een goede les voor DUNO, want tegen een betere tegenstander moet de bal gewoon sneller rond worden gespeeld, en dat werd te weinig gedaan. Eén mooie aanval is nog wel de moeite waard om te noemen. Een mooie combinatie tussen Jasper, Ejin en Thijn gaf laatstgenoemde een mooie kans, maar de uitstekende keeper wist de bal te keren.
HMC was de tweede tegenstander, en dit team bestond uit een groep enthousiaste spelers. Het werd een mooi voetbalgevecht, en HMC was misschien iets beter, maar DUNO knokte voor wat het waard was. Toch kwamen we weer met 1-0 achter, maar gelukkig wist Rohit na een mooie pass van Lucas tegen te scoren (1-1). HMC drong aan, maar Ilja was niet meer te passeren. Ons eerste puntje was een feit.
In de derde wedstrijd was Haaglandia de tegenstander. Voor we goed en wel doorhadden, dat de wedstrijd was begonnen, stonden we al 2-0 achter. Tijd om de mouwen op te stropen dus, en dat was gezien de steeds verder oplopende temperaturen toch al geen slecht plan. Met Lucas als aanjager, werden er kansen gecreëerd. De keeper van Haaglandia wist nog een mooie vrije schop van Joey te keren, maar uit een voorzet van Rohit wist Lucas de aansluitingstreffer te scoren (1-2). Rohit wilde ook in deze wedstrijd graag op het scorebord komen, en dat lukte. De voorzet was van Joey (2-2). Haaglandia wankelde, maar DUNO ging in de fout in hun enthousiasme om de beslissing te forceren. Haaglandia profiteerde, en scoorde de 3-2 en zelfs de 4-2.
Voetbal is een spel van emotie, en dat maakt het spel aantrekkelijk, maar is tevens de grote valkuil. Een team moet een team zijn, in voor- en tegenspoed. Dat waren zowel spelers als coaches na deze tegenvaller even vergeten. Misschien dat door de hoge temperaturen iedereen wat oververhit was geraakt. Gelukkig hadden we even een afkoelingsperiode, en de gemoederen bedaarden gelukkig, zodat we de laatste wedstrijd met zijn allen één doel hadden, namelijk de gehate laatste plek in de poule verlaten.
De tegenstander was REMO. Zij hadden drie punten, omdat ze hadden gewonnen van Haaglandia. De tactiek was iets veranderd, want Joey ging de centrale positie op het middenveld innemen. Dat betekende voor hem veel loopwerk, maar zijn schoten zijn levensgevaarlijk. Thijn nam de positie centraal achter in, en dat liep heel goed. REMO wilde natuurlijk niet meewerken aan onze missie. Toen Jelmer dan ook het strafschopgebied in rende, zagen zij zich genoodzaakt aan de noodrem te trekken. De scheidsrechter, die volgens de spelers van DUNO op Davy Pröpper van PSV leek, aarzelde niet en legde de bal op de stip. Lucas, die vorige week naast de penaltybokaal had gegrepen omdat Ejin hem in de finale had verslagen, nam plaats achter de bal. Zijn schot werd door de keeper gekeerd, maar Joey was er als de kippen bij om de rebound in te schieten.
Lang konden we niet van de voorsprong genieten, want REMO scoorde tegen. De wedstrijd ging op en neer en Ejin strooide vanaf linksachter met prachtige passes. Voorin jaagde Xander dat het een lieve lust was, maar helaas moest hij voortijdig het veld verlaten, omdat er van dichtbij een bal tegen zijn oor werd geschoten. Gelukkig kon hij later weer terugkomen.
DUNO wist toch weer op voorsprong te komen. Er is dit seizoen veel geoefend op de corner, en dat is terug te zien. Lucas gaf voor, en Rohit, van wie we niet eens wisten dat hij een linkerbeen had, haalde met zijn ‘chocoladebeen' verwoestend uit (2-1).
REMO gaf niet op, en ging op jacht naar de gelijkmaker. Ilja, die na de wedstrijd tegen Haaglandia nog van slag was geweest, omdat hij, overigens onterecht, van een aantal spelers kritiek had gekregen na een tegendoelpunt, groeide nu uit tot de held, omdat hij in de slotfase een aantal cruciale reddingen wist te verrichten. Na het laatste fluitsignaal waren we blij en opgelucht, dat we met zo'n goede wedstrijd waren geëindigd. Het leverde tevens de derde plaats op, omdat DUNO net een puntje meer had dan Haaglandia en REMO. Een beker voor het hele team, en een mooie medaille voor alle spelers was de beloning. Daarnaast was er voor iedereen nog een aandenken geregeld door Hans en Marcel vanwege het leuke seizoen.
Volgende week beginnen de selectietrainingen, en eind volgende week vertrekken we naar Noord-Limburg voor het volgende toernooi.
Ruud Nobel
